That's Our Destiny
~~~~~
"Seung Wan.."
Ju Hyun မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕လိုက္ပီးသူမလက္ေတြက
လည္းလက္သီးဆုပ္အသြင္ကိုေျပာင္းသြားခဲ့သည္။
Seung Wan တိတ္တိတ္ကေလးပဲသူမကိုၾကည့္
ေနသည္။ သူမလည္းမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ျပီး
ကားlock ကိုနွိပ္လိုက္သည္။
သူမ Seung Wanရဲ႕ေနာက္ကကားတံခါးဆီကို
သြားဖို႔လုပ္ေပမယ့္လည္း Seung Wanကနည္း
နည္းေလးေတာင္မဖယ္ေပးေပ။
သူမအံၾကိတ္လိုက္သည္။ သူမအခု Seung Wan
ရဲ႕လူဆိုးလိုလို လူမိုက္လိုလိုပံုစံကိုေျဖရွင္းဖို႔ခံစားခ်က္
ကမရွိဘူးေလ။
လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ပတ္တုန္းကသူမအရူးတစ္ေယာက္လိိုမ်ိဳး
သူမကိုအဖက္မလုပ္တဲ့သူ႔ဆီအၾကိမ္ၾကိမ္ဆက္သြယ္
ခဲ့သည္။
သူမ Seung Wanေရွ႕မွာရပ္လိုက္ေတာ့ Seung Wan ကသူမကိုစူးစိုက္ျပီးျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာသူမစိတ္ ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
"ဖယ္ !"
သူကသူမစကားကိုဂ႐ုမစိုက္ပဲစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့သူမ
သက္ျပင္းထပ္ခ်လိုက္ျပီးကားေမာင္းျပီးထြက္သြားလို႔ရ
ေအာင္ကားတံခါးေ႐ွ႕က Seung Wan ကိုရွိသမွ်
အားနဲ႔တြန္းလိုက္သည္။ ဆိုးတာက Seung Wan တုပ္တုပ္ေတာင္လႈပ္မသြားဘူးေလ။
"Yah! ငါဖယ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ"
"မင္းရဲ႕ဖုန္းေတြကိုလ်စ္လ်ဴရႈထားခဲ့အတြက္တာင္းပန္
ပါတယ္"
Seung Wan ရဲ႕အသံၾကားတဲ့အခါမွာသူမတံေတြး
မ်ဳိဳခ်လိုက္ျပီးခဏေလာက္မ်က္စိမွိတ္လိုက္သည္။
သူမ သူ႔ကိုသတိရေနခဲ့တယ္။ အဲ့လိုသတိရေနမိတဲ့ သူမကိုယ္သူမလည္းမုန္းေနမိသည္။ Seung Wan
ရဲ႕အျပဳအမူေပၚမွာသူမနာက်င္ျပီးဝမ္းနည္းခဲ့ရတယ္ေလ။
သူမ ခပ္ေအးေအးအသံနဲ႔ပဲျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ Seung Wan…"
