SEKİZ(DAĞILIŞ)

12.Bölüm

zynp-mlk kişisine ithaf edildi

İçimden bu sözleri söylerken, sinirle karşımdaki şahısa baktım ve tam bir şey söyleyecekken, yanıma gelip beni durdurdu ve "Vay vay vay! Demek dövüşeceğim kişi sensin " dedi bilmiş bir ifade takınarak.

Çocuğa şimdiden sinir olmuştum "He benim! Korktun mu yoksa ha!?" dedim sesimi yükselterek.

Dövüşeceğim kişi yani Melisin abisi baştan aşağı beni süzdü ve beğenmemiş gibi yaparak "Tıh! Asla senin gibi birisinden korkacak değilim koca oğlan." dedi sakin bir şekilde. Sakin olması daha çok benim sinirimi bozsada tepki vermemeye çalıştım. Şuan Melisten nefret ediyordum!Daha fazla sinirime engel olamayarak "Ozaman dövüş başlasın!" deyip, aniden karşımdaki çocuğun yüzüne yumruğu geçirdim. Benden bu hareketi beklemeyen çocuk yüzüne yediği yumrukla hafif sendeledi.

Çocuk bana sinirli bir şekilde bakarak "Lan! Başla diyen mi oldu sana?! Bak ukala çocuk!" dedi ve elini uzatıp etrafında dönerek "Burası benim mekanım. Burada benim sözüm geçer. Ben ne zaman dövüşelim dersem ozaman dövüşürüz! Bunu o küçük beynine sok!" diye bağırdı. Bu sözleri ve hareketi beni daha da çok sinirlendirmişti.

Hızlıca karşımdaki kendini birşey sanan çocuğa yaklaşarak"Hah! Öyle mi!? Hay Allah onun mekanıymış, kuralları o koyarmış baksana Barkın! Komik çocuk seni" dedim omzuna elimle sertçe vurarak.

Çocuk etrafımdaki adamlarına işaret vererek"Yakalayın şu kendini bilmişleri! Çabuk! "demesiyle 10 adet adam bize doğru yaklaşmaya başladı. Kafamı bir sağa, bir sola sallayarak " Ama bak bu hiç adaletli olmadı be! 2 ye 10! Ancak gücünüz buna yeter değil mi ulan!? "diye bağırdım.

Arkamdaki Barkın sessizliğini bozarak" Hey siz! Sanırım dayak yemek istiyorsunuz! Bak diyim bizi tanımadan böyle işlere kalkışmanız hata! Hemen yerinize geçin yoksa... "Barkının lafını bölen bilmiş çocuk" Yoksa Ne? Dövecek misiniz bizi! Çok korktuk! Hızlanın uyuşuklar yakalayın şunları hadi! "dedi.

Barkına" Ne yapıcaz oğlum?" diyen bakışlarımı attım. Barkında sessizce" Kaptan fena tuzağa düştük baksana bu çocuğun amacı farklıymış. "dedi.Etrafımızda ki adamlar çember oluşturup, bizi tutmaya çalıştılar ama biz pes etmeyip, tutmaya çalışan ellerine elimizle, ayağımızla engel olmaya çalıştık. Ama tabikide başarısız olmuştuk. İlk defa tuzağa yakalanmıştım! Bunun sebebide o sinsi Melisten başkası değildi. "Ah bir yakalasam o kızı varya... " dedim içimden.

Kollarımın bir iple bağlandığını hissettim. İp soğuktu... Aynı benim olmayan kalbim gibi... Aynı annemin beni bırakıp gittiği gün gibi... Aynı annemin o sözleri ve hakaretleri gibi...

Barkının çırpınışlarıyla bakışlarım ona döndü. Barkın "Lan bırak gerizekalı! Siktiğimin herifleri ulan ancak siz kalabalık gelirsiniz karşımıza böyle! Teke tek gelmeye götünüz yemez dimi lan!?" demesiyle adamların bitanesinden okkalı bir tokat yüzüne yedi. Sözlerine gülerek devam etti"Çok acıdı salak piç! Bak ağlıyorum pezevenk! "dedi yine kaptırmıştı kendini sövüp, saydırmaya. Barkındı bu... Sinirlenince kimse onun ağzını kapattıramazdı.

Adam Barkının ayaklarını bağlarken " Sus lan! Haddini fazla aşıyorsun! Eğer o çeneni kapatmazsan"yerden kalkıp, cebindeki silahını çıkardı ve "Seni şuracıkta acımadan gebertiriz!" dedi.

Barkın kahkaha ile gülerken, dirseğimle Barkını susması için dürtükledim ama sonra bunu yaptığımı gören diğer adam ortamıza geçip buna engel oldu.

Adama ters ters bakarak "Ne var lan! Ne diye ayırdın bizi? Korktun mu yoksa,birbirimizden destek alırız diye he!" dedim ama adam sadece bana bakmakla yetindi.