BALETE CHRONICLES: Unang Aklat

6 Ang Kumintang

Ika-Anim na Kababalaghan

Ang Kumintang

Habang nakikinig ang batang si Mac sa kwento ng kanyang ate, sinubukan n'yang alalahanin muli ang mga pangyayari tatlong buwan na ang nakalilipas, buwan ng Mayo, bakasyon ng mga estudyante.

Napagpasyahan ng kanyang pamilya na bumisita muli sa probinsya ng kanilang lolo at lola. Limang taon pa lang si Mac nung huling beses silang pumunta rito. Dati, taon-taon daw silang dumadalaw pero 'yun lang ang medyo natatandaan ni Mac.

"Dito na lang po!" nagmamadaling paalam ng drayber ng traysikel sa mag-anak na Baraneda na lulan nito. Agad na bumaba mula sa loob si Mac, suot sa likod ang isang green na bag. Halos kasabay n'yang bumaba mula sa likuran ng drayber ang dalawa n'yang kuya, si Mike na mukhang 13 years old version n'ya dahil sa pagkakahawig, at si Mart na nag-ayos ng salamin sa mata pagkatuntong ng mga paa sa kalsadang iyon.

Sunod na bumaba si Maggie, ang nag-iisa n'yang ate na hindi n'ya alam kung ipagpapasalamat niya ba. Napansin n'ya ang bahagyang pagtaas ng kilay nito sa asta ng drayber bago humakbang bitbit ang asul nitong shoulder bag.

Huling bumaba ang kanilang ama at ina, sina Miguel at Shiela, na bakas ang pagod sa byahe ngunit may 'di maitatagong sigla sa muling pagbabalik sa bayan kung saan ipinanganak ang padre de pamilya na si Miguel.

Bitbit nila ang ilan pang bag laman ang kanilang gamit. Sa isip ni Mac, sa dami ng kanilang gamit, pwede na silang tumira ng ilang buwan dito.

"Mike. Mart. Ay, may dalawa pang bag rine," utos ng kanilang ama. Agad na tumakbo paikot ang dalawa para kuhanin ang mga natirang maleta sa loob ng traysikel. Pagkakuha na pagkakuha nila, agad kumaripas paalis ang traysikel.

"Nandito na tayo," masiglang tugon ni Mac habang pinagmamasdan ang arko sa tapat nila na 'di mo mababanaag kung di titignan ng maigi. Nakaukit rito ang mga salitang "MAL-GA-ANG PAG-A--NG S- BA-YO KUM--TAN-", halos natatakpan ng mayabong na dahon ng puno ng akasya sa magkabilang gilid.

"Hayo na, mga anak. Maglalakad pa tayo paloob kina mamay at inay," utos ni Miguel sa apat na nagsimula ng magsikilos. Iwinagayway muna ni Mac ng kaunti ang kanyang pwet sa tagal ng pagkakaupo.

"Ba't 'di na lang dumiretso 'yung tricycle?" pagtataka ni Maggie.

"Limot mo na. Wala namang sasakyang nadiretso paloob... saka saglit lang naman tayong maglalakad," sagot ng kanilang inang si Shiela.

Hindi naman nagrereklamo si Mac sa paglalakad ngunit 'di rin malinaw sa kaniya ang dahilan ng kanilang ina. Bahagya s'yang nakaramdam ng takot sa isip na may kinaiiwasan ang mga tao sa baryong ito.

Sabagay, sino bang matutuwa sa lugar na may pangalang Bayo Kumnan.

Inayos n'ya ang pagkakasuot ng pulang sumbrerong regalo sa kanyang kaarawan ng kanyang ina noong nakaraang taon. Sinimulan nilang bagtasin ang magabok, mabato at nag-iisang kalsada papasok sa baryo. Sinalubong sila ng mga naglalakihang puno ng kawayan na tila sumasayaw ng hip hop habang iwinawagayway ng ihip ng hangin. Tanging yagit ng mga kahoy at mga huni ng ibon ang maririnig sa paligid.

Ang pagtataka ni Mac, ni hindi n'ya makita ang mga ibon at wala rin syang ibang makitang hayop tulad ng kalabaw o kambing na inaasahan n'yang naroon. Nawaglit ang kanyang isip sa kanyang kuya Mike na namumulot ng bato sa gilid. Dagli rin s'yang namili ng mga maliliit na bato at inilagay sa bulsa kahit 'di nya alam kung saan ba ito gagamitin.

"Ano ba, Kuya?" inis na sigaw ni Mart hawak ang kaliwang tenga. Nakita ni Mac sa tabi nito si Mike na may hawak na pinitas na damo at humahalakhak sa tawa. Sinubukan ni Mart habulin ang kanyang kuyang si Mike sa inis. Napatawa na rin si Mac.