İÇİMDE Kİ DUMAN

Yalnız değilsin

Bir dilek tutum. Her dileğimde olman dileğiyle.

Eylül hocadan ve kızlardan kalan anılarımı izliyorum. Yaman ile Sude kaldığımız eve getirdiler.
Ev oldukça soğuktu,bir ölüm sessizliği vardı. Gözyaşlarım yerini aldığı sırada,ev sahibinin sesini duydum.

"- Başınız sağolsun, lakin eşyalarınızı toplayın. Evi kiralamam lazım, yeni kiracılar taşınacak. "

Yaman adama sert bir şekilde

"- Kızın acısı büyük bir de bu iş ile mi uğraşacak. "

"-Tartışmaya gerek yok. Bütün eşyaları kimsesizlere bağışlanacak yardıma  muhtaç insanalara veririz. "

"- Tamam sen kendine ait eşyaları topla o işi ben hallederim."

Yaman'nın söylediğini yapıp odama girdim. Kızlar ile kaldığımız odaya
Masanın üstünde duran fotoğrafı aldım. Uzun süre bakıp ağlamaklı olan sesimle çığlık attım.
Sude omuzuma dokunup

"- Her şey de bir hayır vardır. Ağlama artık,anne ve babana bir söz vermiştin hani "

"-Yalnızım,kimsem yok bir başıma ne yapabilirim ki "

"- Yalnız değilsin,biz varız ben yaman. Bak senin artık ailen biziz seni asla yalnız bırakmayacağız. "

Sude'ye kocaman sarıldım. Gözyaşlarımı omuzunda ıslatım.
Annem ve babama verdiğim sözleri tutacaktım. Kızlar ile kurduğumuz hayalleri gerçekleştirecek ,mutlu olmaya çalışacaktım.

Raflara doğru yaklaştım. Çekmeceden kıyafetleri alacakken Sude'nin sesiyle arkamı döndüm.

"- Sen dur ben hallederim. Yaman seni bizim eve bıraksın biraz uyumaya ihtiyacın var."

"- Hayır ben yaparım. Uyumak istemiyorum. "

Kıyafetlerimi alıp çantaya doldurdum. Raftan düşen deftere uzandım.

Kilitli defterdi,onu da yanıma alıp son kez odaya baktım ve çıktım.

Duygularıma hakim olacaktım. Nasıl geçecekti şimdi zaman.

Yaman'nın hızla gaza basmasıyla uzaklaşmıştık. Geçmişimden...

****

Sudelerin evinde uyumaya çalışıyorum. Her ne kadar beceremesemde. Koca bir ölümün içinde kalmışım.

Sude ile Yaman üniversiteyi aynı yeri tuturmuş. Acaba Burak nerdeydi?

Beni öldü sanıp terk etmişti. Oysa ki halen hayatayım.

Ayağa kalktım. Çanta da ki defteri açmayı denedim. İçimde ki his onu bu defter yardımıyla bulacağımı söylüyor.

Ne kadar uğraşsamda defter açılmamıştı. Bunu kime götürebilirim ki

Sude 'yi aradım.

Uzun bir çalıştan sonra açıldı.

"- Efendim Hazal"

"- Sude buralarda çilingir falan var mı?"

"- Ne yapacaksın çilingiri,sana uyumanı söylemiştim. Evden dışarı çıkma"

"- Tamam boşver ben kendim evde hallederim "

Telefonu kapatıp. Mutfağa  gittim.

Elime bir bıçak alıp açmayı denedim.

Her ne kadar zorlansamda becermiştim. Evet inanılmaz bir şekilde becermiştim. 

Defterin içinde sadece tarihler vardı.

Sayfayı çevirdiğimde gördüğüm yazı karşısında şoka uğramıştım.

Annen baban ölecek,sonra en yakın arkadaşların !

Yalnız değilsin. Sonra benim olacaksın

Defteri elimden fırlatım. Bir psikopat mi bu yoksa saçma bir şaka mi?

Defteri çantaya geri koydum. Daha fazla okuyup kendimi korkutmaya gerek yoktu.

Yatağa girip,gözlerimi kapatım. Uyumayı denedim. Ama neden uyuyorum zaten  1 yıl boyunca uyumuşum. 1 yıl boyunca koma dayım.

Telefonumu elime aldım. Rehbere girip Burak 'ı aradım.

Aradığınız numara kullanılmamaktadır.

Numarsını değiştirmiş. Zaten bir umut diye aramıştım.

Kalbime aldığım herkesi kaybediyorum. Onu da başka bir ülkede kaybettim.

Geri gelecek mi ?

İşte ona hiç inanamıyorum.

Sizce Burak geri gelecek mi ?

💙 Sizin için dostlarım 

Yorum ve vote vermeyi unutmayın 💎