Mutlu ol, En çok buna ihtiyacın var !
Evdeyim, kızlarla oturmuş. Gün değerlendirmesi yapıyor. Hikayeler anlatıp, gülüyorduk.
Evet artık gülüyordum. Çünkü aileme verdiğim sözleri yerine getirecektim.
Onlar benim hayata hep mutlu olmamı isterlerdi. Ben mutlu olursam onlarda mutlu olurlar. Düşüncesiyle hayata bağlanmıştım.
Saat gittikçe ilerliyordu. Bugün gerçekten çizgimi aşıp Burak'ın kalbini kırmıştım. İçimde ki kötü ruhu öldürmek yerine daha da büyütüyordum.
Yatağımda uzanmış elimde ki telefonumla oynuyordum.
Mesajlar bölümüne girmiş. Burak'a mesaj atıp atmamakla kararsız kaldım. Yazıp yazıp siliyordum.
En son duraksadım. Kalbimden geçen iki cümleyi yazdım.
"- Özür dilerim."
Sadece bunu yazabildim. Gerçekten de hatalıydım.
İçimde ne yaşadığımı bende bilmiyordum. Tamam değişmeyi kabul etmiş değişmiştim. Ama bu kadar kötü ve gaddar olmak bana göre değil.
Telefonuma gelen mesaj sesiyle, düşüncelerime ara verdim.
Hızlıca telefonu elime aldım. Burak'tan dı.
"- Hangi yüzümden diliyorsun ?"
Of ya, bu çok kötü oldu. Gerçekten vicdanım acıdı. Ama bu çoçuk benden daha çok değişmişti. Hoşuma da gitmiyor değildi.
Benim için değişmişti. Beni her şey den korumaya çalışmıştı. O yüzden o gün ne halin varsa cehennemin dibine kadar yolun var demişti.
En azından ben özür dilemesini biliyorum. Bu çocuğun özür dilemesi için illa başımıza bir şeyin gelmesi lazım.
"- Güler yüzünden, çünkü en çok o hakkediyor. Sen gülünce ben de gülüyorum. İnsanlar senin somurtgan suratından gülümsemeni istiyorlar ,görünce de mutlu oluyorlar. Bende oluyorum. "
Zaman geçtikçe, hisslerim daha da çok yaklaşacaktı.
İçimde ki kötülüğü öldürecektim.
Telefonumu kapatarak, başımı yastığa koydum. Uykum pek yoktu, fakat güzel yarınlar için uyumam gerek.
Garip sevmediğimi söylediğim halde, ona karşı içimde beslediğim öfkeyi , nefreti, sevgiyle savaşıyordum.
Düşman silahını uzatmış. Ben seçim kısmındaydım. Belki bir el çekip alsa , belki bir barış bayrağı gelseydi. Neden olmasın .
Tek sebep aşık olamamak, ben ona aşık değilim fakat kaybetmek veya onu üzmek canımı yakıyordu.
Her ne kadar saçma gelsede, değeri farklı bende bir değeri var. Ondan nefret etsem bile onun benden nefret etmemesi lazım. Onu sevsem onun sadece beni sevemesi lazım.
Benim olan benim dir. Onun olan yine benimdir. Çünkü o artık benim.
Ondan daha sahipciyim. Çünkü hayatımda sahip çıkamadığım yalnız bıraktığım bir ailem vardı. Onları kaybettim. Hep içimden keşke yalnız bırakmasaydım diyorum. Çünkü onlar benden daha çok yaşamayı hakkediyorlar.
Mutlu olmak için mutluluk verici insanların olması gerek. O benin mutluluk kaynağım bundan sonra. Beni sevdiğini söylemişti. Benden mutluluğu öğretmemi istemişti. Aslında farkında bile değildi. Mutluluğun içinde olduğu.
Mutlu olucam. Mutlu olucaz.
💚 Sizin için dostlarım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDE Kİ DUMAN
Novela Juvenil"- Dur gitme!" Durdu. Gözlerini gözlerimde birleştirdi. Esir aldı, beni koyunun en güzel tonuna . Ağzı bıçak açmaz. Lakin o gözler.. çoktan benden gitmişti. Gidiyorum hayatından , gözlerinin buğusunu, yüreğinin kokusunu.
