BAYAN PLATONİK

Beyaz Yalan

İçeceklerimizin gelmesiyle ortamdaki sohbet yarıda kesilmişti. Gruptaki herkes kendi aralarında benim bilmediğim bir konu hakkında konuşuyorlardı. Grupa sonradan dahil olmanın verdiği olaylara fransız kalma tabirini yaşıyordum. Tüm gece sessizliğimi korumuş üzerime laf düşmedikçe konuşmamaya özen göstermiştim.
İçeceklerimizin bitmesiyle saatin çok geç olduğunu farkedip yerimizden kalkmak için hazırlandık. Gruptaki herkes yarın işe gidecekti bende büyük ihtimal iş ilanlarına bakar başvuru yapmaya başlardım.
İçeceklerin parasını verip arabalara dağıldık. Herkes geldiği araba ile geri dönüş yapacaktı.
Yol boyunca hiçbirimiz konuşmadık. Gelirken hafif gerginlik yaşayan Demir ve Zeynep cafede de fazla iletişim kurmamışlardı.
Demir ilk olarak Zeynep'i eve bırakmak istedi. Yolları bilmediğim için belki daha yakındadır güzergaha ters düşmek istemediği için böyle düşünmüştür dedim.

Zeynep: Demir Arya'yı bırakman gerekmiyor mu?
Demir: Bırakıcam zaten
Zeynep: Benim evime doğru sürüyorsun şu an arabayı. Halbuki Arya'yı benden önce bırakman gerekirdi ilk onun evi var
Demir: Ben naptığımı biliyorum Zeynep bugün ilk seni bırakmak istedim
Zeynep: Öyle olsun bakalım

Konuşmalardan sonra Demir'in Zeynep'ten kaçmaya çalıştığını farkettim. Neden böyle davrandığını anlamamıştım. Zeynep gayet güzel  bir kızdı. Kumral teni, kızıl uzun saçları, ince uzun fiziği ile asi ve çekici bir kızdı. Demir'in yanına gayet yakışacak birçok erkeğin arzuladığı bir kız tipiydi.

Zeynep'in evine geldiğimizde Zeynep sadece sessizce iyi geceler deyip kapıyı çarpıp inmişti. Her ne kadar Demir'e karşı iyi geceler dediğini farketsemde sanki ortaya söylenmiş gibi davranıp bende ona iyi geceler dedim Demir ise sessizliğini korumuş sanki hiçbirimizi duymuyormuş gibi davranmıştı. Zeynep'in eve girmesini beklemeden hızla arabayı çalıştırmıştı.

-Tüm gece neredeyse hiç konuşmadın sıkılmadın aramızda değil mi?
+Yoo sıkılmadım gayet güzel bir gece oldu benim için
-Benim içinde öyle
Neyi kastederek söylediğini başta anlamasamda kibarlık olsun diye söylediğini düşünmüştüm.
+Sanırım evime bu yoldan gidilmiyor geçtiğimiz ara sokaktan dönmemiz gerekmiyormuydu?
-Evet ama eve gitmiyoruz şu an
+Neden?
-İzmir'in sahilini göstermeden eve bırakacağımı mı sandın
+Aslında eve gitmek daha iyi olur
-Üzgünüm evini geçtik artık çok geç
+Aslı eve gelmediğimi görünce merak eder arayıp haber versem iyi olur

Arya: Alo Aslı ben biraz eve geç gelicem
Aslı: Neden bir şey mi oldu?
Arya: Hayır hayır önemli bir şey yok sadece biraz kendimi kötü hissediyorum hastaneye gidip ilaç yazdıracağım
Aslı: Emin misin? Bende geleyim istersen tek başına gitme neyin var hem?
Arya: Yol yorgunluğu herhalde biraz enerjim düşük takviye ilaç alıcam merak etmene gerek yok zaten hastaneye geldim sayılır sen beni bekleme uyu gelmene hiç gerek yok
Aslı: Tamam canım sen bilirsin bir şey olursa ara beni mutlaka
Arya: Tamam görüşürüz iyi geceler
Aslı: iyi geceler

Telefonu kapattığımda yalan söylediğim için kendimi biraz kötü hissetmiştim ama Demir'le birlikte tek başıma vakit geçireceğimi söylemek biraz tuhaf kaçar gibime geldi. Ayrıca Zeynep'i düşünecek olursak ilk günden kızı kendime daha fazla düşman etmek istemezdim.

-Demek hastasın ve hastaneye gidiyorsun
+Öyle söylemem gerekti
-Neden benimle birlikte olduğunu söylemek istemedin
+Bilmiyorum, yanlış bir şey düşünmelerini istemem
-Ne gibi?
+Bir şey gibi değil Demir sadece böylesi daha uygun olur
-Çekindiğin bir şey mi var?
+Hayır sadece Zeynep'in kulağına giderse rahatsız olabileceğini düşündüm
-Zeynep mi?
+Evet
-Zeynep'le aramda bir şey yokki
+Bu beni ilgilendirmez sadece yanlış anlaşılma olmasın diye Aslı'ya yalan söyledim o kadar
-Tamam haklısın

Konuşmamızın bitmesiyle sahile gelmemiz fazla uzun sürmedi. Demir'le aramızdaki konuşma biraz canımı sıkmıştı ama fazla aldırış etmedim. Demir'in niyetinin sadece yalnız olmadığımı hissettirmek ve Zeynep'in bana karşı olan tavrından kendini sorumlu tutup bir nevi durumu toparlamak olduğunu biliyordum.

-Az önceki konuşma için özür dilerim
+Aslında benim özür dilemem gerekiyor Aslı'ya yalan söylememi gerektirecek bir durum değildi
-Neden yalan söylemen gerektiğini anladım ama dediğim gibi Zeynep'le sadece arkadaşız farklı birşey düşünmeni istemiyorum
+Tamam düşünmem
-Bundan sonra hep İzmir'desin değil mi yani tekrar İstanbul'a dönme ihtimalin var mı?
+İzmir'de ne kadar kalırım bilmiyorum ama İstanbul'a bir daha dönmeyeceğimde kesin
-Neden peki?
+Bir nedeni yok sadece artık sevmiyorum o şehri biraz seyahat etmek yeni yerler görmek istiyorum
-Anladım güzel bir karar
+Sen ne zamandır İzmir'de yaşıyorsun?
-Kendimi bildim bileli bu şehirdeyim
+Gruptaki çocuklarla nasıl tanıştınız?
-Aslında biraz karışık. Ben ve Efe çocukluk arkadaşıyız hatta kardeş gibiyiz. Emre'yle lisede tanışmıştım ve Efe'yle tanıştırdığımda üçlü takılmaya başladık. Sonra Emre ve Aslı aynı cafede çalıştıkları için arkadaş oldular haliyle Efe ile Aslı Emre'nin sayesinde tanışıp sevgili oldular
+Peki Zeynep?
-Zeynep aslında Efe'nin kuzeni
+Yani onunlada çocukluktan beri tanışıyorsunuz
-Evet öyle oluyor
+Anladım baya güzel bir arkadaşlığınız var
-Evet
+Saat ikiye geliyor gitsek iyi olur
-Doğru sen daha yeni yoldan geldin dinlenmen lazım buarada yarın napıcaksın?
+Bilmiyorum evde dinlenirim biraz herhalde
-Şey dicektim eğer sıkılırsan beni arayabilirsin belki birşeyler yaparız
+Tamam

Numaramalarımızı birbirimize verdikten sonra eve gitmek için arabaya bindik. Keyifli sayılabilecek bir gün olmuştu. Genel anlamda herkesle iyi vakit geçirmiş koca şehirde yalnız kalmamıştım.

-İyi geceler Arya :)
+İyi geceler :)

Arabadan inip eve doğru yürüdüğümde Demir'in benim eve girmemi beklediğini farkettim. Anlaşılan iyi bir arkadaş olmuştuk zamanla gruptakilerlede kaynaşabileceğimi düşünmeye başlamıştım. Belli mi olur belki bende bu grubun bir parçası olur ve yalnızlığımı unuturum. En azından yaşadığım bazı şeyleri atlamam daha kolay olurdu.