My Childhood Crush Book 2

Chapter 39.

Joy pov.

Maye ano ba talagang ngyari sa kusina  kanina?

Ah mam kasi po.

Ano nga.

Ang totoo po kasi talaga hindi nmn po talaga sila hope ang nagumpisa. Ang totoo po sila sarah po yun. Pinagkaisahan po nila kanona si hope kaya di na nakapag pigil ang kambal.

Ganun ba.

Opo.

Oke salamat.

Ng makaalis na siya ay tinawagan ko si hope pero out of coverage. Ang cp niya.

Babalikan ko na lang mamaya.

Pag lapag ko ng cp ko ay biglang  tumunog ito. Pag tingin ko sa message ay isang nakakabiglang  litrato ang  ikinainit ng ulo ko.

Hope pov.

Oh oke na ba ang gamit mo.
Oke na ate.
Halika na para di tayo gabihin sa  byahe.

Bitbit si natsumi ay nag punta kami ng bus  terminal.

Ano kayang kaylangan ng matanda at pinatatawag tayo. Tanong sa akin ni mae.

Ay hindi ko rin alam mag kasama tayo diba.

Mag uumaga na ng makarating kami ng cebu. Pag baba pa lang namin ay nakita na namin ang isang itim na sasakyan.

Maayong buntag po senyorita. Bati sa akin ni mang tasyo.
Maayong buntag din po tata tasyo.

Sino sya ate.  Tanong sa akin ni  mae.

Siya ang usa nga mabination kaayo. Siya ang gidak-on. Tanong sa akin ni tata tasyo.
Opo.  Tata tasyo.

Dali ug dayon ang imong lola gihunahuna gihapon nimo. Yaya sa amin ni  tata tasyo.

Ate. Ateeee.
Oh ano.

Kanina pa ako nag tatanong eh.
Ano nga yun.
Sino ba sya? At bakit senyorita ang tawag nya sayo.?
Ah sya ba?
Opo.  Mataray na  sagot sa akin ni mae.

Sya si tata tasyo. Drive ni lola salve.
Ahh.
Baby pa kasi ikaw ng lumuwas ng manila sila mama eh.
Maganda namn yata ng buhay natin dito eh  bakit umalis pa sila mama dito?

Malalaman mo mamaya kung bakit.

Nag kamot ng ulo si mae dala ng pag ka curios.

Tata tasyo. Kinahanglan nga una kita moadto sa mansyon una sa atong balay. Mahimo ba nimo kana.?

Padayon. Moadto ka ba sa balay sa imong mga ginikanan?

Oo. Sama kini sa pagtintal sama sa tinuod nga mga paryente sa mga lola. Nahibal-an nimo kana

Miingon ka pa. Ang Aysun magbatasan sa paghunahuna kon unsa ikaw. Ilabi na ang selvia.

Ang mga apo ania usab. Kanus-a kini moabut?. Tanong ko sa matanda.

Sa ulahi..

Ah ganun po ba. Eh lola po giunsa ka.

Magtan-aw ka sa ulahi kung naa ka didto.

Ng makarating kami sa bahay ay binuksan ko ang pinto.

Malinis at maayos pa rin ang bahay.  Hindi talaga pinabayaan ni lola na  masira ang bahay ni mama.

Ilagay nyo na ang mga gamit nyo sa taas. At pupunta na nayo kila lola.

Pero ma pagod na ako. Reklamo ni natsumi.

Aba bata kanina ka pa nakakarga sa akin tapos sasabihin mo pagod ka. Bilisan nyo na para maaga din tayo makauwi dito.

Bakit teh di tayo dun matutulog?

Ayokong magtagal dun  maraming demonyo dun.

Pag dating namin sa bahay ni lola ay nakasalubong ko agad ang maarting  katulong ni lola.

Kinsa ikaw ug ikaw sa kalit moanhi dinhi ug tan-awa ang hugaw sa imong sapatos. Sigaw niya sa amin.

Ang sarap sapakan ang bunganga. Mag sasalita na sana ako ng isang mahinang batok ang ibinigay ni sebastian sa kanya.

Good afternoon senyorita hope. Bati nya sa akin.  Nakita kung nagulat ang katulong. Pangayo alang sa pailub.  Sermon niya dito.

Pasensya na po.

Ah wala yun. Kami nga dapat ang humingi ng pasesya at bigla bigla na lang kaming pumapasok ng walang pahintulot.

Napangiti si sebastian sa sinabi ko.

Di ka pa rin nag babago hope. Hanggang nagyon eh napa down to earth mo pa rin.

Hay salamat may tao na rin akong maiintindihan. Singit ni mae.
Kanina pa ako nalilito sa usapan ng mga taong nakaka salubongko.

Natawa ako sa sinabi niya.

Oh by the way sebastian this my sister mae. Nakita mo na sya dati.

Oh oo sya yung bitbit ni madam.

Oo. And this little girl  is my daughter.

Ahh. Gulat niyang sabi.  Sino naman lalaki ang nagkamaling ligawan ka. Buti ay buhay pa.

Tatawa tawang biro niya sa akin.

Binato siya ng  suot kung sandal.

Bakit parang close na close kayo? Tanong ni mae sa akin.

Ahh. Talagang close kami. Kasi kaibigan ko sya bago ako pumunta sa manila. Sya ang lagi kong kasama.

Ahh ganun ba. So sya pala ang may alam kung anong bata ka dati.

Oo alam ko alien yan nung bata. Biro ulit ni sebastian.

Well well. Andito na pala ang mga  patay gutom.

Napatingin kami sa nag salita.

Nakita namin si selvia mula sa taas ng hagdanan.

Nakita kong naningkit ang mata ni mae at pasugod sa hagdan.  Hinawakan ko ang kamay niya at iiling iling na tumingin sa kanya.

Di kami patay gutom. Panget na babae.

Nagulat ako kay natsumi ng sabihin nya yun.

Aba  sino ka bang bata ka at kung makapag salita ka. Bastos na bata to.

Di ako bastos nag sasabi lang ako ng totoo.  At hindi bata ang pangalan ko.

Bumaba si selvia at  babatukan ang bata.

Agad nahawakan ni mae ang kamay nito.

Aba selvia subukan mo lang saktan ang anak ko. Baka manghiram ka sa aso ng mukha.

Natakot namn ang bruha at binawi niya ang kamay niya kay mae.

Alam ko kung saan ako lulugar  selvia. Pero alam mo rin sana kung saan ka lulugar.

Hali na kayo at kanina pa kayo inaantay ng lola ninyo.

Yaya saamin ni  sebastian.

Habang pataas kami ay  tumingin ulit ako sa baba. Nakita ko na lumapit na rin sa kanya ang isang lalaki na diko matandaan ang mukha.

Lola. Bati ni mae sa kanya pag pasok namin sa kwarto niya.

Kamusta na ang mga apo ko.

Ayos lang po. Eh kayo. Tanong ko sa kanya.

Ito medyo mabutibuti na.  Eh ang makulit na bata na yan ah kamusta na.  2year old ka pa lang ng dumalaw ang lola sa inyo ngayon ang laki laki mo na.

Ayos lang po.

Nakita kong sumigla ang mukha nilo habang kausap ang mag tiyahin.

Lola.

Yes apo.

Bakit nyo po pala kami pinapunta dito.  Tanong ko sa kanya.

Itutuloy.......