°•Το στοίχημα της καρδιάς μου•°

Κεφάλαιο 19

(Το Κεφάλαιο 18 ήταν κάτι σαν κεφάλαιο bonus, αφου ηταν το 3ο που ανεβασα μεσα σε μια μέρα. Γι αυτο ειναι μικρό και συγχρόνως δεν παρεμβαίνει στην πλοκή της ιστορίας)

Αρχικά πίστευα πως ο εφιάλτης που είδα θα μου χαλασει ολη την μέρα. Πώς γίνεται όμως να συμβεί κάτι τέτοιο ενώ έχω τον Άγγελο να με αγαπάει.

'Με αγαπάει;!;!;!' τι βλακείες λέω;

Δεν μπορω να το ξέρω μέχρι να το πει.

'Γιατι περιμενεις να σου πουνε κατι για να το πιστεψεις, ενω στο αποδεικνείουν καθημερινά;'

Πάλι η φωνούλα μέσα στο κεφάλι μου είχε δίκιο. Ή εφτεγε το επεισόδιο με τον House που είχα δει, γιατί κάτι τετοιο είχε πει μια ασθενης σε εναν γιατρό.

Αχ πάλι ξεφεύγω απο το θέμα.

Η διάθεση μου δεν επηρεαστηκε πολύ απο το κακό μπυ ονειρο, διότι καταφερε να την εξυψωσει ενα μήνυμά του. <<Τι κανεις γλυκάκι,; Ελπιζω να κοιμηθηκες καλα και να με ειδες σε καποιο σου ονειρο. Καλημερα.>>

Καποιος θα μπορουσε να πει πως δεν εγραψε και τιποτα το ιδιαιτερο και πως χαιρόμουν χωρις λόγο, αλλα μονο και μονο στην σκεψη πως με σκεφτεται και εκείνος...αχχ

Μου άρεσε αυτό που ένιωθα. Αν και υπηρχαν στιγμες που φοβόμουν κι όλας.

Σκεφτομουν τι θα γινόταν αν όταν με ρωτησε να γινουμε ζευγαρι ειχα απαντησει "Αρκεί να με αγαπάς." Θα ήταν σαν ταινία.

Αυτά και άλλα τέτοια σκευτόμουν για την επόμενη μία ώρα. Ύστερα πήγα για δυο γύρους Jogging και μετά σπίτι. Είχα αρχίσει να μαγειρεύω, -αφου οι γονεις μου ελειπαν σε ταξιδι και εγω επρεπε κατι να φαω- όταν χτύπησε το κουδούνι.

Άγγελος: "Έκπληξηη!! Ήρθαα!", λεει και μου δινει ενα γρήγορο φιλί.

Ελίνα: "Hey, καλημεραα", τον τραβαω να μπει μεσα στο σπιτι. "Θα κάτσεις λιγο να δεις τηλεοραση γιατι εγώ μαγειρεύω;"

Άγγελος: "Ααα γιατί;", γκρινιάζει.

Ελίνα: "Καλά, αφου θες έλα να δεις πως βαζω τα σνιτσελ στο τηγανι. Ειναι πολύ ενδιαφέρον", ειρωνευομαι και γελάω."

Άγγελος: "Για να δούμε πως φτιάχνεις σνιτσελ λοιπον."

Με ενα χαμόγελο μεχρι τα αυτιά ερχεται μαζι μου στην κουζίνα.

Αρχικά κάθεται δίπλα στον πάγκο της κουζίνας και κάθε φορά που του ρειχνω κλεφτες ματιές με κοιτάει. Κάποια στιγμή γυρνάω και δεν τον βλέπω, μα νιώθω δυο χέρια να τυλίγονται γύρω μου. Άρχισε να με φιλάει στον λαιμό.

Για λίγα δευτερόλεπτα έκατσα να απολαυσω τα φιλιά του, μα γρηγορα σιγκεντρωθηκα στο φαγητο, το οποιο θα καιγώταν αν δεν το πρόσεχα. Πιάνω μια χούφτα αλεύρι και του την πετάω ώστε να σταματήσει να με φιλάει, αν και δεν ήθελα να συμβεί κάτι τετοιο.

Αγγ: "Έι!", τότε απλώνει το χέρι του, πέρνει αλευρι και ανταποδιδει την 'επιθεση'.

Εγώ προσπαθω να τον αποφυγω αλλά μάταια. Ετρεξα προς το σαλόνι για να μην μπορεσει να με ξαναπετύχει. Εκείνος πλησιάζει και παιζουμε κάτι σαν κυνηγητό μεχρι που με πιανει και αρχίζει να με γαργαλάει.

Ελίνα: "Αχαχαχ Αγγελεε αχαχαχα αφησε με!!"

Άγγελος: "Παραδείνεσαι, λοιπόν;"

Ελίνα: "Χαχαχα ναι ναι!"

Τότε σταματάει, με πέρνει αγκαλιά και με φιλάει.