That's Our Destiny
~~~~~
Ju Hyun မ်က္လံုးဖြင့္ကာ Seung Wan ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Seung Wanကသူအိပ္ေန
တာကိုတစ္ခ်ိန္လံုးၾကည့္ေနတာကိုသတိထားမိျပီးရွက္
သြားခဲ့သည္။
Seung Wan ဖုန္းခ်လိုက္ျပီးဖုန္းကိုအိပ္ယာေဘး
နားကစားပြဲေပၚကိုပစ္တင္လိုက္သည္။
Ju Hyun သူတို႔ညတုန္းကျဖစ္ခဲ့တာေတြကိုျပန္ေတြး
မိျပီးတစ္ကိုယ္လံုးပူေႏြးလာခဲ့သည္။ ျပီးေတာ့သူမရဲ႕အ
ေနအထားကိုသတိထားမိျပီးေစာင္ကိုဆြဲတင္လိုက္သည္။
"Good Morning~"
Seung Wan ညင္ညင္သာသာေလးေျပာလိုက္သည္။
"Good Morning"
Ju Hyun အသံကအိပ္ရာထခါစဆိုေတာ့နည္းနည္း အက္ေနသည္။
Seung Wan အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္ျပီး Ju Hyun ဘက္ကိုေစာင္းလိုက္သည္။
Ju Hyun လည္ေခ်ာင္းရွင္းလိုက္ျပီးသူ႔လက္ေခ်ာင္း
ေတြကေတာ့ေစာင္ကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားသည္။
Seung Wan သူမခႏၶာကိုယ္ကိုအေပၚေအာက္
ၾကည့္လိုက္ျပီး
"ဘယ္လိုေနေသးလဲ?"
"အ..အဆင္ေျပပါတယ္"
Seung Wan သူမရဲ႕အေျဖကအမွန္ျဖစ္မယ္လို႔မ
ထင္ေပ။ Ju Hyun ေျဖရင္းပိုုျပီးရွက္လာခဲ့သည္။
"ဟုတ္လို႔လား?ဟို..နာတာတို႔ဘာတို႔မျဖစ္ဘူးလား?"
Ju Hyun လည္းရွက္ရွက္နဲ႔ေစာင္ကိုမ်က္နွာအထိဆြဲ
အုပ္လိုက္ေတာ့ Seung Wan ရယ္လိုက္သည္။
"Yah!အဲ့လိုၾကီးမေမးနဲ႔ေလ"
"ဘာလို႔မေမးရမွာလဲ?ကိုယ္ကဂရုစိုက္တတ္္တဲ့ခင္ပြန္း
ပဲေလ"
Ju Hyunေစာင္ထဲကေနတစ္စံုတစ္ခုကိုတိုးတိုးေလး
ေျပာလိုက္သည္။ဒါေပမယ့္ေစာင္ကကြယ္ေနတာေၾကာင့္ ဘာဆိုတာမသဲမကြဲျဖစ္ေနေတာ့ Seung Wan
လည္း Ju Hyun ေစာင္ကိုသူမမ်က္နွာကဖယ္သြား
ေအာင္ဆြဲခ်လိုက္သည္။
Ju Hyun ကလည္းေခါင္းမာၿပီးေစာင္ကိုမလႊတ္ေပး
ဘဲအတင္းဆြဲထားသည္။ ဒီလိုနဲ႔သူတို႔နွစ္ေယာက္ေစာင္
ကိုအျပန္အလွန္ဆဲြကာလြန္ဆြဲပြဲတစ္ခုနဲ႔ေတာင္တူေန
သည္။
