°•Το στοίχημα της καρδιάς μου•°

Κεφάλαιο 25

Δεν θα γνώριζα τους γονείς του. Ντρεπόμουν. Επιπλέον, σαν τί θα με σύστηνε; Απο εδώ η Ελίνα που ειναι σαν να ειναι κοπελα μου αλλα δεν ειναι ;

Δεν κατάλαβα πως το έκανε αυτό, αλλά σαν να διαβασε την σκέψη μου, προσπαθησε να με καθησυχασει.

"Δεν είναι αναγκαστικό. Απλά σκευτηκα....εε να μην κατσεις να φας μόνη σου."

"Δεν το ξέρουν καν και εκτός αυτού θα νιώθω άβολα...", ελπιζω να μην τον εκανα να νιωσει ασχημα.

"Ενταξει. Καταλαβαίνω..." κάνει μια παύση και συνεχίζει "Θα βρεθούμε μετά; Νομίζω είναι και μια απάντηση που πρεπει να μου δωσεις. Δεν θελω να σε πιεσω σε αυτο αλλα εχει περασει καιρός και οποια και αν ειναι η απόφασή σου θέλω να μάθω"

"Εντάξει. Θα μιλήσουμε αργότερα. Εγω θα ειμαι σπιτι ολη μερα, δεν εχω και κατι να κανω. Άρα οποτε θες παρε με τηλεφωνο να βρεθουμε."

Αγκαλιαστήκαμε, του έδωσα ενα φιλί στο μάγουλο και έφυγε. Η συζήτηση με είχε κάνει να νιώσω άβολα και ειχε κανει την ατμοσφαιρα λιγο αμηχανη.

Τουλάχιστον ήθελε ακόμα να γινω το κοριτσι του. Οσο εκείνος ήταν στο Μόναχο εγω πιστευα οτι μπορει και να άλλαζε γνώμη, δεν ξέρω γιατί, ισως δεν μπορουσα να ξεφορτωθω την ανασφάλιά μου. Το θέμα είναι οτι ολα αυτα ήταν μέσα στο μυαλό μου. Ο Άγγελος με ήθελε ακόμα.

Αυτες οι σκεψεις τριγυριζαν στο μυαλο μου οσο εφτιαχνα μια σαλατα για μεσιμεριανό. Πρωτα εφαγα και υστερα πηγα και εκανα κάτι που ειχα πολύ καιρό να κάνω. Γεμισα την μπανιερα με ζεστο νερό και βυθιστηκα μεσα.

Με βοήθησε να χαλαρωσω. Ειχα ανχωθει γιατι δεν ηξερα πως θα του ελεγα οτι θελω να γινω η κοπελα του. Εννοω.. θα συναντιομασταν και θα του ελεγα "Λοιπον, η απάντησή μου είναι ΝΑΙ!" ;

Τελικά έκανα αυτό ακριβώς. Βεβαια η σκηνή ήταν λιγαακι πιο διασκεδαστική απο αυτο που φαντάζεστε. Θα σας διηγηθω εγώ τι έγινε.

~~~

Ήμουν στην μπανιέρα όταν χτυπησε το κινητό μου. Εκείνος! Βρισκόταν έξω απο το σπίτι. Κοιταξα την ωρα και συνειδητοποιησα οτι ειχα ξεχαστεί, είχε πάει σχεδον 8. Του είπα να περιμένει στον κήπο και θα πάω σε λίγο. Ετοιμάστηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Βγήκα στον κήπο και τον είδα ξαπλωμενο στι γκαζον. Πήγα και ξάπλωσα δίπλα του. Και οι δυο κοιτάγαμε τον ουρανο που άλλαζε χρώμα. Δεν κοιταγαμε ο ενας τον άλλον.

Α- "Γεια σου."

Ε- "Γεια."

Α- "Είναι ωραία. Έτσι δεν είναι;", μιλούσε για τον ουρανό και το ροζ χρώμα που του χάριζε ο ήλιος καθώς μας αποχαιρετούσε.

Ε- "Ναι. Είναι υπέροχο."

Γύρισα στο πλάι και το κοίταξα. Ήταν πολύ όμορφος. Γυρισα ξανα το βλέμμα μου προς τον ουρανό και εβαλα το χερι μου δίπλα στο δικό του. Κράτησε το χέρι μου και μείναμε εκεί, έτσι.

Για λίγο επικράτησε σιωπή. Τότε ήταν που μίλησα.

Ε- "Ξέρεις..., η απάντηση μου είναι ΝΑΙ. Θέλω να είμαστε μαζί."

Με το που άκουσε αυτο που είπα γυρισε και με κοιταξε με ενα τεραστιο χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό του.

Τον ειδα τοσο χαρουμενο που αμέσως ένιωσα ενα κύμα ευτυχίας να με διαπερνά και να αφηνει το στίγμα του. Ήθελα τόσο πολύ να του πω οτι τον αγαπάω...αλλα ήταν νωρίς, δεν θελω να πιστεύει οτι δεν το εννοω. Νιωθω κατι τοσο εντονο. Δεν μπορω να καταλάβω τι είναι αλλά αν μου ζητούσε κάποιος να ζωγραφίσω αυτο που αισθάνομαι θα σχημάτιζα μια καρδια που έλαμπε και χαμογελούσε.

Εγω χαμογελούσα και γυρισα ξανα να κοιταξω τον ουρανό. Ο Άγγελος μου τράζηξε μαλακά το χέρι, σαν να μου ζητούσε να γυρισω πάλι απο την πλευρά του. Δεν πρόλαβα να γυρίσω το κεφάλι μου και εκείνος με φίλησε. Στο παιχνίδι μπήκαν και οι γλωσσες μας. Άλλο ένα φιλί γεμάτο πάθος αλλά αυτη τη φορά πιο διασκεδαστικό.

Αρχισα να τον γαργαλάω και εκείνος <<αντεπιτεθηκε>> αλλα συνεχιζε να με φιλάει. Εγώ άρχισα να γελάω και να του λέω να σταματήσει να με γαργαλάει ενώ ανάμεσα μου ξέφευγαν χαχανιτά. Σηκώθηκα και έτρεξα να φύγω αλλά δεν δυσκολεύτηκε να με προλάβει. Ήρθε απο πίσω μου, με αγκάλιασε και για μια στιγμή με σήκωσε από το έδαφος. Εγω άρχισα να κουναω τα ποδια μου και να φωναζω να με αφήσει κάτω. Εκείνος με ακούμπησε απαλά κάτω και μου έδωσε ενα φιλί στον λαιμό.

Ε- "Είσαι βλάκας", ειπα με παραπονιαρικο υφος.

Α- "Με αγαπάς και έτσι όμως. Σωστά;"

Ε- "Ναι Άγγελε...σε αγαπάω και έτσι. Τοσο χαζή είμαι." λέω ναζιαρικα και ξερει οτι δεν το εννοω.

Α- "Ναιι είσαι τόσο χαζή που με έχεις κάνει να μην μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι."

Ε- "Άρα είμαι χαζή. Ευχαριστώ...", κανω την παρεξηγημένη και εκεινος αρχιζει παλι να με γαργαλάει. "Αααα ενταξει εντάξει... ασε μεεε!!"

Έκατσα στο γρασίδι και εκείνος δίπλα μου.

Ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει και εγω με το αγόρι μου καθόμασταν αγκαλιά στην πίσω αυλή του σπιτιου μου.

~~~

Κάπως έτσι έγινε λοιπόν...και εγώ ημουν πιο χαρούμενη απο ποτέ.

________

Επιτέλους τα φτιάξανεεε <3

Vote & Comment αν σας άρεσε :)