Zaman güzel akıyordu saat 8 olmuştu bizim orada erken uyuyup erken kalktığımız için kızlar çoktan uyumuştu. Hayatımın ilk yolculuğu sayılırdı. Genelde pek köyden dışarı çıktığım sayılmazdı. Bü yüzden de içimde ki değişik hissleri anlatmak mümkün değildi. Hele Istanbul gibi bir yere gidicez Kaç milyon insanın aralarından belki de yanlarından geçicez. Televizyon da gördüğümüz hayranlıkla izlediğimiz ünlüleri görücez. Böyle şeyler bizim gibilerin basit bir hayalidir. Ne kadar basit görünsede insana mutluluk veriyor. Düşüncelerimi fazlasıya dökmüştüm.
Arabanın yavaşlamasıyla etrafıma baktım. Koca koca otobüslerin içlerinden insanların tek tek inmesiyle buranın terminal olduğunu fark ettim.
"- Kızlar bir ihtiyacınız varsa İnebilirsiniz "
Kızlara baktığımda hepsi mışıl mışıl uyuyordu. Yani tek tek fısıldadım lakin hayır sesleriyle kendimi geri çektim. Eylül Hocanın da Duymasıyla yolumuza devam ettik Pek fazla söze gerek yokdu oraya erken varmamız bizim için avantaj olurdu.
.....
Gözlerimi açtığımda yüzüm cama yapışmış. Dışarda ki arabaların korna sesleri, insanların gidip gelmesi, trafikten de anladığım kadarıyla varmıştık. Kızlara göz attığımda çoktan uyanmışlar fotoğraf çekiliyorlardı. Sessizce güldüm. Küçük bir gülümsemeyle
"- Günaydın "
"-Günaydın uyuyan Güzel "
Kızların Günaydın sesleri havada dolaşıyordu. Haffiten benimle alay geçiyorlardı. Sebebini anlayamadığım bir alaydı uyurken bir şey yaptılar kesin. Eylül Hocanın sesiyle hepimiz ona döndük.
"- Kızlar şimdi beni iyi dinleyin İstanbul'a vardık eve varmamıza az kaldı. Öncelikle biraz dinlenip yeni okulunuza gidicem. Eğer ki sizde yeni okulunuzu görmek isterseniz gelin fakat kendinizi yormanıza hiç gerek yok ben işlemleri halledip gelicem ardından beraber alışverişe çıkarız. Ne dersiniz? "
Kızlarla biraz düşündükten sonra yeni okulumuzu görmeyi çok isterdik açıkcası Ortak kararla okulumuzu görmeyi de isteriz dedik. Eylül Hoca da ret etmeden onayladı.
Yolda birbirimize şakalar yaparak eve vardık resmen. Zamanın su gibi aktığını söylemiştim
Apartmanın önüne geldik Eylül Hoca 3. Katta oturduğunu söyledi bizde eşyalarımzı arabadan indirip asansöre bindirdik. Eylül Hoca bize 2 oda verdi fakat biz tek oda da 5 kişi kalmayı tercih ettik. Çünkü fazlasıyla yük olmuştuk. İtiraz etsede ikna etmeyi başarmıştık. Kardeş Gücü buna denir. Neyse eşyalarımızı tek bir dolaba yerleştirmeye çalışıyorduk. Her şeyi hal ettikten sonra Yatağa gözüm çarptı.Tek bir yatak vardı. Fakat yerde yatmak bize daha hoş geliyordu. Bu yüzden bu tek yatağı da odadan el birliğiyle diğer odaya yerleştirdik.
Evet tam anlamıyla yerleşmiştik.
Biraz dinlendikten sonra yeni okulumuz için hazırlanmaya gittik. Farklı olmak için beşimiz de şalvar giyecektik yani biraz dalga ve alaycı konuma düşecektik belki ama onlar bizim umurumuzda bile olmazlardı ki.
"-Kızlar hadii gitmemiz gerek "
Eylül Hoca'nın sesiyle odadan hemen çıktık. Eylül Hoca önce şaşırdı sonra gülümsedi.
