°•Το στοίχημα της καρδιάς μου•°

Kεφάλαιο 6

Αρχισα να ψαχνω τις τσαντες για το κινητο μου αλλα δεν προσεξα και έπεσα πάνω σε κάποιον. Χωρίς να σηκώσω το κεφάλι μου, αφου κοιταγα τις τσαντες που κρατουσα, ζητησα συγγνώμη και συνέχισα να προχοράω.

"Εγώ συγγνώμη.", απαντάει ο άγνωστος που έπεσα πάνω του.

Δεν έδωσα και πολύ σημασία. Συνέχισα, μέχρι που ξαφνικά κάτι με προβλημάτισε. Αυτή η φωνή...κάτι μου θυμίζει...Δεν μπορω να θυμηθώ.

Γυρνάω και βλέπω τον Άγγελο να με κοιταει και να γελάει. Μην με ρωτησετε γιατι θυμάμαι το ονομα του...αν τον βλέπατε, θα με δικαιολογούσατε. 

"Εσυ πάντα τόσο ευγενική είσαι με τους ανθρωπους που καταλάθως πεφτεις πάνω τους; Εκτώς βεβαια αν το έκανες επιτηδες.", λεει και μου κλεινει το μάτι.

"Απλά έψαχνα το κινητο μου και..." λεω και κοιταω τις σακουλες στα χερια μου.

"Αντε πάλι. Καταρχιν πρεπει να σταματησουμε να συναντιόμαστε σε τέτοιες καταστασεις και δευτερον πρεπει να σταματησεις να κομπλαρεις".

Εγω παλι εχω κοκκινησει! Οταν λέω πως μπροστα σε αγορια δεν μπορω να φερθω φυσιολογικα οι αλλοι με κοροηδευουν. Τωρα εχω κι αποδειξεις.

"Ψώνια βλέπω. Τελικά βρήκες το κινητο σου; Να σε βοηθήσω;", προσφερεται και ερχετε να παρει τις σακουλες απο τα χέρια μου. Ευτυχως που άλλαξε θέμα.

"Εμ..δεν πειραζει. Είμαι εντάξει." του εξηγώ αλλα εκείνος επιμένει.

Τελικά, χωρις να μπορω να το αποφύγω, αλλα και χωρις να ειμαι σιγουρη αν θέλω να το αποφυγω, δεχομαι να με παει σπιτι μου. Με αφήνει απ'εξω και του λέω ένα άβολο "Ευχαριστώ πολύ. Τα λέμε" και μπαίνω μέσα.

Ναι..ξερω ξερω, είμαι χαζή.!! Τον παρατησα εξω απο την πορτα του σπιτιου και μπήκα μέσα. Επιπλεον ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ αφου δεν εχουμε ανταλλαξει καν τηλέφωνα.. Ακόμη μια αποδειξει οτι δεν το'χω σε θέματα που αφορουν αγόρια.

Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι πάω στην κουζίνα και αφήνω τα πράγματα πάνω στον πάγκο. Η μητερα μου εχει αρχισει ηδη το μαγειρεμα. Της δίνω στα γρήγορα ενα φιλι και παω στο δωμάτιο μου.

Σκεφτηκα να γραψω στο ημερολόγιο μου αλλα ειχα πει πως δεν θα το ξανακάνω αυτό. Έτσι, πήρα την Ελπίδα τηλέφωνο και της είπα τι συνέβει.  Αν δεν τα ελεγα καπου θα εσκαγα!

Η υπολοιπη μέρα πέρασε γρήγορα, σαν καθε προηγουμενο σαββατο. Μονο που δεν ειχα διαβασμα και καθισα και ειδα μια ταινια με τους γονεις μου. Προσπαθουν και εκείνοι να περναμε χρόνο όλοι μαζί σαν οικογένεια. Τους καταλαβαίνω, καλά κάνουν. Ηταν πλεον αργά λοιπόν και πήγα να ξαπλώσω αλλα για άλλη μια φορά ο Άγγελος κυριαρχουσε των σκεψεών μου.

________________

Και στο επόμενο θα δούμε τι έγινε στην διαδρομη και θα μαθουμε και λιγα πραγματα για τον Αγγελο.

Βεβαια δεν ξέρω πόσο νόημα έχει γιατι μαλλον δεν θα ξανασυναντηθουν, ή...