Reborn: Love of a Vampire

Gelukt

Vandaag is het maandag. Nadat ik had geoefend met Jay, voelde ik me beter. En nee, niet 'regenboogdiamantgoudgekleurdeenhoorn-beter'. Maar gewoon, oké. En dat is, verrassend genoeg, beter dan ik me de afgelopen maanden heb gevoeld. Ik weet niet of het lukt om "beter" te worden, maar ik ga het proberen.

'Weet je zeker dat je dit wel wil, Megan?' Jay vraagt het met zo'n ongeruste blik dat ik begin te twijfelen. Maar ik zeg uiteindelijk toch ja. 'Oké dan', zegt Jay, 'ik weet niet of het werkt. Maar ik heb ooit ergens gelezen dat het zo werkt: uithongeren helpt niet, want dan ziet jouw verandering er juist heel raar uit.' Joh, dat wist ik echt nog niet, hoor... 'Je moet eigenlijk op een dieet gaan. Probeer het drinken langzaam af te bouwen. Let er echt goed op dat je het echt geleidelijk minder laat worden, want anders gaat het mis.' Jays laatste woorden waren erg vaag. 'Wat bedoel je met: anders gaat het mis?' 'Dat wil je niet weten, Megan.'

School gaat ook goed. De laatste tijd heb ik me meer kunnen concentreren op mijn cijfers en die zijn flink omhoog gegaan. Maar ik merk wel dat ik me langzaamaan steeds minder goed kan concentreren in de lessen... Mijn reactievermogen verslechtert en ik wordt steeds sneller moe.

Maar ja... Buiten die dingen voel ik me prima hoor... O ja, dat wilde ik nog zeggen: gisteren heb ik met Jade geshopt in het winkelcentrum. Ik heb echt heel veel nieuwe kleren! Nu besef ik dat ik echt vaker met mijn (lage aantal aan) vrienden iets moet gaan doen. Daarom hebben we morgenavond weer afgesproken. En ja... ik weet wat je waarschijnlijk denkt, 's avonds kan ik me meestal niet inhouden. Maar van Jay moet ik het drinken afbouwen en daarom ga ik morgenavond uit. Ik ga niet op jacht, dus ik heb toch niks beters te doen.

'En, hoe gaat het nu met het drinken Megan?', vraagt Jay. Aan de ene kant wil ik niet liegen tegen hem, maar aan de andere kant wil ik zo graag vertellen dat het goed gaat. Dus ik besluit de waarheid een beetje te verdraaien. Maar een klein beetje hoor: 'Ja, het gaat geweldig! Ik heb de laatste avonden nauwelijks gedronken en ik voel me prima.' Opgelucht zegt Jay: 'Oh gelukkig, ik weet niet wat we hadden moeten doen als het nog niet goed zou gaan! Ik moet snel gaan, doei!' En alweer laat hij me verbijsterd achter, nadenkend over wat hij nu weer bedoelt met zijn cryptische gepraat...

'Kom je naar beneden Megan? Jade staat voor de deur!' 'Ik kom al, mam!', roep ik. Snel bekijk ik mezelf nog even in de spiegel. Nèt iets te donkere foundation? Check. Felrode lippen? Check. Donkere oogschaduw (zodat het niet opvalt dat mijn eigen ogen er dood uitzien)? Check. Ik ren naar beneden.

Met z'n drieën lopen we naar de auto van Ashley. Ik begroet haar met een iets te overdreven "heey" en klim dan op de achterbank. Lars kon niet meegaan, want er was iets van een belangrijke sportwedstrijd ofzo... De laatste tijd lijkt hij steeds afstandelijker te worden. 'Hebben jullie er zin in?', vraagt Jade. Ik knik en glimlach. Wauw Megan, had dat nog vrolijker gekund, denk ik bij mezelf. 'Ja hoor, zo lang er maar veel alcohol is en leuke jongens zijn.', zegt Ashley grinnikend. En lachend rijden we naar de stad.

Hij legt zijn hand op mijn rug en trekt me naar zich toe. Ik grinnik, totdat ik me besef dat dit Lars niet is. Ik probeer hem van me af te duwen, maar hij blijft tegenstribbelen. Dus ik duw hem boos tegen de muur aan. En dan hoor ik een hard geluid, het geluid van brekende botten...

Meer herinner ik me niet van die avond. Gisteravond ging ik uit met Jade en Ashley en dat is het enige wat ik me kan herinneren. Vanochtend werd ik wakker in een steegje en rende zo snel mogelijk naar huis. Gelukkig waren mijn ouders en Luke nog niet wakker en kon ik makkelijk naar binnen sluipen. Raven is terug naar haar ouders gegaan voor een tijdje om te kijken hoe dat is.
Als ik op mijn kamer ben, kijk ik naar de klok. Het is half acht 's ochtends. Dus ik ben nog op tijd om te douchen en dan naar school te gaan. 

Om tien over acht sta ik fris in de keuken en luister naar wat muziek. 'Hey Megan', zegt Luke. 'Hey Luke, jij bent laat wakker.' 'O ja, ik heb het eerste uur vrij vandaag.' Ik wou dat ik het eerste uur vrij zou hebben! Mijn hoofd doet heel erg pijn en ik denk dat het door gisteravond komt. 'Hoe laat kwam je vannacht thuis? Ik hoorde je helemaal niet binnenkomen.' 'O, rond een uurtje of twee', probeer ik nonchalant te zeggen. 'Oké, dat is nog niet eens zo laat. Maar ik moet nu douchen, dus ik zie je wel na school!' 'Doei'
De klok geeft aan dat het kwart over acht is. Oké, tijd om naar school te gaan! Op het moment dat ik de deur open wil doen gaat de bel. Ik doe open en zie dat Lars er is. 'Hey Lars, wat doe jij hier?', vraag ik glimlachend. Zenuwachtig wiebelt hij heen en weer, maar hij lacht wel. 'Ik heb een nieuwe look, wat denk je dat het is?' Aandachtig neem ik hem in me op. Zijn haar is nog steeds hetzelfde en hij heeft ook geen nieuwe kleding. Maar er is iets anders aan zijn houding waar ik mijn vinger maar niet op kan leggen... Dus ik bekijk hem nog eens goed.
En dan zie ik het: Zijn ogen hebben dezelfde twinkeling die Jay ook heeft en de kleur is anders. Wat eerst een lichte heldere kleur was, is veranderd in een donkere roodachtige kleur...
Nee, ik slik. Dat kan niet. Dat mag niet. Bezorgd kijk ik hem aan en zeg: 'Wat heb je gedaan?' Hij lacht met die scheve lach van hem die ik altijd zo leuk vind. 'Dat heb je nu toch wel door? Ik ben nu net als jij; een vampier.' Zijn bevestiging van mijn vermoedens voelt als een steek in mijn rug. Ik laat mijn sleutels uit m'n handen vallen en het laatste wat ik hoor is een hard gekletter.