Reborn: Love of a Vampire

Nieuwe binnenkant, nieuwe buitenkant

De volgende dag ben ik erg moe. Ik kan nauwelijks uit m'n bed komen. Om te voorkomen dat ik weer in slaap val, spring ik onder de koude douche. Met een handdoek omgeslagen loop ik naar mijn kast. Wat moet ik aantrekken? Meestal draag ik shirts en lange broeken. Met sneakers eronder. Maar vandaag wil ik een keer iets heel anders. Vorige week heb ik geshopt met Kate en heb ik hele leuke, andere kleding gahaalt. Dus ik pak dat uit de kast en trek het aan. In de spiegel kijk ik naar mezelf. Mijn zwarte haren in een staart gebonden en een zilveren ketting om mijn hals. Ik draag een grijze crop top met daaronder een zwarte legging. Mijn sneakers zijn van Adidas en ze zijn felrood. Een gedachte schiet door me heen: felrood, net als bloed! Ik schud het van me af en bekijk mezelf nog eens. Voor het eerst zie ik dat ik een best mooi lijf heb. Mijn buik is dun genoeg om hem kan laten zien. Ik heb brede heupen en mijn borsten zijn gemiddeld, niet te klein. Ik loop naar m'n kaptafel om mezelf om te maken.

Nadat ik mijn make up op heb gedaan loop ik naar beneden. Zoals altijd loop ik Luke tegemoet op de trap. Hij kijkt me eerst niet aan, maar dan ziet hij hoe anders ik eruit zie. 'Damn Megan!' 'Wat? Is er iets niet goed?' Ik kijk naar mijn kleren. 'Ik wist niet dat jìj er goed uit kon zien!', zegt hij lacherig. Ik geef hem een stomp voor de belediging op mijn oude kleding, maar geef hem een lach voor het compliment.
Voor het eerst sinds de zomer zie ik hem lachen. Dat is fijn om te zien, aangezien hij altijd maar sarcastisch is. Tegelijk lopen we naar beneden en naar de keuken.

M'n moeder staat in de keuken pannenkoeken te bakken. Opgewekt neuriet ze mee met de radio. Als ze ons ziet, begint ze te lachen. 'Hé kids, willen jullie pannenkoeken? Ik heb ze met kaas of stroop en suiker!' Luke en ik knikken tegelijk en schuiven aan aan tafel. 'Wat zie je er anders uit, Megan. Leuk hoor!' Dansend gooit ze pannenkoeken op onze borden. 'Ik dacht: nieuwe voedselbron, nieuwe kleren! Of zoiets...' 'Ja, leuk!' Ik schrok mijn eerste pannenkoek naar binnen en vraag om een nieuwe. Mijn moeder kijkt me vragend aan. 'Voor de verandering wil ik eens op tijd zijn en met Kate mee fietsen.', antwoord ik. Ze legt een tweede pannenkoek op m'n bord en ik schrok die ook naar binnen. 'Ik ga!', roep ik. Met mijn, ook nieuwe, tas loop ik de deur uit.

Ik kijk op mijn horloge, het is acht uur. Ik sta voor het huis van Kate en wacht op haar. Een krakend geluid bevestigt dat Kate eraan komt, dat is het geluid van de schuurdeur. Met haar fiets aan de hand komt Kate aangelopen. 'Hé', zegt ze opgewekt. Het gaat vandaag duidelijk beter met haar dan gisteren. Misschien heeft het afspreken met mij geholpen. In begroet haar en stap op mijn fiets. Kate bekijkt m'n kleren en zegt nog een keer: 'Hé! Waar komt die kont opeens vandaan?' Lachend geef ik haar een stomp. 'Au!', roept ze lachend. Ik zeg: 'Die zat er altijd al hoor. Het valt je nu gewoon pas op.' Samen fietsen we weg, naar school, die zo saai is en... 'Heb je je huiswerk voor Frans gemaakt?', vraagt Kate.

'Nee...Shit!'

'Jij hebt echt geluk! Dat meneer Hamstra (van Frans) zomaar ziek was!', zegt Kate. We staan bij haar kluisje en willen net weggaan als Lars langsloopt. Hij glimlacht naar me en ik glimlach terug. Kate zegt: 'Oeeh, wat is er aan de hand tussen jullie?' 'Ik wilde het gisteren zeggen, maar toen was je zo verdrietig. Ik...', even spanning opbouwen, 'heb een dat met Lars.', fluister ik. 'Ieehh!', gilt Kate. Ze krijgt wat geïrriteerde blikken toegeworpen. 'Geweldig! Jullie gaan samen uit en dat krijgen jullie verkering en dan kan hij me voorstellen aan alle knappe voetballers!' Ik zie een twinkeling in haar ogen en moet lachen. 'Ja, tuurlijk!' Ik trek haar mee naar de kantine

Onderweg krijg ik allerlei blikken toegeworpen. De jongens staren me aan en fluisteren. Het komt waarschijnlijk door mijn nieuwe kleren. Kate merkt het ook en fluistert: 'Je bent heet!' Ik moet giechelen. Nou, je wil niet weten hoe koud ik eigenlijk ben...

In de kantine gaan we aan onze tafel zitten. De anderen zitten druk te praten over jongens en make-up, maar ik kijk naar Lars. Soms kijkt hij terug en dan lacht hij. Op een gegeven moment staat hij op. Waar gaat hij nou weer heen? Tot mijn grote verbazing komt hij mijn kant op gelopen. Als hij naast onze tafel staat vraagt hij: 'Mag ik erbij zitten?' Kate staart kijkt van hem naar mij en weer naar hem. 'Natuurlijk', zeg ik terwijl ik een stukje opschuif. Ik werp de anderen een vernietigende blik toe.