My Childhood Crush Book 2

chapter 5 employed

mae pov. 

pag pasok namin sa bahay ay naabutan  namin na nakahiga si ate sa sofa.

oh teh ajan ka na pala anong ngyari sa pag aapply mo. 
ayos namn anna. 
anong klaseng ayos. 
may trabaho na ako bukas. 

oh good news  para sayo.  did you hear that baby may trabaho na si mama.
yes tita. 
are you happy. 
yes tita. 
pero ang mama mo mukhang di masaya sa magiging bagong trabaho nya. 

napaagat siya ng tingin.

anong problema teh. 
wala namn. 
oh bakit ganyan ka. 
nag tataka lang kasi ako sa mga taong yun. 
sino. 
yung mga nag interview  sa akin. 

umupo ako sa tabi nya at binuksan ko ang  dala namin pag kain. 

mga??.
oo mae mga marami sila. 
talaga.
oo mga walo. 
anobg klaseng interview  yan parang nililitis ka namn. 

natawa sya.  oo nga anna.  eh para akong  napapaso sa mga tingin nila saakin na kapag kahit maliit na kilos lang ah patay ako.
ano yun assassination..  pag bibiro ko. 

napatayo bigla si ate.

oh bakit.   tanong ko. 
anong oras na mae. 
mag aalasingko. 
nanakbo siya papunta sa harap ng tv nami. 

bigla kong naalala kaya pala nag mamadali si ate ay ngayon nga pala ang bagong season  ng major..  ang anime na pinanunuod namin.  

ang ate ko kahit ganyan yan.  ganyan na talaga yan.  kahit paibaiba ang tawag nya saakin ay ayos lang sa akin mahal na mahal ko kasi talaga ang mag inang to eh. 

hinawakan ko sa ulo ang pamangkin ko. 

why tita. 
may ketchup  ka sa pisngi. 
oh sorry. 

oh wala nang maingay.  bilin sa akin ni ate ganito talaga ang babaeng to isa siyang otako.  mas marami pa nga ang damit niyang may design  ng mga anime at ang nakakatuwa pa ang isa sa mga kwarto ng  bahay namin ay lagayan niya ng anime item..  naging adik  na sya. 

pero di nya parin nakakalimutan ang anak nya smpre first  priority  niya ang anak.. 

tita matutunaw na si mama sa tingin mo.
oo nga namn mae bakit ba may dumi ba ako sa mukha. 

ah wala may naalala lang ako. 
ano namn.
wala nga. 
oh okey.. 
... .

hope pov. 

agahan mo ang uwi ah maaga ang pasok ko eh.. 
oke teh basta ang bilin ko ah.. 
sige sige.. 

patulog na lang kami ng biglang may kumatok sa pinto.  may nakalimutan ba si mae.  pero di namn kakatok yun kasi may sariling  susi yun. 
sino namn to. 

sumilip ako sa may bintana. 

napakunot ako ng nuo.. 

takte anong ginagawa ng lalaking yan dito. 
babaliwalain ko na lang sya ko para nyang  sisirain ang pinto.. 
tinawagan ko si vener ang kababata ko. 

hello bro.  sagot niya sa akin. 
bro tulungan mo namn kami oh. 
bakit.  nag aalala nyang sagot sa kabilang linya. 
hay andito si Bernard.  sisirain yata ang pinto namin. 

isang malakas na malakas na sipa ang ginawa ni gago sa pinto na ikinabukas ng lock.  dalidali kong tinakbo ang pinto. pero nakapasokna siya. 

ano bang kailangan mo. 
asaan ang anak ko. 
wala ka nang anak dito. 
ilabas mo ang  bata kung ayaw mong mag karuon ng gulo dito.
sinabi nang walang bata dito eh. 

may hawak siya na kutsilyo na babaon talaga sa akin.

pwede ba bernard tigilan mo na kami nananahimik na kami ni natsumi dito oh. 

