Reborn: Love of a Vampire

De eerste keer

'Trring!', de bel maakt duidelijk dat het lunchtijd is. Kate is meteen al helemaal opgewekt en begint te praten: 'Snap jij dat meneer van Dalen me laat nablijven? Ik snap er niks van, ik bedoel ik zat wel een beetje te praten enzo, maar..' 'Kate, je zat te schreeuwen door de klas, alleen om Brandon je telefoonnummer te geven. Dat is wel wat meer dan een beetje praten.' Ze lacht. 'Haha, Megan. Ik miste jouw serieuze gepraat in de vakantie, zeg!' Als ze m'n gezicht ziet voegt ze er snel aan toe: 'niet sarcastisch hoor!' Lachend lopen we verder.

In de kantine gaan we aan ons vaste tafeltje zitten. Kate weet altijd de nieuwste dingen: wie er nieuwe is op school, wie er nu samen of uit elkaar zijn... Ik vind het best knap van haar hoe ze dat allemaal onthoud. 'Weet je Megan, er is een nieuwe jongen op school, Lars. Hij is hierheen verhuist vanuit Amerika! Hij is wel Nederlands, hoor. Ik heb gehoord dat hij superknap is en hij zit maar 1 jaar boven ons!' Meestal als Kate een jongen leuk vind, bestaat hij uit alleen maar spieren en heeft hij geen hersenen of gevoelens. Dus het is vast niks boeiends.
We lopen langs het vlees, de groenten en stoppen bij de zoetigheid. Kate pakt veel koekjes en legt het op haar bord. 'Wil jij niets?', vraagt ze. Oh, je zou niet weten hoe graag ik weer koekjes wilde hebben en allerlei ander eten. Dat is wat ik dacht, wat uit m'n mond kwam was iets heel anders: 'Nee dankje, ik blijf wel bij druivensap...' 'Oh oké', zegt Kate terwijl ze nog wat meer pakt.

Even later zitten we met onze andere vriendinnen aan onze vaste tafel in de kantine. 'En, hebben jullie al gehoord van die nieuwe jongen?', vraagt Kate aan Ashley en Jade. 'Nee, wie is het? Hebben jullie hem al gezien?', zegt Ashley opgewekt. 'Nee! Dat is het stomme, we weten alleen dat hij superknap móet zijn. Hè Megan?'
Als antwoord op Kate's vraag knik ik een beetje, maar ze verwachtte blijkbaar geen antwoord.

Terwijl ze zo druk over de nieuwe jongen aan het praten zijn, valt mijn oog op degene die nu de kantine instapt. Geloven jullie in liefde op het eerste gezicht? Nou, ik ook niet. Tot nu... Vaag hoor ik ergens iemand lachen, en ik merk dat het Kate is. 'Wat?', vraag ik. En alsof ik er niet bij ben zegt ze tegen Ashley en Jade: 'Ik zie dat Megan die nieuwe jongen al heeft opgemerkt!' O nee, dàt is de nieuwe jongen? En dat is de eerste keer wanneer Kate gelijk heeft op het gebied van jongens. Snel zeg ik: 'Oh hou op!' Nu lachen ze nog harder...

We komen er tijdens engels achter dat de nieuwe jongen, Lars, bij ons in de klas zit. Directrice Maarssen komt de klas binnen met Lars achter haar aan. 'Oké iedereen, dit is Lars, hij komt nu bij jullie in de klas.', zegt ze. De engelse leraar vraagt aan Lars: 'Wil je jezelf even voorstellen? Ga maar voor de klas staan.' Ondertussen loopt directrice Maarssen weg. 'Oké', zegt Lars, 'ik ben dus Lars en ben hierheen verhuisd vanuit Amerika. Mijn hobby's zijn voetballen en basketballen.' Zucht, alweer zo'n typische sportieve jongen. 'Bedankt Lars, neem maar plaats achterin naast Megan.' Huh, wat?! Terwijl hij naar de tafel toe loopt, wordt ik als maar zenuwachtiger. Maar tot mijn grote verbazing pers ik nog een volledig kloppende zin tussen mijn lippen door: 'Hoi Lars, ik ben Megan.' 'Hoi!', antwoord hij terwijl hij gaat zitten. Dat ging best goed...

