The Hybrid's Blood (COMPLETED)

PART 32: HELLO, MOTHER!

Pierre and I are still waiting  Dr. Jacobs and my mother. It gives me a little bit unsteady heartbeat since I saw her for years but the fact that I'm going to meet her soon gives me butterflies on my stomach, too excited!

Hearing footsteps coming through the aisle, I can't stop myself from pacing from this room.
"Umupo ka muna,nahihilo ako sayo." reklamo niya sa akin. Pinandilatan ko siya ng mata.
"Kasalanan ko bang mahilo ka? E di huwag kang tumingin," pabalang kong sagot dahil sa nerbyos kong nararamdaman sa mga oras na ito.

Footsteps are getting nearer and I frozed when the door immediately opened. Nakita kong ngumisi si Pierre na nakatingin ngayon sa kung sinong nilalang ang dumating na ngayo'y nasa may pintuan.

He stood up while I was still standing not looking from my back. "Nice to see you, Dy!" bati niya sa mga dumating.

"Great to see you too," sabi ng baritonong boses. Wait! Pamilyar ang boses na iyon sa akin. So, I turned my back and saw Dylan and Alex standing at the doorstep.

"Napadalaw ka," I gracefully said to Dylan saka ako lumapit at nakipag-beso-beso. Madali ko kasi siyang naging ka-close during the time na nasa Mystic pa ako. Palagi siyang dumadalaw noon in behalf of Hunter kapag may mga lakad ito at kailangan ko ng mentor sa training. "Looking sexy and stunning," puri niya sa akin na nagpalambot sa aking puso.

"May makarinig sayo," rinig kong banta ni Alex. Tumawa naman ang dalawa. Kung titignan silang tatlo di mo akalaing magkakasundo sila dahil sa pagkakaiba nila ng lahi just like him and Hunter. They obviously been friends for long.

"Have you met Ms. Lacroix? I mean your mom?" si Dylan parin. Umiling ako.

"Pinuntahan siya ni Dr. Jacobs." tipid kong sagot.

Nagtungo naman si Alex sa may ref at hinalungkat ang laman nun. He smirked upon seeing blood bags stocked neatly inside while on the other side of the ref is human food. Kumuha siya ng pagkain saka niya nilagay sa microwave yung ilang pagkain. Sinerve niya ito pagkatapos saka kumuha ng red wine.

"May meeting ang council mamaya and we are gladly to asked your presence there including them and your mother." ani Dylan pagkatapos uminom ng red wine.

"Why, what happened?" takang tanong ko.

"You'll see later. And I just want you to know that
we found him already. His at the castle right now, healing himself with the help of your mother." pagbibigay alam niya.

I looked at Alex face. Tumango sita sa akin kaya napatayo ako. "Can I see them both, now?"

"Ofcourse, you can." Dylan replied. Without any further adio, I grabbed them and teleported to the castle. Yeah, ganun ako kabilis kapag masyadong high ang threshold ko. So,yeah, we're here at the throne room already. Napa-whew nalang sila sa inasal ko. But can't hide their expressions, they were amazed. Yeah, I've been blessed. Don't argue with me.

"Nasa kwarto niya," si Alex ang nagsalita nung binalingan ko siya ng tingin.

"But first things first." I said. "Where's mom?" I looked at them.

"At the Master's room taking care of him. You should go." si Dylan.

Wala na akong sinz ayang na sandali, tumakbo ako gamit ang aking kakayahan kaya't agad akong nakarating sa harap ng pintuan ng kwarto ni Humter. I breathe heavily before I knocked on the door.

"Please come in," boses ni Hunter. Kaya dahan-dahan kong pinihit ang seradura bago ko binuksan ang pinto.

I saw my mother's back, she's standing infront of Hunter few steps from him and hearing her taunting ancient language. Ahh, she's casting spells ---- to him? why?

I didn't move dahil abala ito sa pagbigkas ng mga sinaunang salita na hindi ko pa masyadong gamay. Hunter looked at me with longing eyes. Kahit gusto ko na siyang sugurin ng yakap, I can't lalo na't andito si Mama. Hiya naman ang fezlak ko! Ano nalang ang sasabihin niya sa akin pag nagkataon.

I waited for a couple of minutes bago sila natapos. "There, its done." my mother said to him.

"Thank you, Ms. Lacroix."

