The Missing Wife (COMPLETED)

5. Begging

NAGING malaki ang epekto ng muling pagkakaharap ni Liv sa kanyang mag-ama. Hindi siya makatulog kahit komportable naman ang lagay niya sa bahay ni Therese. Kahapon, nang makarating siya sa bansa ay nag-hotel muna siya. Ngayon ay ipinatuloy na siya ng kaibigan sa bahay ng mga ito. Pero hindi niya maggawang mapakali.

"I have to leave," giit ni Liv sa kaibigan. Alas nuwebe na ng gabi. Pinipilit siya ng kaibigan na matulog lalo na nang malaman ang lagay niya.

"Liv, ipagpabukas mo na. Marami ka pa namang oras para bumawi sa kanila. Sa ngayon ay kailangan mo munang magpahinga."

Umiling si Liv. "Hindi ako mapakali. Hindi ako makakapahinga habang hindi ko sila kasama o alam man lang ang lagay nila. Tama na ang tatlong taon..." Napaiyak na si Liv. She felt so frustrated. Hindi niya maggawang tanggapin ang rejection.

Bumuntong-hininga si Therese. "Sige na nga. Ihahatid na kita sa kanila."

Inihatid nga ni Therese si Liv. Pagdating roon ay nagpaalam na siya rito. "I can manage. Gabing-gabi na. Pasensya na talaga sa abala," wika niya sa kaibigan nang gustuhin pa nito na kausapin muna si Rafe para masiguradong pakikisamahan siya ng ayos.

Humikab ang kaibigan. "Sige. Pasensya ka na rin, pagod na rin kasi talaga ako. It's been a long day. Tawagan mo na lamang ako kapag may problema, ha?"

Tumango si Liv. Pero kalahating oras ng nakaalis si Therese ay ni hindi niya mapindot ang door bell. Naduwag siya. Ganoon pa man, sinilip-silip niya ang bahay. Sarado na ang mga ilaw at hindi naman siya pansin ng guard sa gate. Tulog kasi ito nang ibaba siya ni Therese sa tapat. Nagtago pa siya ngayon sa may halamanan sa gilid ng malaking bahay.

Kaya lang, hindi yata siya gusto ng Diyos na maduwag. Nagbuhos ito ng grasya sa iba, malas para sa kanyang nasa labas. Ulan. Lumakas pa iyon. Natataranta siyang naghanap ng masisilungan nang may magsalita mula sa likod niya.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo at nagpapaulan ka?" nakakunot noo si Rafe nang magsalita. Lumukso ang puso niya, lalo na nang lumapit ito sa kanya at pinayungan siya. May ibinigay itong tuwalya sa kanya.

"Salamat." Napasunod siya rito nang maglakad ito papunta sa loob ng bahay. Pinapasok siya nito, pinaupo at tinawag ang isang katulong para magpatimpla ng kape.

"Now say," Malakas na ang kabog ng puso ni Liv sa simpleng pagtingin lamang niya kay Rafe pero ngayon ay tila binobomba na iyon sa maawtoridad nitong tono.

"P-paano mo nalaman na nasa labas ako?"

"From your good friend. Who else? Tinawagan niya ako. Inantay ko na mag-door bell ka. Ikaw ang may kailangan kaya bakit ako ang lalapit?"

Nakagat ni Liv ang ibabang labi. "I'm sorry."

Tinaasan ni Rafe ng kilay si Liv. "Sorry? Hindi iyon ang hinihingi ko mula sa 'yo. Sagutin mo ako."

Huminga nang malalim si Liv. "All right. Saan mo ako gustong magsimula?"

"Sa tanong ko, what else? Iyon lang naman ang interesado akong malaman."

"May paliwanag ako sa lahat, Rafe..."

"Paliwanag?" sarkasmong tumawa si Rafe. "Hindi na kailangan. Alam ko na ang lahat."

Nanlaki ang mata ni Liv. "A-alam mo? Paano?"

"I cared for you, Liv." Hindi nakaligtas kay Liv ang past tense na ginamit ni Rafe. "Siyempre ay mag-iimbestiga ako kung ano talaga ang nangyari kung bakit ka nawala, bakit mo kami iniwan. At hindi ko na gustong pag-usapan pa natin ang tungkol roon. That's a part I just wanted to forget."

Ganoon rin naman si Liv. Hinding-hindi na niya gustong balikan pa ang kabanata na iyon ng kanyang buhay. It was the worst of all.

"N-naiintindihan mo ba ang dahilan ng pag-alis ko, Rafe?"