The One that got away.....

CHAPTER 68

Rafael

Matagal kaming naghintay sa paglabas ng mama ni Hillary sa kwarto kung san siya pinagdalhan. Nangangamba ako na baka may mangyaring masama sa kanilang dalawa. Hinding hindi ko mapapatawad ang aking sarili kapag mangyari yun. 

Pabalik balik ako sa kakalakad sa labas ng pinto. Hindi sana mangyayari to kung hindi na sana ako nakipagtalo sa kanya at inilayo ko na siya kay Jocel. 

Nasapo ko muli ang aking ulo. hanggang ngayon, litong lito pa rin ako sa mga nangyari. Wala akong maintindihan sa kanilang dalawa at hindi ko alam kung sino ang aking paniniwalaan.

Tama si Jocel, naduwag ako. hindi ko siya hinanap. bumigay nalang ako bigla sa kadahilanan gusto kong iwasan masaktan.

madali kong natanggap ang sakit at binalewala ang lahat ng posibilidad sa di niya pagsipot sa araw ng aming pagtatagpo.

naupo ako sa upuan. maigi akong naghintay ng ilang oras pa. 

Maya maya lang ay linuwa ng kwartong kinalalagyan ni Hillary ang Inang doktora. Kitang kita sa anyo nito ang labis na pag-aalala. 

Hillary's mother is an OB. ito ang personal na nag-aasikaso sa kanyang anak.

" How is she?" bungad ko sa kanya. Gumilid kaming dalawa. 

" She's fine now." tiningnan niya ako at narinig ko ang malalim nitong buntong hininga.

nag-iwas ako ng mga mata dahil sa magkahalong emosyon aking nararamdaman. Lutang pa rin ako sa kaganapan kanina at hindi pa rin maproseso ng aking utak ang mga sinabi ni jocel.

I need to know the truth, pero hindi ko pwedeng itanong iyon kay hillary, baka magcause na naman iyon ng stress sa kanya.

" I already warned you rafael, don't make her stress out. ilang beses na natin pinag-usapan to na hindi maayos ang pagbubuntis ng anak ko." pagbabasag nito samin katahimikan.

" I know, I'm sorry. I just.." words has been stuck in my mouth. wala akong maibigay na dahilan. hindi ko rin alam kung ano ang nangyari.

" My daughter loves you rafael, sana man lang, matuto kang gampanan ang resposibilidad mo sa kanya. Hindi lang siya fiance mo, magiging ina siya ng anak mo." mariing sabi pa nito. napayuko ako.

Nawala ang lakas sakin katawan dahil sa bigat ng aking nararamdaman. Maya maya lang ay nagpaalam na sakin si Heather at pumasok ako sa kwarto ng anak.

Naabutan ko si Hillary na nakahiga't may malalim rin na iniisip.

Dahan dahan akong lumapit sa kanya na siya naman pagtingin nito sakin. napansin ko ang luha sa kanyang pisngi na agad naman nitong pinahid.

"Hey." pinunasan ko ang natitirang luha.

"Why are you still here?" nagulat ako sa kanyang tanong. bakit hindi? nandito ako dahil nag-aalala ako sa kanya.

" You should follow her rafael, I don't mind that." mapait niyang sabi. napapikit ako. Is she's trying to push me away. I can't do that. not now.

" Hill, yung nangyari..."

" I'm sorry rafael kung nilihim ko sayo ang lahat. hindi ko lang kaya na mawala ka sakin. I just can't let you go after what I did to you." impit ang mga luha niya sa mga mata. 

I squeezed her hand and wipe the tears that break my heart,

"It's okay.. I understand."

"No you don't.. I'm sorry Rafael, I lied." humagulhol siya ng iyak. niyakap ko siya at mahigpit ang kapit niya sakin leeg.

" Rafael I'm sorry. Hindi ko sinasadya. Aksidente ang nangyari." I tried to calm her. Hangga't maari ay ayaw ko munang pag-usapan ang mga sinabi ni jocel. I want her to rest. baka sumama na naman ang kanyang kalagayan.

Sandali ko pa siyang inalo hanggang sa tuluyan na itong dalawin ng antok. nanatili ako sa kanyang tabi. I don't want to leave. Hillary needed me, kung ano man ang issue nila ni jocel ay papalampasin ko ang mga iyon.

