Dumbledore secret plan - Time Turner

Chapter 26

Regulus had gekregen wat hij wilde. Elke keer als hij in Potter Manor ging, zag hij dat Ginny was afgeleid en volkomen in de war. Er was geen twijfel mogelijk dat zijn woorden dit hadden veroorzaakt.

'Waarom kunnen we die zaak niet hebben?'  vroeg James aan Dearborn. Hij had net in de Daily Prophet gelezen dat een Death Eater met de naam Aiden Wardiggle bijna gevangen was genomen maar op het laatste moment ontsnapte, door vier Auror's in St. Mungo's te stoppen.

'Omdat Wardiggle krachtig is, hij is boven jullie niveau,' zei Dearborn hooghartig. Regulus verachtte Dearborn. Hij onderschatte niet alleen de kracht en de wilskracht van de groep en greep elke gelegenheid aan om ze te vernederen met een klein vocabulaire die hij bezat, maar hij had Ginny in de gaten gehouden en hoewel iedereen verbijsterd was door dit feit, Regulus zag hem alleen als een irriterende steek in zijn zij.

James informeerde hem. 'We zijn meer dan goed om hem binnen te brengen. We hebben een betere strategieën en trucjes dan alle andere Auror teams en dat is wat nodig is. Hij zal niet door onze vingers kunnen glippen zoals hij bij de rest deed.' Tussen zowel James' als Ginny's Onzichtbaarheidsmantels, de aanleg van de Marauders voor stiekem onheil, en Lily's verstand was het volkomen waar. Het vermogen van de groepen om ongezien te blijven was onberispelijk.

'Ik weet niet zeker of je begrijpt hoeveel macht deze mensen hebben, ik ben niet alleen hier om je bevelen te geven, ik ben hier om je in leven te houden,' probeerde Dearborn te redeneren. Tegen zijn haat tegen de man moest Regulus toegeven dat Dearborn een beetje gelijk had. Welke kans kunnen ze hebben tegen iemand die klaarblijkelijk een gevecht kan aangaan tegen zeven doorgewinterde Auror's en niet alleen maar wegkomt, maar vier van hen ernstig verwondt? Misschien moesten ze inderdaad iets kleiner beginnen.

Hij wendde zijn aandacht terug naar Ginny die achter haar bureau over papier of een ander document goot en haar veer op en neer bewoog. Haar gezicht was verborgen door rode haren, maar hij stelde zich voor dat haar ogen glommen.

Hij wist dat Remus met Lily en Sirius in de keuken aan het lunchen was. Nou, Lily heeft waarschijnlijk Awner geholpen en Remus, de eervolle, probeerde waarschijnlijk ook te helpen. Hij kon zich voorstellen dat zijn broer daar gewoon zat te kijken. Regulus was niet boos dat Remus de bruiloft had verlaten om bij Ginny te zijn. Hij was boos dat hij er niet eerst aan had gedacht. Zelfs toen Ginny hem had verlaten om terug te gaan naar Potter Manor had hij niet overwogen haar te volgen.

En hij had moeten doen wat hij had gezegd. Hij klaagde er altijd over dat hij geen tijd met haar door kon brengen en dat was het juiste moment geweest. De enige positieve kant was dat hij het niet was die met nu met verwondingen die Ginny had verzorgt moest rondlopen. Met een zelfvoldane glimlach en een laatste blik op Ginny keerde Regulus terug naar zijn eigen werk.

Een paar dagen later

'Weasley ... Weasley ... WEASLEY!'

'Huh?' Ginny keek op van haar stuk perkament en zag Caradoc naar haar staren vanaf de andere kant van haar bureau. Zijn grote wenkbrauwen domineerden echt zijn gezicht op een verbazingwekkend onaantrekkelijke manier. Hij zou er veel strenger uitzien als hij geen afschuwelijke kleding stijl had. Hij droeg dezelfde overijverige gewaden die hij had gedragen toen ze hem verbaasde toen hij de drempel van Potter Manor binnenging. Harry zou niet zijn doodgevangen in iets zo flitsend als dat. Dearborn staarde haar aan als een teleurgestelde moeder doet met een misdragend kind, ze zuchtte. Ze had gedacht aan Regulus en wat hij had gezegd en hoe hij naar haar had gekeken, sindsdien was ze nogal asociaal was geworden.

'Wat heb je gekregen, ben jij niet degene die zegt dat iedereen zich moet concentreren en niet moet worden afgeleid? Potter vroeg  me voor betere gevallen,' zei hij sardonisch, in een poging een emotie van haar te krijgen. 'Hoe dan ook, ik heb een perfecte koffer met dossiers, ik heb het aan Potter gegeven.'