"- Bu hal ne kızçelerim"
"-Olmamış mı Hocam"
"-Olmuş sizi ilk defa böyle görmüyorum da okula böyle mi geliceksiniz"
"- Farklılık olsun istedik bir şey olmaz herhalde bir sorun çıkmaz demi? "
"- Yok kızlar ne sorunu...
Hadi gidelim yolumuz uzun trafik yoğun "
Evet yola çıktık inanın kalbim çıkarcasına atıyor. Yeni Şehir Yeni Okul ayrıca yeni insanlar, duygular bazen anlatılmayacak derecede olabiliyor. Şuan tamda böyle bir duygu içerindeyim. Esma nın sesiyle irkildim
"- Geldikk İştee Woww Bee bu okul bizim köy kadar büyüklükte "
"- Hahah Saçmala Deli"
"- Sence saçmalıyor muyum ? "
Haklılık payı vardı ama şimdi den gözümüzde bu kadar büyütmememiz gerekli.
"- Esma haklı da fazla kendimizi kaptırmayalım "
" Bencede "
Etrafa göz gezdirdiğimde kızların kısacık etekleri gözüme çarptı. Oha hiç giymeseler miş daha iyi yani ben yani bunu giymem ki okulla şalvarla gelsek daha iyi,neysee ya ...
Arabadan iner inmez herkesin bakışlarını fark ettik parmakla gösterip gülüyorlardı. Şaşırmamak ne mümkün giydiğimiz şalvar onlar için alaycı bir durum du haklılardı tabi ama bu kadar yüksek seslerle gülünmez ki Eylül Hoca'nın Bakışları bizi sakin olun diye uyarıyordu resmen , sesimiz çıkmıyorduk diyecektim ki Esma 'nın sesi ile bakışlarımızı ona yöneltik
"- Ne gülüyorsunuz avaz avaz açıkta bir şey mi var ? "
"- Açıkta 5 köylü var hahaha "
"- Evet sizin boş beyninizin açıklarını kapatıyoruz."
Dilek tam cevap vericekken engelledik. Fazla söze gerek yokdu Eylül Hoca'nın sesi ile yola devam ettik. Müdürün odasına doğru ilerlerken etrafıma bakındım. İçi baya geniş ve ferahdı tabi herkesin ilgisi ve bakışları üzerimizdeydi. Bir an önce çıkıp gitmek istedim. Müdürün odasına girmeyi tercih etmedik. Eylül Hoca ben halledip gelicem dedi. Bizde kapıda beklemeyi sürdürürken Eylül Hoca çıktı içeriden
"- Evet kızlar işimiz bitti yeni sınıfınız 11/E Okul kıyafetleriniz de tamam hadi gidelim artık alış verişe "
Yeni şehrin yeni okulundayız. Yarın da yeni sınıfında olucağız. Yeni insanlar kefşedip belki de çok yakın arkadaşlıklar kurucaz. Lakin ilk günden bu kadar aşağlanmak, böyle giderse burda işimiz çokk uğraşacağımız insanlar çok Allah büyük sabır versin. Soğuk nefretlere kapılıp okyanuslarda boğulmak istemiyorum. Ben deniz Onlar ateş olsunlar. Nefretlerini kustukca bende denizin dalgasıyla gelirim. Ha bunu bilesunlar uşağum. Bir köylü kızı olarak her türlü düşmana ve dosta karşı hazırım. Yanımda zaten 4 dostum onlar yanımda oldukça Düşmanı görmez gözüm. Daha tanışmadan hepsini düşman belledim ya biraz nazik davranmam gerikcek onlarda kendince haklı olucaklar. Fırtınanın soğuk rüzgaraları geliyor.
Arkadaşlar ilk hikayem olduğunu söylemiştim. Biraz saçmalamış ve afallamış olabilirim. Afeddin lütfen
💜 Sizin İçin Dostlarım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDE Kİ DUMAN
Novela Juvenil"- Dur gitme!" Durdu. Gözlerini gözlerimde birleştirdi. Esir aldı, beni koyunun en güzel tonuna . Ağzı bıçak açmaz. Lakin o gözler.. çoktan benden gitmişti. Gidiyorum hayatından , gözlerinin buğusunu, yüreğinin kokusunu.
