That's Our Destiny
~~~~~
Ju Hyun တစ္ေယာက္ဆရာဝန္ေျပာလိုက္တဲ့စကား
ကိုလံုးဝကိုမယံုနိုင္ေပ။
သူမ JiSoo ကိုေၾကာင္ျပီးၾကည့္မိေနကာ JiSoo က
ေတာ့သူမကိုအေပ်ာ္လြန္ျပီးျပံဳးရင္းၾကည့္ေနသည္။
"JiSoo-ah"
JiSoo သူမကိုဖက္ထားလိုက္ကာ
"ငါသိေနတယ္ Ju Hyun-ah...ငါသိေနတယ္။
Seung Wan သာသိရင္အရမ္းေပ်ာ္မွာဘဲ"
Ju Hyun ဆရာဝန္ရဲ႕ရံုးခန္းအျပင္ကခံုတန္းရွည္မွာ ျဖည္းျဖည္းေလးထိုင္ခ်လိုက္ျပီးသူ႔ရဲ႕ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေလး
ကိုျဖည္းျဖည္းပြတ္သပ္လိုက္ကာ
"JiSoo-ah...ဒါကိုလွ်ိဳဝွက္ထားေပးပါလား။Wan အိမ္ျပန္ေရာက္မွမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ျပီးေျပာျပခ်င္လို႔ပါ"
JiSoo နားလည္တဲ့အေနနဲ႔ေခါင္းညိမ့္လိုက္ကာ
"ဒါေပါ့...နင္ကိုယ္တိုင္ေျပာရမွာေပါ့"
Ju Hyun ထပ္ျပီးေတာ့ JiSoo ကိုမဖက္လိုက္ခင္ အၾကာၾကီးၾကည့္လိုက္ၿပီးသူမရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာမ်က္ရည္
ေတြျပည့္လာတာကိုခံစားမိလိုက္သည္။
"ဘုရားေရ! Jisoo-ah! ဒါတကယ္လား..အိမ္မက္
မ်ားလား?"
▪▫▪▫▪▫▪▫▪▫▪▫▪▫▪▫▪▫▪▫▪▫▪▫▪
"ဝလာလိုက္တာ Hyung"
"ဘယ္သူကေျပာတာ? ငါက Chef နဲ႔ယူထားတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ အခုတေလာ Ju Hyun မင္းကို ဘာေတြခ်က္ေကြ်းထားလဲ? ၾကည့္ရေအာင္မင္းဗိုက္ပူ
လာျပီလားလို႔"
"ဟာ...Hyungရာ လႊတ္ပါဗ်ာ !'
Heathrow ေလဆိပ္မွာညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္စေတြ႔
တာနဲ႔ဒီလိုအံုအံုၾကြၾကြေလးကျဖစ္ေပၚလာသည္။
ပထမက Seung Wan London ကေနညပိုင္း
မွလာဖို႔လုပ္ထားေပမယ့္လည္းမေန႔က Ju Hyunရဲ႕
အေျခအေနကိုၾကည့္ျပီးSeung Wan သူ႔ရဲ႕flight အခ်ိန္ကိုေစာနိုင္သမွ်အေစာဆံုးကိုေျပာင္းခဲ့တာေလ။
Seung Wanသူ႔အစ္ကိုကိုသတိရေနေပမယ့္လည္း
Ju Hyun ေဘးမွာမရွိဘဲအိပ္ရတဲ့ေန႔ေတြကိုထပ္ျပီး မျဖတ္သန္းခ်င္ေတာ့ေပ။