Nangako na ako sa kanya at sakin sarili na walang magbabago sakin mga desisyon. tuloy ang kasal at hindi ako kailanman aatras sa resposibilidad ko kay hillary.

Ngayon ko palang siya natutunan mahalin at alam ko na habang tumatagal ang panahon, mabibigay ko na rin sa kanya ng buo ang aking puso.

Lumipas ang buong magdamag, kinaumagahan ay nagdesisyon na kami ni heather na iuwi na si hillary. Ganun pa rin ang palagi nilang pahabilin, kailangan ay wag namin bigyan nang anumang stress si hillary. 

Mahina ang kapit nang batang dinadala niya at kung duduguin ito muli ay baka wala na kaming magawa.

napag-isipan ko rin, alam ko na madali ang lahat, pero ito lang ang alam kong paraan para mawala na ang agam agam sakin ni hillary. kahit na paulit ulit kong sinasabi sa kanya na hindi ako aatras samin kasal ay hindi pa rin ito naniniwala.

"I'm okay Rafael, magpahinga ka na rin." sabi niya sakin ng maihatid ko siya sa kanyang kwarto. ayaw kong umalis. I guess this is the right time para sabihin ko sa kanya ang aking plano. Kung ito man ang sagot sa lahat ng kanyang paghihinala, then I will take the risk.

" Can I talk to you for a second." nahinto siya sa kanyang paglalakad at nag-aalangan na tumango sakin.

"Alam ko na nagdodoubt ka pa rin for my intention on marrying you hillary, but right now, gusto kong malaman mo na seryuso ako sayo at seryuso ako satin kasal." nanginginig na naman ang kanyang mga kamay at inabot ko iyon. tumingala siya sakin.

Hayun na naman ang mukha nito na puno ng pangangamba.

" I want to marry you hillary.. and I want to do it as soon as possible." tigalgal siya ng sinabi ko iyon sa kanya.

//~//

Jocel

Katatapos ko lang pirmahan ang ilang mga papeles para sa kontrata sa dubai investors. napabuga ako ng hangin ng mailapag ko ang huling folder na aking pinipirmahan. 

Alas dos palang ng hapon at mabuti nalang at natapos ko ng maaga ang aking mga gagawin. Ilang araw na akong nandito sa manila at simula ng umalis ako ng puerto, animo'y nawala din ang bigat sakin dibdib na matagal kong dinadala.

I guess dahil yun sa naging paghaharap namin nila rafael. hindi ko man nasabi sa kanya ang buong katotohanan, alam ko na nakaganti na ako sa kanial.

Nung mga araw na yun, narealize ko na hindi sapat kung magpapatuloy ako sa galit na aking nararamdaman sa kanila. Rafael doesnt deserve me after all.

Ganun din siya sakin. And now, dahil magiging pamilya na sila ay maluwag ko nalang tatanggapin ang lahat ng mga nangyari.

Tumuggo ang aking intercom.

" Hi Ms. Salvador, Nandito po sa labas ng office niyo si Mr. Kyle Kidman. hinahanap po kayo.' bigla akong natigilan sakin ginagawa at wala sa sariling napasapo sakin ulo.

I know this day will come, pero kahit na anong gawin ko para maghanda samin pagkikitang muli ay hindi ko pa rin maiwasan makaramdam ng matinding kaba.

" Ms.Salvador, andyan po ba kayo."

"Yes, I'm here." sapo sa ulo." send him in. Thank you." tumayo ako para ayusin ang aking damit. kinakabahan ako at kailangan kong mapakalma ang aking sarili.

maya maya lang ay bumukas ang aking pinto. hindi ako lumilingon sa kanya, hanggang sa marinig ko ang muling pagsara nito. nanatili akong nakatalikod habang pinagmamasdan ko siya sa repleka ng salamin na dingding sakin opisina.

nakasuot siya ng isang plain black t-shirt at maong.not the usual dress na palagi niyang sinusuot. 

Umigham ako at dahan dahan siyang hinarap. lumunok ako at nagtama ang aming mga mata.

Sandaling katahimikan. 

"I want to know the truth jocel."