°•Το στοίχημα της καρδιάς μου•°

Κεφάλαιο 3

Ονειρευόμουν πως ημουν στο πάρτι. Ειδα, πως και καλά, εκανα εντύπωσιακή είσοδο και ολοι με κοιταγαν καθώς εμπαινα μέσα αλλα ξαφνικά...ο Dj εβαλε μια εκνευριστική μουσική που με ενοχλούσε πάρα πολύ.

Το ξυπνητηρι.

Γυρνάω και το κλείνω.

"Μπράβο Silvestro, πάντα καταφέρνεις να μου χαλας τα όνειρα!", ειπα παιχνιδιαρικα.

Το ξυπνητηρι μου ειχε πάνω τον Silvestro, τον γάτο που πάντα κυνηγάει τον Tweety. ('Νομιζω πως ειδα ενα γατουλη, οχι οχι, ειδα ενα γατουλη')

Μου το ειχαν φέρει σαν δώρο οταν ημουν 12, δεν ξέρω γιατι το εχω ακόμα. Μαλλον επειδη το εχω συνηθισει.

Σηκωθηκα και αφου ντυθηκα, πηγα στην τουαλετα, ετοιμαστηκα και κατεβηκα κάτω. Εκεί με περίμενε η μητερα μου.

"Καλημέρα μάμα!", παω, της δινω ενα φιλη και κατευθηνομαι προς την πορτα.

"Δεν θα φας πρωινο;"

"Σημερα τελειωνουμε νωρις και ειπαμε με την Ελπι να παμε μετα το σχολειο εξω για ψωνια"

"Χωρις να πάρεις όμως άδια!"

"Ελα ρε μανουλαα...Τελευταια μέρα σχολειο, ξέρω πως επειδη εισαι τοσο καλή θα με αφηνες να βγω"

"Μην με καλοπιανεις! Τι να σε κάνω; Μια σ'εχω. Αντε, πηγαιντε και περαστε καλα. Μην παρεις πραγματα που δεν χρειαζεται."

Την αποχαιρετησα και πηγα στο σχολείο.

Βγαινοντας απο την αιθουσα, αφου πλεον ειχα δωσει και το τελευταιο μου μαθημα ενιωθα πανευτυχης. Μετα πο λιγο βγηκε απο την αιθουσα και η Ελπιδα.

Εγω- Λοιπόν, πάμε;

Ελπι- Αμέσως τώρα; Ισα που θα εχουν ανοιξει τα μαγαζια. 10:30 ειναι.

Εγω- Καλα, δικιο εχεις. Παμε για λιγο με τα παιδια τοτε.

Ετσι πηγαμε και βρηκαμε τα παιδια απο την παρεα μας. Ο Γιωργος, ο Στεφανος και ο Νίκος μιλαγαν για τον χθεσινό αγώνα του Μουντιαλ. Διπλα, η Κορινα και η Έλι κατι ελεγαν για το νεο επισοδια των Pretty Little Liars (ξένη τηλεοπτικη σειρά).

Κατσαμε μαζι τους και αρχισαμε ολοι να κοροϊδευουμε την καθηγητρια της ιστοριας γιατι δεν την πηγαινε κανείς. Ξέρω ξέρω, κακία, αλλα παραδεκτειται το, ολοι το κανουμε αυτο καμια φορά. Ασε που την ρωταγαμε να μας εξηγηση κατι και το μονο που ελεγε ήταν "Οτι νομιζεις", "Οτι πιστευεις", "Οπως κρίνεις".