End

4.6K 65 11
                                    

"Damian, will you be so kind to fill in my spot this evening?" Givanne said while we're eating.

I looked up at him and saw him smirking at his food.

"I can't." Mabilis kong sabi at isinubo ang huling karne bago magpunas ng kamay sa tissue.

Nawala ang kaniyang ngiti at napaangat ang tingin sa akin. "Come on, it's just for tonight!"

"I said I can't." Ulit ko saka tumayo. I looked at my father, who was silently eating and said; "Excuse me, I'll get going."

Tumalikod ako at naglakad papaalis sa kanila ng biglang marinig ko ang pagkaskas ng upuan sa sahig. "Oh, don't be a fucking pussy Dyma! She won't even talk to you even if you go there for the rest of your life!"

I stopped walking and then, just like a flash, I was holding Givanne's collar up. I was fuming mad. I punched him hard on the face making him drop on the floor.

I heard Valentine gasp but my father and oldest brother didn't even take a look at this bastard infront of me.

"Don't fucking talk about her, you understand me? You know nothing." I said and kicked him in the stomach which made him howl in laughter instead.

May galit at inis akong tumingin sa kaniya. "Did you just laugh? You fucker?" Inis kong sabi.

Tumatawa padin siya habang tumatayo. He held the end of the long table to stand up and wiped off the side of his lip. "I know everything. That you were the reason she ended up like that. You ruined her."

Walang sabi-sabing sinapak ko siya ng paulit-ulit hanggang sa mapagod ang kamao ko sa kakasuntok sa kaniya.

I landed him one last punch before throwing myself back away from him and wiped the bullets of sweats on my forehead.

"Kuya Givanne, are you okay?" Valentine rushed over Givanne and shot daggers on me. Masama ang tingin niya sa akin bago ibinalik ang tingin kay Givanne.

"Yes, princess, I'm alright. Ask your brother, baka kase mabaliw sa kakasisi ng sarili niya yan." Tumatawa pang sagot ni Givanne at saka umalis.

I got up and went to my car and drove off to a place. Ilang minuto ang byahe dahil sa traffic nang biglang umulan. I stopped the car at the entrance of a big building. Hindi na tinanong pa ng guard kung sino ang pinunta ko dahil alam na nila ito.

Pagkapasok sa loob, agad akong nabahala ng nagsisitakbuhan ang mga tao sa loob at nagkakagulo. I looked around to ask someone what is going and saw a lady running from somewhere. I grabbed her in the arm and stopped her.

"Miss, anong nangyayari?"

Napatingin sa akin ang babae at agad akong namukhaan. "Ay sir, ikaw pala. Nagkakagulo ho daw kasi sa may playground. Excuse me, ho nagmamadali talaga ako eh."

Posible kayang. . .

Pagkasabi niya noon, napatakbo din ako papunta sa sinabing playground sa labas at nakita ang mga tao na nakapalibot na doon. Isiniksik ko ang sarili ko para makapunta sa harapan at makita ang pinagkakaguluhan nila.

At hindi nga ako nagkakamali ng akala, napahakbang ako papalapit sa kaniya pero agad siyang naalarma at itinapat ang isang matulis na bahagi ng salamin sa direksyon ko.

"W-wag kang l-lalapit. . . Umalis na kayo dito! Hayaan niyo na ko!" Sigaw niya.

Magulo ang buhok niya't halos namamaga ang mata, ang kaliwang kamay niya'y nakahawak sa dibdib at may hawak-hawak na kung ano. Kita sa dulo ng mahabang sleeve ng kaniyang suot ang bakas ng isang trahedyang hindi ko man lang naagapan.

Mula leeg hanggang paa'y may bakas ng pagkasunog. Isang himala nalang na nabuhay pa siya, kung hindi lamang dumating ang papa niya't nakahanap ng fire extinguisher.

She survived, but it damaged herself. She was no longer the same Valentina, I knew. She was always lost and don't want to talk to anyone, even her own father. Halos magi-isang taon na akong dumadalaw sa kaniya at kada isang buwan, nangyayare ang ganito.

She always tries to kill herself. Hindi niya matanggap ang nangyari sa kaniya, sa mga kapatid niya.

"Gusto ko ng matapos lahat ng 'to." She cried.

Her trembling hand were dripping with blood. "Valentina, please, don't do this. Stop hurting yourself." Pigil ko sa kaniya.

She looked at me and pointed the shred of mirror on me. "Wala kang pakealam, umalis ka nga dito!"

It's a relief and I'm so fucking lucky that she's alive but I'm also hurting seeing her like this. If only I could replace her place.

End.

Hello, so eto na ung ending. Pasensya na kung maikli lang hindi ko po kasi maisingit sa sobrang tamad at busy ko sa school and naga-adjust pa po ako sa taong to hehe. Sana po maintindihan niyo.

Pero, I am happy to announce that magkakaroon ng story si Second skl hahaha!😹 thank you, bebe.

Ayun, I will promise to do my best para mabigyan kayo ng magandang stories unlike this one kasi rush ko siyang ginawa. Pasensya na po talaga.

Spying The Mafia BossTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon