Dumbledore secret plan - Time Turner

Chapter 29

Op de een of andere manier, dacht Ginny, werd Dearborn’s vreselijke lavendelkleurige gewaad nooit vies, omdat hij ze weer droeg. Ze zat achter haar bureau in de woonkamer terug in Potter Manor en zag hem de kamer doorkruisen. Het was weerzinwekkend. Peter had terecht erop aangedrongen dat Caradoc onmiddellijk moest weten wat er met James en Lily was gebeurd nadat ze besloten hadden terug te keren naar de Manor, omdat hij technisch gezien hun leidinggevende en venster was op de Ministerie als en wanneer ze hulp nodig hadden. Het leek een prachtig idee totdat Dearborn meteen begon te mompelen over de Bediening en als hij zijn baas kon overtuigen dat zij het waren die hem hadden gedwongen om de zaak op het hoogste niveau te geven en dat hij er niet voor gestraft zou moeten worden. Zowel Remus als Regulus moesten Sirius naar de tuin slepen om te voorkomen dat hij de nogal irritante heksenmeester van een tovenaar zou verwonden. En hoewel Ginny wist dat zijn punt waar was, konden ze dat niet nu veroorloven. Niet nu hun vrienden waren meegenomen.

Alle methoden om Potter Manor binnen te kunnen komen paste ze wat aan aan hun  beveiliging. De openhaard werd geopend voor elke reiziger en alle charms werden verwijderd en Sirius had persoonlijk de anti-verschijning-betoveringen opgeheven die onlangs op het terrein waren geplaatst. Ginny geloofde dat niet toen Lily en James ontsnapten aan welk gevaar ze ook waren gevallen, dat ze eerst in de woonkamer van Potter Manor zouden verschijnen, niet wanneer er zoveel op het spel stond en voor het geval er nog achtervolgers zouden zijn.

Sirius was boos van zorgen en zijn broer en Remus bleven met hem buiten om hem te kalmeren. Maar beide, zelfs Remus, hadden haar vernederende blikken teruggegeven aan de Leaky Cauldron toen ze knikte en suggereerden dat ze het in Potter Manor moesten afwachten. Verrassend genoeg was ze niet de enige die zich geen zorgen maakte over hun terugkeer, behalve Dearborn.

‘Ze komen terug, ze moeten hem minstens twee keer meer bevechten, als dat is waar ze zijn, toch Ginny?’ Vroeg Peter toen ze alleen in de keuken waren. Ze had het gevoel dat Peter de enige was die naar haar luisterde.

... geboren voor diegenen die hem driemaal hebben getrotseerd ...

Ja, Ginny wist zeker dat ze terug zouden komen, maar in welke toestand was ze zich niet bewust. Het deed er echter weinig toe. Ze zouden goed genoeg zijn om verder te vechten. Ze was meer bezorgd door iets anders.

Terwijl ze wachtten, arriveerden Alice en Frank. Alice bracht een paar minuten door met het troosten van de ontroostbare Awner, die in tranen in de hoek zat, voordat ze zich realiseerde dat er niets anders te doen was dan stil te blijven staan en met alle anderen te wachten.

Frank, een man van logica, zat naast het bureau van James naast Ginny en zijn vrouw en zat op Lily's stoel. Beiden draaiden zich om en stonden tegenover Ginny. 'Je maakt je geen zorgen om hen,' zei Frank. Ginny keek naar Peter, die tactvol Dearborn wegtrok en naar de keuken sleepte, Dearborn had niets door. Toen hij niet meer mee kon luisteren, begon ze.

‘Dat ben ik niet, ik ben bang dat als ze inderdaad vóór Voldemort worden gezet,’ beiden krompen ze ineen bij het horen van zijn naam ‘ dat James of Lily vergeet om Occlumency te gebruiken en hun kennis van de Horcruxen wordt onderschept door de heer van het duister.’

‘Oh, dat klopt ... als dat gebeurt ... verandert alles,’ zei Alice. Plechtig knikte hij. Ze vroeg zich af of een van hen echt genoeg in Occlumentie was getraind en zelfs als ze dat waren, hadden ze het diep genoeg ontwikkeld dat ze het onbewust konden doen, bij verrassing en onder druk konden gebruiken. Het was van het grootste belang dat elk van hen kon. En eerlijk gezegd wist Ginny dat ze dat niet kon.

Ze dacht aan Harry's lessen met Snape en hoe vreselijk ze waren geweest. Ze dacht aan Snape ... wat zou hij vinden van de dingen die ze tegen hem had gezegd? Waarom had hij haar niet vervloekt toen hij zich realiseerde dat ze niet Lily was?