That's Our Destiny
~~~~~
Seung Wan ေနာက္ေန႔မွာလည္းထပ္ျပီးေတာ့
Ju Hyun ဆိုင္ကိုေရာက္လာျပန္သည္။
Ju Hyunဆီသြားရမယ့္ကိစၥကသူ႔အတြက္ေန႔စဥ္
အလုပ္လိုကိုျဖစ္လာသည္။
သူ႔ရဲ႕မ်ားျပားလွတဲ့ Scheduleေတြထဲကမွအခ်ိန္
မရရေအာင္ရွာျပီးတစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့သြား
ေလ့႐ွိသည္။
တစ္ခါခါက်ရင္တစ္ပတ္ထဲမွာကိုမၾကာမၾကာသြားေလ့
႐ွ္ိ္သည္။
သြားျပီဆိုရင္လည္းသူမတို႔ဆိုင္သိမ္းခါနီးအခ်ိန္ေတြကို
သြားတတ္သည္။
သူမနဲ႔ JiSoo ကိုခံုေတြသိမ္းတာတို႔၊ စားပဲြသိမ္းတာ
တို႔ကူလုပ္ေပးသည္။
စစခ်င္းတုန္းကေတာ့သူ႔ကိုအဲ့တာေတြမလုပ္ေအာင္
Ju Hyun တားေပမယ့္လည္းသူကေတာ့ေရာက္
တာနဲ႔သူ႔ shirtကိုလက္ေခါက္တင္လိုက္ျပီး Ju
Hyun စကားကိုနားမေထာင္ပဲသူလုပ္ေနတာကို ဆက္လုပ္ေနတတ္တယ္ေလ။
ၾကာေတာ့ Ju Hyunလည္းဘာမွေျပာမေနေတာ့
ေတာ့ပဲသူလုပ္ခ်င္တာသာလုပ္ေတာ့ဆိုျပီးလႊတ္ထား
လိုက္ေတာ့သည္။
JiSoo နဲ႔တျခားဝန္ထမ္းေတြကစစခ်င္း Seung
Wan ကိုသူမရဲ႕သတို႔သားေလာင္းလို႔ထင္ခဲ့ၾကတာ။
သူမလည္းရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ Seung Wan ကသူမရဲ႕ မတ္ေလာင္းပါလို႔ေျပာယူလိုက္ရသည္။
လူတိုင္းကဘာေၾကာင့္ဒီလိုထင္ၾကလဲဆိုတာကိုသူမ
နားလည္ပါတယ္။ သူမရဲ႕မတ္ဆိုတဲ့လူကသူမ ဆိုင္ကို
မၾကာမၾကာလာေပမယ့္လည္းခင္ပြန္းေလာင္းဆိုတဲ့သူ
ကဒီကိုတစ္ခါေလးမွမ်က္နွာေတာင္လာမျပဖူးဘူးေလ။
ဝန္ထမ္းေတြကသူမကို ဘာျဖစ္လို႔သူမရဲ႕သတို႔သား
ေလာင္းကဆိုင္ကိုမလာတာလဲ လို႔မေမးတာကိုသူမ ေက်းဇူးတင္မိသည္။
အဲ့လိုသာေမးလာခဲ့ရင္သူမကိုယ္တိုင္လည္းဘယ္လို
ျပန္ေျဖရမွန္းမသိဘူးေလ။
"နင့္ရဲ႕ေမာင္အတုေလးကထပ္ေရာက္လာျပန္ျပီ"
သူတို႔ဆိုင္မပိတ္ခင္ Counterကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္
ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ Seung Wan လာတာကို JiSoo ျမင္ေတာ့ခနဲ႔တဲ့တဲ့ျဖင့္ျပံဳးရင္း Ju Hyun နားကိုတိုး
တိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္သည္။
