BEKI'S INLOVE!

Chapter 14

Lexine's POV

I woke up feeling like my head is going to burst anytime. I don't know what happened but as far as I can remember I'm at Eston's place with my schoolmates. I looked around the room of I don't know whom and my eyes landed on the back of a stranger sleeping beside me, naked.I looked at myself only to find out that I'm no longer wearing anything.

Now it comes to my senses. I'm in a room with a man who I don't even know, naked too. There's only one thing running in my mind. I had a one night stand with this stranger. I looked at his back again with familiarity. I know this back...

I stand up and tip-toed to see who this stranger was. And when I saw his face, I was stopped on my track, can't believe of what I'm seeing right now.

" No...this can't be." I murmured.

There is no freakin' hell that something happened between me and my GAY BESTFRIEND.

" This is not true."

I abruptly picked my clothes and put it on. I walked out of the room enduring the pain.This is not right.

I'm sorry Max...

When I'm out of Eston's house, I hurriedly get on a cab on the way home. I focused my eyes on the road, remembering what just happened. I don't know what to do anymore.
I just-wait...ba't ba ako english ng english? Mas lalo tuloy sumasakit yung ulo ko.
Napahilot nalang ako sa sentido dahil sa pagsakit nito.
Idagdag mo pa yung sakit ng katawan ko.

Napaisip nalang ako sa mga nangyari. Una, hindi kami nagpapansinan dahil sa halik at ngayon naman, sigurado ako hindi niya ako patatawarin kailan man. Di ko na namalayan na tumutulo na pala yung luha ko kaya agad ko itong pinunasan.

" Walang masama sa pag-iyak ma'am." rinig kong sabi ni kuyang driver kaya napatingin ako rito.

" Kayo talaga kuya oh. Di naman ako umiiyak e." tanggi ko.

" Alam mo ma'am, minsan kailangan mo ring ilabas yung nararamdaman mo lalo na kapag puno na ito. Mas makakahinga ka ng maluwag pag nailabas mo na yun."

" Paano ko po magagawa yun Kuya?"

" Kung ako ang tatanungin niyo ma'am, pupunta ako sa tahimik at payapa na lugar. Mas makakapag-isip ako pag ganun yung paligid."

" Langit ba yung tinutukoy niyong tahimik at payapa kuya?" pagbibiro ko.

" Naku! Kayo talaga ma'am, mapagbiro pala kayo. Pero bakit niyo pala natanong ma'am?"

" Gusto ko lang malaman kuya. Baka sakaling pwede kong iapply sa sitwasyon ko ngayon." di na nagsalita si kuya kaya tumingin na lang ako sa bintana.

Agad naman akong nakarating sa bahay. Pagpasok ko palang sa loob, dumiretso ako sa kusina at niyakap si Mama ng mahigpit. Doon ko binuhos lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon. Napansin naman ni Mama yung paghikbi ko kaya iniharap niya ako sa kanya.

" Uy Sen! Ba't ka umiiyak dyan ha?" tanong nito kaya umiling na lang ako.

" W...wala..po ito..M..ma."

" May nangyari ba? Sabihin mo sakin." pilit nito pero paulit-ulit lang akong umiling.

" G..gusto kong..p..pumunta kila lola Ma." humihikbing sabi ko. Kahit nalilito siya ay pumayag parin ito. Yumakap nalang akong ulit sa kanya at napahagulgul.

Nang tumahan ako sa pag-iyak, nagkulong ako sa kwarto ko at hindi na lumabas pa. Naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko napigilan yung nangyari. Hanggang ngayon di ko parin makalimutan. Ba't pa kasi ako nagpakalasing? Kung pwede ko lang ibalik yung nakaraan, sana naitama ko pa.. pero ngayon, wala na akong magagawa. Nangyari na at di ko na maibabalik pa yun.