The Hybrid's Blood (COMPLETED)

CHAPTER 16: ROMANIA, OUR HOME 2

This chapter is dedicated to user017054255 for clickimg the button "follow"... Thank you very much for choosing my work...
---------------------------------------

CHAPTER 20:

They heard someone is knocking at her door's bedroom. It's Jake. The right hand person of Hunter.

Bumitaw siya mula sa pagkakayakap sa binata but Hunter didn't move. He kissed her again pero hindi ganun katagal.

He said good night afterwards winking and walking straight to the door. He saw Jake standing and smirking.

Takte! Parang alam na nito ang nangyari base sa pagkakangisi nito kay Hunter.

"What?" iritadong tanong nito kay Jake.

"Just checking boss. And you should visit Dragomir's place aren't you?" paalala nito.

Biglang nag-iba ang kulay ng mata ni Hunter pagkarinig sa pangalang binanggit sa kanya ni Jake.

He disappeared infront of Jake. He went across the built-in cabinet where a secret room is shielded with the latest technology made by their trusted people.

"You came," isang tinig mula sa madilim na sulok. Ofcourse Hunter knew that voice. It was the scariest vampire of all time...had anyone knew about its existence until this very day afterall.

"Ofcourse, My Lord. I have here with me the vessel of Drathea." impormasyong hatid ng binata after he kneel.

"Hindi ako nagkamali sa pagpili sayo bilang pinuno ng angkan. Hindi matatawaran ang iyong abilidad na gaya sa akin. Gaya ng iniutos ko, huwag mong hahayaang mawala sa iyong paningin ang anak ni Vladimir. Siya lang ang susi upang makapagtagumpay tayong burahin ang mga salot na lahing bampira." anito sa lengguwaheng sila lamang ang nakakaintindi.

"I will, My Lord" muling tugon ng binata na nakayuko parin ang ulo. Ni minsan hindi niya nakita ang itsura ng kausap na nilalang. Wala ni isa sa kanila ang nakakalam ang tunay nitong itsura. Or is it really existing?

Balot ng dilim ang buong paligid. Bampira siya, oo, pero hindi kailanman nakakaya ng kanyang kapangyarihan upang masilayan ang tanging mukha ng kanyang kaharap, ilang taon na mula ng siya ang naupo bilang pinuno ng kanilang lahi at magpahanggang ngayon, kahit malapitan ay hindi niya magawa.

"She can end our existence," babala nito na sa unang pagkakataon ay nagkaroon ng takot ang binata para sa sarili at sa kanyang sinasakupan.

Malakas man ang boses, sound proof ang silid na iyon kaya kahit anong ingay ang nagmumula sa loob ay wala ni isa ang makaririnig.

Tumango ulit ang binata bilang pagsang-ayon. Matapos ang ilan pang tagubilin mula sa nilalang na nasa kanyang harapan ay saka ito nagpaalam at umalis ng wala ni isang nakakita sa kanya. Ang library na iyon ay wala rin ni isa sa mga kalahi niya ang nagtangkang pumasok dahil sa kaalamang doon nakalagay ang mga abo ng kanyang mga ninuno at mga magulang at dahil narin sa heavy equipped ang kanyang pintuan. At siya lang ang maaaring makapasok.

Library sa unang tingin dahil puro nga naman ito libro, sa bandang kaliwa nito'y siyang nakadisenyo upang doon ilagay ang mga abo ng mga namatay nilang ninuno thousand years back. Pero sa bandang kanan ay ang sikretong lagusan papunta roon sa sagradong silid.