That's Our Destiny
~~~~~
အဲ့ဒီညမွာေႏြးေထြးတဲ့ေစာင္ေအာက္မွာ Ju Hyun Seung Wanရဲ႕ေခြ်းေတြထြက္ေနတဲ့ရင္ဘတ္ေပၚ
မွာေခါင္းကိုတင္ထားျပီး Seung Wanကသူမဆံ ပင္ေတြကိုေဆာ့ေနကာသူမကိုဖက္ထားသည္။
"ကိုယ္ေတြးေနတာ NYကအျပန္က်ရင္ Hyung
ကိုသြားေတြ႔ရင္ေကာင္းမလားလို႔"
Ju Hyun အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ကာ
"အင္း..အၾကံေကာင္းပဲ"
သူ Ju Hyunရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုလံုေအာင္ေစာင္ကိုမလိုက္
ျပီးသူ႔ရဲ႕လက္က Ju Hyun ရဲ႕ေက်ာရိုးကိုပြတ္သပ္ေန
သည္။
"Hyungထြက္သြားတာေလးလေတာင္ရွိျပီ။ကိုယ္တို႔ ဒီအတိုင္းလည္းတစ္သက္လံုးေနၾကမွာမဟုတ္ဘူး"
Seung Wan လက္ကသူမေက်ာတေလ်ွာက္ပြတ္
သပ္ေနေတာ့သူမၾကက္သီးေတြထလာကာ Seung
Wan နားကိုတိုးလိုက္သည္။
"အေမကေတာ့ခြင့္လႊတ္လိုက္တဲ့ပံုေပၚတယ္။ဒါေပမယ့္
အေဖက.."
Seung Wan သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာသူမရဲ႕နဖူးကို နမ္းလိုက္သည္။
"ကိုယ္တို႔အေဖကေခါင္းအရမ္းမာတယ္။ Hyungက
လည္း Hyung ပဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ဖုန္းေခၚတာျဖစ္
ျဖစ္လုပ္သင့္တယ္။သူကစျပီးေျခလွမ္းစလွမ္းမွျဖစ္မွာကို"
"ေၾကာက္လို႔ေနမွာေပ့ါ"
"ဒါေပါ့..ဒါေပမယ့္သူတို႔ကကိုယ္တို႔ရဲ႕မိဘေတြပဲ။ ဘယ္
မိဘကသားသမီးကိုတစ္သက္လံုမုန္းနိုင္မလဲ"
Ju Hyun ေခါင္းညိမ့္လိုက္ျပီးအိပ္မငိုက္ေနေအာင္ Seung Wan ရဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွာသူမလက္နဲ႔ပံုဆြဲ
ေနမိသည္။
"အခုငါတုိ႔ကလက္ထပ္ျပီးသြားျပီပဲ။ Seulgi Oppa
နဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးကိုသေဘာတူမွာပါ။ထပ္ျပီးလက္ထပ္
ဖို႔စီစဥ္စရာမရွိဘူးမလား"
Seung Wan သူမကိုငံုၾကည့္လိုက္ကာ
"ဘာလို႔?"
