That's Our Destiny
~~~~~Seung Wan ေနာက္ေန႔မွာလည္းထပ္ျပီးေတာ့
Ju Hyun ဆိုင္ကိုေရာက္လာျပန္သည္။Ju Hyunဆီသြားရမယ့္ကိစၥကသူ႔အတြက္ေန႔စဥ္
အလုပ္လိုကိုျဖစ္လာသည္။သူ႔ရဲ႕မ်ားျပားလွတဲ့ Scheduleေတြထဲကမွအခ်ိန္
မရရေအာင္ရွာျပီးတစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့သြား
ေလ့႐ွိသည္။တစ္ခါခါက်ရင္တစ္ပတ္ထဲမွာကိုမၾကာမၾကာသြားေလ့
႐ွ္ိ္သည္။သြားျပီဆိုရင္လည္းသူမတို႔ဆိုင္သိမ္းခါနီးအခ်ိန္ေတြကို
သြားတတ္သည္။သူမနဲ႔ JiSoo ကိုခံုေတြသိမ္းတာတို႔၊ စားပဲြသိမ္းတာ
တို႔ကူလုပ္ေပးသည္။စစခ်င္းတုန္းကေတာ့သူ႔ကိုအဲ့တာေတြမလုပ္ေအာင္
Ju Hyun တားေပမယ့္လည္းသူကေတာ့ေရာက္
တာနဲ႔သူ႔ shirtကိုလက္ေခါက္တင္လိုက္ျပီး Ju
Hyun စကားကိုနားမေထာင္ပဲသူလုပ္ေနတာကို ဆက္လုပ္ေနတတ္တယ္ေလ။ၾကာေတာ့ Ju Hyunလည္းဘာမွေျပာမေနေတာ့
ေတာ့ပဲသူလုပ္ခ်င္တာသာလုပ္ေတာ့ဆိုျပီးလႊတ္ထား
လိုက္ေတာ့သည္။JiSoo နဲ႔တျခားဝန္ထမ္းေတြကစစခ်င္း Seung
Wan ကိုသူမရဲ႕သတို႔သားေလာင္းလို႔ထင္ခဲ့ၾကတာ။သူမလည္းရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ Seung Wan ကသူမရဲ႕ မတ္ေလာင္းပါလို႔ေျပာယူလိုက္ရသည္။
လူတိုင္းကဘာေၾကာင့္ဒီလိုထင္ၾကလဲဆိုတာကိုသူမ
နားလည္ပါတယ္။ သူမရဲ႕မတ္ဆိုတဲ့လူကသူမ ဆိုင္ကို
မၾကာမၾကာလာေပမယ့္လည္းခင္ပြန္းေလာင္းဆိုတဲ့သူ
ကဒီကိုတစ္ခါေလးမွမ်က္နွာေတာင္လာမျပဖူးဘူးေလ။ဝန္ထမ္းေတြကသူမကို ဘာျဖစ္လို႔သူမရဲ႕သတို႔သား
ေလာင္းကဆိုင္ကိုမလာတာလဲ လို႔မေမးတာကိုသူမ ေက်းဇူးတင္မိသည္။အဲ့လိုသာေမးလာခဲ့ရင္သူမကိုယ္တိုင္လည္းဘယ္လို
ျပန္ေျဖရမွန္းမသိဘူးေလ။"နင့္ရဲ႕ေမာင္အတုေလးကထပ္ေရာက္လာျပန္ျပီ"
သူတို႔ဆိုင္မပိတ္ခင္ Counterကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္
ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ Seung Wan လာတာကို JiSoo ျမင္ေတာ့ခနဲ႔တဲ့တဲ့ျဖင့္ျပံဳးရင္း Ju Hyun နားကိုတိုး
တိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္သည္။