My Four Hunk Brothers (Book1&2)

47

CHAPTER 47: FOOL ARIS

MIA's POV

"Tapos anong nangyari? Pinatay na ni Aris si Michael?." Tarantang tanong ko.

"Yes but Aris is fool to do that." He's always fool and selfish. "But he didn't kill Michael to be exact." Anong ibig niyang sabihin?.

"What do you mean?." Huminga siya ng malalim.

"Hindi niya pinatay ito kundi pinapatay niya." Napakunot ako, Nalilito na ako. "Akala ni Aris tama ang ginagawa niya then suddenly he realized na mali pero hindi alam ni Aris na iyong tatlong lalaking inutusan niya ay muntik ka ng gahasain."

Naalala ko iyong panaginip ko. Biglang nag flashback sa isip ko iyon.

[FlashBack]

Masukal. Madilim.

Tumatakbo ako ng tumakbo ng hindi ko malamang dahilan. Kailangn kong tumakbo pero bakit? Nakakapagot, Nakakahingal pero kailangan.

"MIA!." Halaklak ang aking mga narinig habang tinatawag ang pangalan ko. Sino ba sila? Bakit nila ako hinahabol? Ayuko ng tumakbo napapagod na ako.

Pumasok ako sa isang masukal na mga damo. Nagpahinga ako saglit dahil pagod na pagod na ako. Nagtago ako pero bakit gano'n sino ba sila at bakit nila ako hinahabol. Ang daming tanong pero may agad na humila saakin at tinakpan ang bunganga ko gamit ang kamay niya.

"Shhh Mia, You're safe now." Sa boses niya palang parang kilala ko na.

Nakikita ko ang mismong sarili ko na parang nanunuod ako ng isang drama.

"Shems?." Iyon ang nabanggit mg babae sa kanyang bunganga. Shems?

"Ayon sila." Muli silang natinag at tumakbo ng tumakbo. Ayuko na pagod na pagod na siya.

Takbo kami ng takbo ni Michael hanggang sa makalabas kami. Akala ko safe na kami roon pero hindi pa pala.

"Sa'n kayo pupunta?." Ani ng isang lalaki na alam kung kasamahan ng humahabol saakin. Lumapit ito saamin kahabang kami ay paatras ng paatras. Tatakbo na sana kami ng may dalawang kutsilyo ang nakatusok saamin ni Michael at any time na gagalaw kami baka ikapahamak namin.

Lumapit siya kay Michael and next thing I know natumba na si Michael at umalis na rin sila.

"Michael, Gising! Shems naman eh!." Ngumiti siya saakin.

"Wag kang umiyak Smesh..." Pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang kamay niya. Hinawakan niya ang bracelet ko at nabahidan ng dugo. "Promise me na hindi mo iyan iwawala." Umiyak narin siya.

"Shems naman dadalhin kita ng hospital! Lumaban ka Shems!." Hindi ko na kaya dahil nahihilo na rin ako.

"Promise me na patatawarin mo siya dahil hindi niya alam ang ginagawa niya, Smesh. Mahal ka niya." Umiling ako. "Please." Umiyak na ako hanggang sa pumikit na siya.

"MICHAEL!!!!!." Hiyaw ko ng mawakan narin ako ng malay.

[EndOfFlashback]

--

Umiyak nanaman ako. Tumabi saakin si Mr. Luffy at pinakalma ako.

"Just did what Michael's wish." Niyakap ko siya.

"I want to see the grave of Michael." Request ko at tumango naman siya.

I want to see him...

-----
#Psh