natawa sya sa sinabi ko. 

kumag na to may nakakatawa ba sa sinabi ko..

umalis ka na bernard natatakot kong sabi. 
hindi ako aalis  hanggat diko nakukuha si natsumi. 
tigilan nyo na kami ng nanay mo parang awa mo. 

lumapit siya sa akin at hinilaang mga kamay ko. 

pag di  mo binigay si natsumi mag kakaruon  ka ng gripo sa tagiliran. 

ma sigaw ng kalalabas lang na si natsumi.. 

anak  takbo sa kwarto bilis. 

matulin namn sumunod ang bata.  sinundan siya ni bernad pero pinigilan ko ang mukong na ito akala siguro nito ay  papatalo ako..

aba matigas ka talaga  hope ano ba ang ipinag mamalaki mo ah. 
marami kapag hindi ka pa umalis ngayon bernad...
ano ha ipababarangay mo ko  tulad ng ginawa mo sa akin nuon.  hope di na ako natatakot.  kaya ibigay mo na sa akin ang bata.,

bakit ba kating kati kayo ng nanay mo kunin ang anak ko ha. 
wala ka nang paki dun.  basta sa akin na ang bata.,
ayoko umalis ka na. 
aba talagang ginagalit mo ako ha. 

susugod sana siya ng biglang may pumigil sa kanya. 

sila  vener kasama ang mga kapitbahay ko at mga barangay. 

bitiwan ninyo ako.  pag galit na utos ng kumag na to. 
ngayon di na kita ipababaranggay ipapakulong na kita sa pulis.
tandaan mo to hope makukuha ko din ang anak ko. 
di ako natatakot sayo. 

hala kuya mando dalhin nyo na yan sa prisento. 

oke ka lang bro. 
oo salamat bro ah.  akala ko katapusan na ng buhay ko. 
ano ka ba namn wala yun basta mahalaga sa mahal ko mahalaga na rin sa akin.  ay oo nga pala sinabi ko na sa kapatid mo ang nagyari. 

hala bakit mo sinabi.  natataranta kong sabi. 
aba dapat lang malaman ng kapatid mo ito. 

maya maya nga ay humahangos na pumasok ng bahay si mae. 

ano teh ayos lang kayo no baby. 
ay oo nga si natsumi.  tumakbo agad ako sa kwarto para puntahan ang anak ko. 

binuksan ko ang isa sa mga lumang kabinit. 

oke na baby wag ka nang umiyak.  tahan na pag yakap ko sa kanya. 
tahan na tahan na.  wala na yun.
mama kukunin na ba ako nila papa. 
shiii di ka nila makukuha sa akin. 
ayoko sa kanila.  wag mo ko ibibigay sa kanila ha. 

tumatango ako habang hinihili ang bata. 

kahit anong mangyari kay mama ka lang.  ikamamatay ni mama kapag  kinuha ka nila sa akin. 

lumabas kami ng kwarto at nga punta sa sala nakita ko na nag tatawanan ang mag jowa. 

ano teh ayos lang ba sa natsumi.
tanong ni mae. 
ayos lang sya. 
hay bro buti na lang talaga hindi na truma ang bata. 
oo ng bro eh. 

napahinga ako ng malalim. 

alammo loves.  hindi na kayo safe ng ate mo dito sa inuupahannyong bahay.  kaya nga eh. 
ano kaya kung lumipat na kayo ni bro. 

napatingin kami sa kanya. 

alam mo lovea minsan malawak dinpala ang naabot ng utak mo.  hindi lang pala itsura meron ka noh. 
awsst loves namn eh. 

hay..  
ano nanamn teh.  tanong niya sa akin. 
alam nyo matagal tagal na rin bihat ng lumipat tayo ng bahay. 
kaya nga eh. 

tumayo ako at nag paalam ng matutulog at may pasok pa ako para bukas....

itutuloy...