That's Our Destiny
~~~~~
Seung Wan နဲ႔ Ju Hyun TVဖြင့္ထားရင္းနဲ႔ ထမင္းစားေနၾကသည္။
TVကအသံေတြကသူတို႔အတြက္ေနာက္ခံBGM လို
ျဖစ္ေနျပီးသူတို႔နွစ္ေယာက္ၾကားကအေနခက္ေနတာကို
ေျပေပ်ာက္ေစတယ္ေလ။
Seung Wanအခုသူ Ju Hyunကိုဖက္ထားၿပီး
Ju Hyun ရဲ႕ဒဏ္ရာေတြေပၚအနမ္းေပးရင္းသူမကို သူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာျပခ်င္ေနမိသည္။
ဒါေပမယ့္ Ju Hyun ရဲ႕အေနအထားကအရမ္းကို ထိခိုက္လြယ္ေနေတာ့သူဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္သူမအတြက္
လန္႔စရာျဖစ္သြားမွာကိုစိတ္ပူရတာေၾကာင့္ Seung
Wan သူ႔ကိုယ္သူေတာ္ေတာ္ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။
"Seung Wan…"
Ju Hyun ထပ္ျပီးေတာ့ေျပာရမလားမေျပာရဘူးလား
ဆိုၿပီးတံု႔ဆိုင္းေနမိသည္။
"ငါျပန္ျပီးေတာ့သတိရမယ္လို႔နင္ထင္လား?"
"ဒါေပါ့။ သိပ္မၾကာခင္မွာအကုန္မွတ္မိလာမွာပါBab..
Noona"
Seung Wan ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ေျပာလိုက္ေပ
မယ့္လည္းသူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့စိုးရိမ္စိတ္အျပည့္နဲ႔ပင္။
Ju Hyunေခါင္းကိုျဖည္းျဖည္းေလးညိမ့္လိုက္ျပီးလက္
ထဲကဇြန္းနဲ႔ပန္းကန္ထဲကစြပ္ျပဳတ္ကိုေမႊေဆာ့ေနရင္း
"Seung Wan...နင္ငါ့ကိုအခုတေလာNoona
လို႔မေခၚေတာ့ဘူးမလား?"
"အာ..အဲ့ဒါေစ့စပ္ေၾကာင္းေၾကညာျပီးထဲကမေခၚေတာ့
တာ"
Ju Hyun ေခါင္းထပ္ျငိမ့္လိုက္ျပီး
"ဒါဆိုလည္းမေခၚနဲ႔ေလ…"
Ju Hyunအသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ဗလံုးဗေထြးေျပာလိုက္
သည္။ Seung Wan ရုတ္တရက္လက္ထဲကတူကို ခ်လိုက္ကာ
"မေခၚနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္တာလား?"
Ju Hyun ကေတာ့ေခါင္းငံု႔ျပီးေတာ့ပဲသူ႔လက္ထဲက ဇြန္းကိုေမႊျပီးေဆာ့ေနသည္။
