The Hybrid's Blood (COMPLETED)

CHAPTER 17: FIRST ENCOUNTER

This chapter is dedicated to joyrivera866...
Thank you for voting! Happy reading...
=======!!!!===========!!!!===========

"Boss, handa na ang pagkain." biglang sambit ni Moojin kaya naman natigil anag dalawa sa ginagawa. Gandang tumiming ang kumag.

Bumitaw sila sa isa't-isa saka nila binalingan pareho ang lalake.

"Thanks, Jake. Now get out." madilim na utos ni Hunter. Mabilis pa sa alas kwatrong nawala ito sa kanilang harapan.

"Bakit mo nga pala binara ng ganun si Amanda? Nagtatanong lang naman yung tao, este bampira pala." sabi ko habang naglalakad kami papuntang kitchen.

Kundi ba naman tanga at pinairal ang katigasan ng ulo, pwede naman niyang kausapin ng maayos si Amanda hindi yung para siyang papatay.

"Walang karapatan isa man sa kanila ang kuwestiyunin ako lalo na ang pagdala ko sayo dito," matigas parin niyang tugon.

"Kahit na, anak parin naman yun ng elder. Tsaka kahit ikaw pa ang may pinakamataas na katungkulan dito, hindi mo naman pwedeng bastusin nalang yung isang yun. Curious lang siya kung bakit sa dinami-dami ng pwede mong isama ay ako pa talaga. Hindi ko pa man nakikita ang mga elder na sinasabi mo, badshot na ako sa kanila dahil sa ginawa mo kanina," pumunta ako sa gilid ng mesa upang maupo.

"I'm sorry, ayoko lang may kumikwestyon sa akin," mahina niyang sabi kapagkuwan saka tumabi siya sa akin. "Let's eat, shall we?" biglang nagbago ang ekspresyon ni Hunter. Nakangiti na ulit ito.

Nagsimula na silang kumain ulit. They've talked things about themselves habang kumakain saka sila tumayo pagkatapos.

"Magpahinga kana, maaga tayo bukas dahil ipapakilala kita sa mga elders. They're dying to see you." sabay halik sa aking noo pagkatapos niya akong maihatid sa aking silid.

Huminga ako ng malalim at napa-isip tungkol sa nangyari kanina. Bakit nga kaya ganun magtanong si Amanda? Masyado siyang curious kung bakit ako isinama rito ng hambog na yun. Alam kong may aasikasuhin ito rito pero pinilit parin niya akong isama dahil gusto niyang ipakilala ako sa mga elders. Ano kayang meron at bakit niya ako gustong dalhin rito samantalang nasabi ni Amanda na hindi pupwede ang isang katulad ko na tumira sa loob nitong palasyo? At bakit bigla-bigla nalang nagalit si Hunter ng walang pakundangan? Haaayst! Ang gulo, nakakainis! Wala akong mahanap na sagot...Di bale, bukas makikilala ko ang mga elders, sana naman hindi sila sinbangis at nakakatakot ang itsura gaya sa mga bampirang napapanood ko sa mga cd at dvd..

Humiga ako sa malambot na kama at ipinikit ang aking mga mata. Nagpahinga ako ng ilang minuto pagkatapos ay muli akong bumangon at nagtungo sa banyo, kumuha ako ng tuwalya sa cabinet at saka tinungo ang shower para maligo, masarap sa pakiramdam ang pagdaloy ng katamtang init ng tubig, nakakapagparelax.

Nagtagal ako ng halos 45 minutes, saka ako nagpunas ng katawan at tinungo ang malaking closet. Kinuha ko ang isang pares ng damit pantulog na baon ko. Ayokong galawin ang mga damit na hindi akin at baka may masabi na naman sila,mahirap na. Tinungo ko ang tokador matapos makapagbihis, I combed my hair and looked for a dyer. Ayokong matulog na basa ang buhok. Binuksan ko ang malaking drawer at nakita ko ang hinahanap. Agad kong ginamit ang dyer upang patuyuin ang basa kong buhok. Nang makuntento saka ko maayos na ibinalik sa loob ng drawer at tinungo ang kama para muling mahiga. I looked at the ceiling then suddenly I felt a stranged air blowing on my face.

Malamig.

Bumangon ako at tinignan ang mga bintana kung may nakabukas pero sarado naman lahat. Kaya muli akong bumalik sa pagkakahiga.

Makalipas ang ilang minuto, ramdam ko ulit ang malamig na hanging dumadampi sa aking pisngi like someone is touching my face but I cannot see anything aside from the normal view of the room. I closed my eyes and used my senses to see who's playing trick on me.

I saw a sillouhuet of a man, no its more like a dark energy flowing ontop of me.

"Who are you?" tanong ko na walang takot, nakapikit parin dahil hindi ko rin naman makikita kung imumulat ko ang aking mata.

"Murtupwenta mikuestraud salphruenz," tanging rinig ko mula sa misteryosong maitim na usok sa aking harapan.

Ano raw? Di ko gets, paki- translate nga dali....

Narinig ko ulit ang tinig na mula sa itim na usok. May mga salitang kanyang sinasabi pero hindi ko talaga maunawaan. Ancient Greek? Ay, ewan. Basta!

"Hindi kita maintindihan," sa wakas ay muli kong salita.

You have to rise from your deep sleep, Arathea. You are the one that we're waiting for.

"Who are you? What do you need from me?"

"You, I need you to vanquish all the bad bloods,"

"But how? "

"You're a hybrid, no a tribrid to be exact."

"A-anong sinasabi mo?"

"You are powerful than you ever thought. Our kind frightens with the strength and ability you have. You're one of a kind creature."

"H-hindi kita maindindihan. Bakit hindi kita makita? Sino ka?!" sigaw ko.

Ayun, yun naman pala eh! Andaming sinasabi kanina, yun lang naman pala. Dapat kanina mo pa sinabi ng magkaintindihan, Enehvey!

Biglang naglaho sa aking balintataw ang maitim na usok at bumalik sa dati ang lahat, ramdam ko ang pagyugyug ng aking balikat at narinig ko ang boses ni.....Hunter?! Anak ng tokwa...

"Audrey! Audrey wake up!" sigaw niya sabay yugyog ulit sa aking magkabilang balikat. I open my eyes slowly while panting, as if nahulog ako sa malalim na bangin, ganun yung pakiramdam ko. Weird!

"Audrey, are you alright? You're having a nightmare! may pag-alala sa kanyang tinig. Nightmare? Nightmare talaga? May ganoon ba?

"I---i'm alright." sabi ko nalang para kumalma kami pareho..Inalalayan niya akong makaupo ng maayos at sumandal sa headboard ng kama.

"Tss. What happened? Why are you shouting?" may bahid paring pag-alala ang boses nito. Umiling-iling ang dalaga. It was really vague. Hindi rin niya maalala ang nangyari kanina kung totoong panaginip iyon o ano.

"I don't know. I can't remember it."

"Well then, you must sleep now. I'll be just here, I Won't leave you alright?"

Tumango lang si Audrey saka muling humiga patalikod sa binata. She closed her eyes knowing that Hunter is just an inch away from her. Hindi pa man sinasakop ang diwa niya ng antok nang maramdamang humiga rin sa tabi niya ang binata. Hinila siya nito papalapit sa kanyang katawan. He hugged her from behind and they went to sleep.

7/21/18
4:57pm
EDITED: 9/30/2018 @ 2:10PM