Eylül ve Ali tek tek Sinan'a sarıldılar. Hoşbulduk deyip içeri geçtiler Sinan onları bahçedeki masaya götürmüştü
Ali : Selamlar!
Oğbah - Esalp - murat : Selam!
AlEy masaya geçti.
Bahar : Çok güzel oldu böyle!
Murat : Katılıyorum! Ama ben aranızda abes kaçtım sanki
Murat güldü.
Sinan : Aa hayır hayır! Hepiniz benim kıymetli davetlilerimsiniz.
Murat : Teşekkürler efendim.
Sinan : Hamilelik nasıl bakalım?
Sinan Eylül'e döndü.
Eylül gülümseyerek cevap verdi karnına dokunup baktı.
Eylül : Çok güzel gidiyor da biraz huysuzlaştık.
Ali : Oo hem de nasıl!?
Eylül şaşırarak aliye baktı.
Eylül : Allah Allah!
Ali : Ne canım yalan mı!? Rüzgar esse bana bulacak hanım efendi.
Sinan: Oo olur öyle şeyler bunlar en tatlı aylardır. Bahar da da çok çektim ben.
Bahar gülerek babasına baktı.
Oğuz : Yalnız..bu eylül. Ne yapacağı hiç belli olmaz.
Ali : Bende o yüzden korkuyorum ya kardeşim.
Eylül çaktırmadsn koluna vurdu ağzının içinde konuşur gibi fısıldadı.
Eylül : Ali... Saçmalama istersen.
Ali gülerek ona baktı.
En sonunda yemekler gelmişti hem yiyip hem de masa kahkaha tufanına dönmüştü o gece murat aralarında iyice kaynaşmıştı yalnız hareketleri bir kişinin dikkatini fazlasıyla çekmişti.
Eylül içinde şunları sayıklayıp duruyordu.
Eylül : Saçmalama Eylül o olamaz saçmalama..
Eylül dikkatlice Murat'a bakıyordu. Murat baktığını anlamıştı hiçbir şey yapmadan bakmasına izin verdi.
Ali : Eylül? Eylül.. Sevgilim?
Eylül : Hı?
Ali : İyi misin daldın?
Eylül : Ha şey.. Evet iyiyim.
Murat : Ya diyorum ki! Bir günde benim evimde mangal partisi verelim.
Sinan :Oo süper olur.
Oğuz : Güzel fikir aynen! Olur..
Murat Eylül ve Aliye döndü.
Murat : Siz ne dersiniz?
Eylül fazlasıyla gergindi elleri titriyordu. Suyunu içti. Ali ise gülümseyerek cevap verdi.
Ali : Bizim için uygundur.
Murat : Tamamdır süper! O zaman ayarlarım haberleşiriz.
Hepsi gülerek kafasını salladı.
Biraz daha konuştuktan sonra hepsi evlerine dağıldı.
⚫⚫⚫
Ali : Hayatım iyi misin?
Eylül yatakta oturuyordu bir şey düşünürcesine duvara bakıyordu.
Ali : Eylül!
Eylül : Hı!?
Ali : İyi misin!? Endişelenmeye başlıyorum.
Eylül : Ha-hayır. Yani iyiyim ben.
Ali : Neden böylesin peki?
Eylül bir şey demedi aliye baktı sonra onu kendine çekti sıkıca sarıldı.
Eylül : Seni çok seviyorum. İyi ki varsın.
Ali gülümsedi
Ali : Bende seni seviyorum ama nerden çıktı bu?
Eylül : B-bilmem!
Ali : İyisin dimi?
Eylül : Evet Ali iyiyim
Ali : hep iyi ol. Da..
Eylül : Da?
Ali : Süprizler falan var demiştin hayırdır?
Eylül gülümsedi. Ali'nin elini tuttu. Diğer eliyle de karnını
Ali Asaf bir şey anlamamıştı.
Ali : Bir şey mi oldu?
Eylül : Evet..
Ali : Kötü bir şey mi!?
Ali telaşlanmıştı.
Eylül : Hayır hayır. Telaşlanma! Güzel bir şey..
Ali onu dinlemeye başladı.
Eylül'ün yüzündeki gülümsemeler daha da şiddetlenmişti
Eylül arkasına döndü çekmeceden küçük bir kutu çıkardı.
Ali : Bu ne sevgilim.
Eylül Aliye kutuyu verdi.
Ali hiçbir şey anlamamıştı kutuyu açtı. Gördüğü şeyle gülümsemişti gözleri dolmuştu çünkü orada bebeğinin fotoğrafı vardı.
Eylül : K-kızımız oluyor Ali Asaf. Güneşimiz bir kız.
Ali gülerek ve şaşırarak gözleriyle bir bebeklerinin fotoğrafına bir de Eylül'e..