"No worries, Your Highness. I've been away for long years and I'm sorry for that." rinig kong sabi ni Mama na nakayuko ang ulo. Why would she do that? Ganoon ba kataas si Hunter para yukuan ni Mama? Yeah, given na siya ang leader ng mga bampira, oh yeah! He's a royal blood too. So yun na yun?

Tipid na ngiti lang ang tanging sagot niya. Tumikhim ito pagkatapos.

"Lapit ka," rinig kong utos nitong kumag sa akin. I did what he said. Now, Iam facing face to face with her. She's so beautiful. She still has her long brown silky hair neatly braid. Pero parang mas bumata ng kaunti si Mama.

"Kamusta kana anak?" malumanay na tanong ni Merideth.

"I'm happy to see you, Mama." sabi ko at di ko na napigilan ang sariling yakapin siya pagkabukas ng kanyang braso para yakapin ako. I missed her so much!

We held each other for more than a minute. Hanggang sa narinig namin ang pagtikhim n Hunter kayat napabitaw kami ni Mama sa isa't-isa. "My apolgy, Your Highness. I was just delighted to see my daughter." hinging paumanhin niya sa kanya. Nakaupo ito sa may p
hilid ng kanyang kama at nakatingin sa aming pareho na amuzed na amuzed sa nakikita.

"Its alright. I also have requested the Butler to fix your room next to mine so you could spend more time with her." may ngiti sa labi niyang sabi.

Kumislap ang mata ni Mama sa sinabi ni Hunter pero agad ring nawala ito. "I am glad to grnat your offer, and love to spend much more time with her but the infirmary needs me at this moment. Kung hindi man kapangahasan ang hingin ng iyong tulong para sa kapakanan ng aking anak, aking tatanawing malaking utang na loob."

He smiled. "I will protect her with all my life, Merideth."

"Thank you." tanging sambit ni Mama saka niya ako sinemyasang lumabas ng silid bago siya nagpaalam kay Hunter.

Nang makalabas kami'y muli akong hinarap ni Mama. "Na-miss kita ng sobra anak. Pero kailangan nila ang tulong ko, natin para sa kaligtasan ng lahat.

"Naiintindihan ko po Ma, hopefully matapos narin ang gulong ito."

"Gusto kong magsimula ulit tayo anak kapag natapos ito. At kakailanganin ko rin ang tulong mo. Nabanggit sa akin ni Dr. Jacobs na kailangan nating lagyan ng mas mabisang barrier para sa kaligtasan ng buong bayan. Magkikita pa tayo anak."

"Yes, Ma. Dadalawin kita sa infirmary. Marami akong ikukwento sayo."

"Sige anak. Siya nga pala, may nabanggit sa akin si Hunter, pero sa amin muna iyon. Get back inside, may gusto soyang sabihin sayo. Makinig ka ng husto, anak at buksan ang iyong isip gayundin ito," sabi ni Mama sabay turo sa aking dibdib. Tumango lang ako saka siya muling nagpaalam sa akin.

I sighed deeply bago ko ulit pinihit ang seradura at pumasok muli sa sild ni Hunter. Mahabang katahimikan ang lumipas sa pagitan namin dahil wala mi isa ang nais maunang magsalita.

"How have you been?" unang bukas niya sa usapan sabay tapik sa tabi ng gilid ng kanyang kama. Naglakad ako palapit sa kanya at umupo sa kanyang tabi.

"Don't know." I shrugged my shoulders." We tried our best to find you at hindi ko magawang ma-locate ang kinaroroonan mo. So, we asked help from the council and fortunately, natagpuan ka ng grupo ni Dylan. I'm glad your safe." siniglaan ko ang aking boses.

Narinig ko siyang tumawa ng tipid kaya binalingan ko siya and there I saw his beautiful eyes sparkling. I hooked again!

"I'm sorry. I put you through alot of stress. I'm here now." may himig lambing sa kanyang boses and suddenly I felt his cold hands caressing on my back. He hugged me.

I closed my eyes and feel the warmth of his embraced. "I've missed you." I heard him saying those words bago niya hinigpitan ang kanyang pagkakayakap sa akin. I snake my arms around him and hugged each other for couple of minutes without any words spoken.

========================================
Date: 10/31/2018 @ 5:19pm

Hi guys, kindly vote this story on wattpad story competition since our book was nominated. Thanks for the flowing support. 😘😘😘