Tijdens de les krijg ik verschillende blikken toegeworpen door de meisjes. Jaloers en boos vooral. Dat snap ik wel, want elk meisje staart Lars aan met grote ogen en zwijmelen weg. Maar hij lijkt niks door te hebben en maakt gewoon aantekeningen. (...) Plotseling word ik overvallen door een vreemd gevoel. Het gevoel van verlangen, naar... iets.
Mijn neus pakt een geur op, het meest verrukkelijke wat ik ooit heb geroken. Zacht snuivend snif ik in het rond. En tot mijn verbazing komt de geur van Lars af. Gelukkig heeft hij niet door dat ik zo raar doe, want dan maak ik al helemaal geen kans meer bij hem. Ik kan de geur niet thuisbrengen, is het zijn aftershave? Maar al snel daarna heb ik het door: bloed, ik ruik zijn bloed. Nee, nee. Dat kan nu niet gebeuren, niet nu in de klas. Ik heb mezelf nog nooit als een vampier gezien, en ik wil dat het liefst in mijn eentje ontdekken. Een verschrikkelijke pijnscheut in mijn tandvlees herinnert me eraan dat ik aan het veranderen ben. Dus ik steek m'n hand op. 'Ja, Megan, wat is er?', vraagt meneer Underwood. 'Mag ik naar... het toilet?' Hij knikt en stil verlaat ik de klas.

In de toiletten is er gelukkig niemand. Ik ga voor de spiegel staan en zie, heel langzaam, mijn hoektanden groeien tot lange, scherpe punten. Voorzichtig voel ik eraan met mijn hand. 'Au!' Ik heb mezelf geprikt. Een klein druppeltje bloed verschijnt op m'n vingertop. En die geur! De geur van lekker, van eten, lekkerder dan ooit tevoren. Maar ik mag het niet oplikken. Dan zal ik in een hele vampier veranderen, door de woede en het verlangen van éen druppeltje. Ik veeg het snel af aan een papiertje en onmiddellijk is de waas van verlangen weg. Alleen blijft het veranderen doorgaan.

De irissen van mijn ogen kleuren druppel voor druppel rood. Een zwart randje verschijnt om mijn ogen heen, en m'n huid verkleurt langzaam tot ik lijkbleek ben. Als ik naar mezelf kijk word ik al misselijk. Een bons tegen de deur zorgt ervoor dat ik in een toilethokje schiet. Ik hoor 2 meisjesstemmen. 'Heb je al gehoord van die nieuwe jongen?', zegt de ene stem. 'Ja, Lars, hij zit sinds vandaag hier op school. Volgend mij zit hij in de klas bij Kate Fringe.' De andere reageert weer: 'Ja, ik heb gehoord dat hij naast die Megan moet zitten. Oneerlijk, nu gaat zij hem vast afpakken!' Door de opening van de deur zie ik het tweede meisje instemmend knikken. Waarom denkt iedereen toch dat ik elke jongen afpak? Alleen maar om wat er in de brugklas gebeurde. Toen probeerde het vriendje van Violet Roden mij te zoenen. Ik zoende niet terug, maar dat had hij ervan gemaakt en nu denkt iedereen dat ik hem probeerde af te pakken. Dus zijn er weinig meisjes die vriendinnen met me durven te zijn.

Hoewel ik weet dat veel jongens mij leuk vinden, ben ik nog nooit uitgegaan met een jongen. Ik vind ze gewoon niet interessant en vaak nog kinderachtig op mijn leeftijd.

Nadat ze hun lipgloss hebben bijgewerkt, lopen de 2 meisjes weer weg. Voorzichtig open ik de deur. Ik kijk in de spiegel en zie dat het gezicht is verdwenen. Dus nu loop ook ik de wc uit en de klas in.