°•Το στοίχημα της καρδιάς μου•°

Καφάλαιο 29

Ήταν το πρωί που θα εφευγα για διακοπές. Μόλις είχα ξυπνήσει. Νιωθω ενα χέρι τυλιγμένο στη μέση μου. Γυρνάω αργά και βλέπω τον Άγγελο πίσω μου να κοιμάται. Κοιταξα γυρω μου, δεν βρισκομουν στο δωματιο μου αλλά σε ένα μεγαλο δωμάτιο, ωραια διακοσμημένο.

"Άγγελε... ξύπνα αγάπη μου", ειπα οσο πιο γλυκά μπορούσα και του εδωσα ενα φιλί στο μάγουλο.
Εκείνος μούγκρισε ενοχλημένος.
"Έλα ρε μωρό μου....", συνέχισα την προσπαθεια μου να τον σηκώσω. Τον εβλεπα που δεν κουνιοταν και αρχισα να του δεινω μικρά φιλάκια στο μαγουλο, που και που και στο λαιμό.

Ξαφνικά ενω εγώ πήγα να σηκωθώ, εκείνος γύρισε, με τραβηξε κοντά του και μου εδωσε ενα παθιασμενο φιλί, ενω έβαλε στο παιχνίδι και τις γλωσσες μας.
Άγ- "Ορίστε, είδες; Ξύπνησα και αν συνεχισεις έτσι δεν θα είμαι ο μόνος ξύπνιος στην παρέα μας."

Ε- "Εισαι βλακας.", του έδωσα ένα πεταχτό φιλί και σηκώθηκα απο δίπλα του. Απο πάνω φορούσα μόνο μια ροζ μπλούζα, ενώ απο κάτω ένα φούξια δαντελωτό εσώρουχο.
Κοίταξα ξανά γύρω μα δεν έβλεπα πουθενά ρούχα. Πήγα για λίγο στο μπάνιο μα όταν βγήκα ο Άγγελος δεν ήταν πουθενα. Φωναζα το όνομα του αλλά δεν απαντούσε κανείς.

Το όνειρό μου διακόπηκε από τη φωνή της μητέρας μου.
"Ελίνααααα! Σε μισή ωρα φευγουμε!! Έλα για πρωινό!!"

Δεν ήξερα αν στο ονειρο υπήρχε συνέχεια που δεν θυμάμαι ή αν τελείωσε εκεί αλλά μάλλον ανακουφίστηκα που δεν ξέρω τι έγινε παρακάτω.

Με άδιο το μυαλό μου, μιας που δεν ειχα την δυναμη να κατσω να σκεφτω ενω μόλις είχα ξυπνήσει, πηγα στο μπάνιο και ετοιμαστηκα. Κατεβασα κατω την βαλιτσα μου και εφαγα στα γρήγορα πρωινό. Φορτωσαμε τα πραγματα στο αυτοκινητο και ξεκινήσαμε για το πλοίο. Εκεί θα συναντούσαμε μια οικογένεια φίλων.

Η πρώτη ώρα στο πλοίο πέρασε γρήγορα. Εγω μαζί με την Κατερίνα και την Θάνια καναμε βολτες στα καταστρώματα και λέγαμε βλακείες ή βγάζαμε φωτογραφίες. Γνωρίσαμε και κάτι άλλα παιδια, ενα χρόνο μεγαλύτερα, που πηγαιναν μονα τους, χωρις γονείς, διακοπές. Καναμε πλάκα ολοι μαζί αλλά μετα τους αφησαμε και φυγαμε.

Αφού φάγαμε, γυρισαμε στις καμπίνες μας και ξαπλώσαμε. Η άλλες δύο κοπέλες ξεκινησαν να διαβαζουν τα βιβλια τους και εγω προσπαθουσα να μάθω να λύνω τον κύβο του Ρούμπικ.
Κάποια στιγμή ανταλλαξαμε και 2-3 μηνυματα με τον Άγγελο.

Εχω αρχισει να πιστευω οτι ποτε δεν θα σταματησω να ειμαι ανασφαλης. Δεν ξέρω αν 'διορθωνεται' κάτι τέτοιο.
Για λιγο δεν ημουν καλα και αρχισα παλι να σκεφτομαι οτι ο Άγγελος θα με ξεχασει ολο λυπω και θα καταλαβει οτι περναει πολύ καλά και χωρις εμενα και...άλλα τέτοια...

Η σκεψη του, άλλες φορές με κανει να χαιρομαι και άλλες να στεναχωριεμαι. Πάντα τόσο περίπλοκος είναι ο έρωτας;

Η ωρα πέρασε. Φτάσαμε στον προορισμό μας. Αποχαιρετησαμε την άλλη οικογένεια και πηγαμε στο αυτοκινητο οδηγόντας προς το ξενοδωχειο.

Τίποτα ιδιαίτερο την πρώτη μέρα.