Choni fanfiction PL

Myślisz, że jestem głupia?

- Cheryl, zaczekaj!

Odwróciłam się i zobaczyłam, że biegnie za mną zdyszany Jug.

- Czego chcesz, Jones? – odpowiedziałam oschle.

- Davis prosi cię do siebie. Jakieś kłopoty?

- Nie powinno Cię to obchodzić, a teraz wybacz mi, muszę iść.

Uśmiechnęłam się do niego z niechęcią i odeszłam.

Nim zdążyłam pomyśleć o czymkolwiek, znalazłam się tuż pod drzwiami do klasy pana Davisa. Nieśmiało zapukałam i weszłam do środka. Nauczyciel biologii już mnie wyczekiwał. Siedział na rogu swojego biurka.

- Chciał mnie pan widzieć. Czy coś się stało? – spytałam.

- Właściwie nic się nie stało, Cheryl. – odpowiedział ze spokojem. – Czy wiesz, jak się ma sprawa z twoimi ocenami?

- Wiem. Mówiłam panu, poprawie.

- Niedługo koniec półrocza.

- Zdążę, mogę już iść?

- Mam nadzieję, że bierzesz to na poważnie. Masz tylko miesiąc na poprawę. Chciałbym ci jakoś pomóc.

- Nie potrzebuję pomocy. Sama dam sobie radę, jak zawsze.

- Przemyśl to. W piątki po lekcjach prowadzę zajęcia dodatkowe, jesteś tam mile widziana.

- Mogę już iść? – odpowiedziałam zdenerwowana.

- Idź, ale pamiętaj, pomyśl o tym.

-Dziękuje, panie Davis. Do zobaczenia jutro.

- Miłego dnia panno Blossom.

Co on sobie myśli? Nie jestem na tyle głupia, żeby chodzić do niego na jakieś zajęcia dla niedorozwiniętych. To wszystko przez to, że nie mam czasu na naukę. Za dużo się dzieje... Tak bardzo brakuje mi Jasona...

- Hej, Cheryl. O czym tak znowu myślisz, hm?

- Josie! Cześć...O niczym istotnym, jak poszedł twój wczorajszy koncert? Wybacz, że mnie nie było, coś mi wypadło...

- Nie przejmuj się skarbie. Było wspaniale! Takie koncerty mogę grać częściej.

Uśmiechnęłam się.

- Coś się stało, Cheryl?

- Nie. Muszę iść, Josie.

- No dobrze, ale jeszcze jedno. Co z naszym wyjściem w sobotę?

- Postaram się przyjść, dam ci znać.

- Będę czekać.

Josie to moja przyjaciółka, ale nie mogę mówić jej o wszystkim. Nie chcę jeszcze bardziej jej zadręczać, tym bardziej, że ona też ma problemy z mamą.