15.BÖLÜM: ISSIZ

109 9 6
                                    

Zaman; sonu olmayan bir boşluk,değerlendirilmesi gereken bir değer..değersiz bir değer!
Benim boşa geçen zamanımın tanımı bu.
Issız bir zaman..
Derler ya "zamana bırak!"
Peki ya zamanda bize bırakmışsa...
Issız odalarda ruhumu saran yalnızlığıma...
***

Aras gözlerini sımsıkı yumdu.

"Ben miyim?" Sesimdeki anlamsız tınıdan bile şüphe ettim o an.

Yavaş hareketlerle gözlerini açtı.

"Öykü? ne dediğimi bilmiyorum, ben, ben iyi değilim"

Sesinde acının uğultusu vardı...

"Aras bir şeyler oluyor değil mi? Aras anlat bana?!"

Elim ayağım birbirine dolanmıştı, Aras'ı hiç bu kadar korunaksız görmemiştim.
Transa girmiş gibiydi...

Yavaşça onu omuzlarından sarstım,

" lütfen, lütfen cevap ver?"

Gözleri doluydu ama yaş akmıyordu, sanki konuşsa ağlayacak gibiydi belki de bundan korktuğu için susuyordu.

"Öykü sadece yanımda dur olur mu? Soru sorma, benden de bir cevap bekleme çünkü bende seni tatmin edecek bir cevap yok"

Gözlerimi ellerime indirerek sessizce onayladım. Kendini hazır hissettiğinde elbette anlatacaktı.
Aras bir müddet daha beni inceledikten sonra koltuğunu yatırdı ve gözlerini yumdu.

Ardından aklına bir şey gelmiş gibi doğruldu ve üzerindeki ceketi çıkarıp benim omuzlarıma bıraktı..

"Uyu hadi?" Dedi kısık bir sesle.

Kafamı yavaşça salladım ve bende koltuğumu yatırdım.
Sonra aklıma bir şey geldi ve doğruldum.

"Unutma bizim için hala bir YARIN var,elbet bir çaresi bulunur" dedim ve Aras çok kısık bir şekilde sanmıyorum demesini takmadan gözlerimi yumdum.
Şuan hiçbir şey düşünmemeliydim, düşünürsem işin içinden çıkamayacaktım Aras'a da bir faydam dokunmayacaktı.
Her yarın yeni bir başlagıçtı, öyle değil mi?

***

Gözüme yansıyan güneş ışınlarını ellerimle engellemeye çalıştım ama nafileydi.

Yerimden rahatsızca kıpırdanarak gözlerimi açtım...

Farklı bir yerdeydim, dün Aras'la arabada uyumuştuk, yine bir arabadaydım ama bu Aras'ın arabası değildi..

Kafamı korkarak ve yavaşça sürücü koltuğuna çevirdim..

SAVAŞ...

Bana bakmıyordu, dağılmış gibiydi, gözlerinin altında ki mor halkalar..kuru dudaklar..dağınık saçları..Yutkundum.

Ben niye buradaydım? Dahası Aras neredeydi?

"Demek uyandın.."

Savaş'ın yorgun sesi ilişti kulaklarıma..Farklıydı ses tonu, sanki ona ait değilmiş gibiydi..bir yabancı gibi...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 05, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Savaşın öyküsü 1  #wattys2018Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin