BAKICIM

1. Bölüm

    Yeni hikayemi beğenirsiniz ummarım 😊😊

   Ahmet Sönmez! Ne kadar da kolaydı değil mi bir insanı yüz üstü bırakıp gitmek? Giden kalanın halini düşünür müydü? Düşünseydi zaten gitmezdi, öyle değil mi? Sen her zaman sözünde duran bir adamdın, ama bana verdiğin sözü malesef tutamadın Ahmet Sönmez. Fakat ben buna rağmen sana verdiğim sözü tutup yanına,  mezarlığa geliyorum.

   Biliyorum sana kızmaya hakkım yok baba, ama artık üvey abimin tacizlerine, annemin senden sonra evlendiği adamın nerdeyse hergün bana vurmasına, ağır bir üslup ile  benimle konuşmasına dayanamıyorum. Allah'a her gün benim canımı alması için dua ediyorum. Biliyor musun galiba bu hayata tutunmak için bir nedenim yok artık. Ölmemem için bir neden de yok! Ama Allah 'in emaneti zarar vermeye elim gitmiyor. Gücüm yetmiyor...

   Hoşçakal baba, benim artık gitmem gerek. Kendine iyi bak benim için. Belki yakında bende senin yanına gelirim. Allah büyüktür.

   Benim acilen o evden kurtulmam lazımdı. Yatılı  bir iş bulmalıyım. Ama nasıl olacaktı? En iyisi Maya'yı aramaktı çünkü onun çevresi benimkine göre daha  geniş. Telefon rehberinden ArıMaya'yı bulup tuşladıktan sonra açmasını bekledim.

"Alo, Akşın!  Nasılsın bakalım beybi?"

"Sende gazete var mı?"

"Var, niye? Kız yoksa gazetelere mi çıktın?" bu kız gerçekten de benim kuzenim olamazdı! Çöpten mi buldular bunu,  aaa yoksa bunu getiren leylekler kördü de, getirirken kafasını bir yerlere mi çarptılar?

"Maya sana üzücü bir haberim var!"

"Hiii! Ne oldu kız?"

"Sen bu zeka ile fazla yaşayamazsın!"

"Hahaha! Çok komik, onu bunu bırakta bana neler oluyor onu anlat. Neden gazete istiyorsun?"

"Evden kaçıcam. Yatılı bir iş arıyorum, bana böyle bir iş bulabilir misin Maya?"  Maya'nın cevap vermesini beklerken mahallenin pis havasını ciğerlerime doldurdum.

"Tamam canım da hangi çağda yaşıyoruz? Gazeteden iş ilanı bakmak da neyin nesi! Neyse yarına kadar sana isteğin dahilinde bir iş bulurum. Sende bu süre zarfında kaçış planlarını yap!"

"Tamam görüşürüz!"

   Sonunda her gün lanetler okuyarak yaşadığım eve geldiğimde üvey abim olacak Köksal'ı kapıda pis yüzünü gördüm.

"Oooo canım kardeşimde gelmiş!"

"Git  başımdan it herif!" dememle Köksal beni duvar ile arasına sıkıştırması bir oldu. Ben onu ittikçe o  daha da çok üstüme geldi.

"Ama güzelim sen beni hiç özlemedin mi?" tüm gücümü toplayıp onu üstümden attığımda sendeledi. Kendini toparladığında yanıma yaklaşıp elini gömleğimin yakasına koymasıyla yırtılması bir oldu. O iğrenç dudaklarını yankalarımdan boynuma doğru bir yol izlerken bende yardım çığlıkları atıyordum.

"İmdat! Bana yardım edin,  lütfen!" ben bağırmaya devam ederken bir anda kapı açıldı. Kapının ardından üvey babam olacak Şefik belirdi. Hızla içeriye girerek Köksal'ı üstümden kaldırdı. Ben derin nefes alırken Şefik pisliği iğrenç oğlunu azarlıyordu.

"Aa benim salak,  gerizekalı oğlum! Bu sürtük bana sağlam lazım!"

" Neden baba?"

"Ben onu Yunus Beye sattımda ondan."onlar konuşmaya devam ederken olduğum yere çöküp ağlamaya devam ettim.

  Birden birinin beni sarsması ile irkildim. Kafamı kaldırdığımda bana tepeden kızgın bir şekilde bakan Şefik'i gördüm.

" kalk oradan Allah'ın cezası! Git odanda zırla." dediğinde iki kolumu önüme siper edip koşarak odama gittiğimde kapıyı ardımdan kilitleyip kendimi yatağıma attım.

   Allah'ım lütfen bir kurtuluş yolu göster. En kısa sürede kurtar beni bu iğrenç mahlukların yanından. Ağlamaktan şişen gözlerim yorgunluğun verdiği halsizlikle uykuya olan özlemine kavuştu.

Yorum, öneri ve oylarınızı bekliyorum......😆😀😄😁