The Brothers |Taekook|

23| Asteri

Hatalarım varsa affola. İyi okumalar!

[ BTS - Fake Love (Piano Cover)]

Hayatımıza yön veren keskin sınırlar vardı, kurallarımızsa bu sınırları çizmemize yardımca olan yegâne şeylerdi, lakin bazı anlar gelir o dikkatle çizdiğimiz sınırları kendimiz siler, yıkar ve parçalardık; çünkü hayat bizden istediğini alabilmek için elinden geleni yapardı. Böyleydi insan yaşamı, kendi adımlarımızın bize eşlik yolda ellerimizi tutan yabancı ellere izin verir, belki de bizi kendi yolumuzdan çıkarmasına göz yumardık. Bunu biliyordum, bunu belki de en iyi bilen kişiydim, zira Jungkook'la tanışmamın ardından kendi yolumu kaybetmemek adına o kadar çok uğraşmıştım ki, bu uğurda bazen kendim bile kaybolmuştum; çünkü bulunduğum durumda Jungkook'un ellerimi tutup hayatlarımızı birlikte devam ettirebileceğimize olan güvenim tam anlamıyla sıfırdı; çünkü o, yıldız gözlü adam, benim içimde kalan tüm güveni, sevgiyi ve saygıyı elinin tersiyle itmişti gözünü bile kırpmadan.

Tatlı bir meltem eserken kaçamak dokunuşlarını yüzüme atfediyor, dalgaların kayaya vurma sesi sanki bir niniymişçesine kulaklarıma çalıyor ve tabi ki, güneşin sıcak tutamları bedenime değerken uzun zamandır tatmadığım bir huzuru ruhuma bırakıyordu; keyfine vardığım bu duygular karşısında dudaklarıma konan yekpare bir gülümseyişin üzerine gözlerimi kırpıştırarak açtım ve beni karşılayan ağaçların yeşilden hafif sarıya dönen yapraklarına kısık gözlerle baktım. "Günaydın Asteri," diye mırıldandı yavaşça yanımdan gelen boğuk bir ses, uykunun mahrur hâli hâlâ üzerimden kalkmadığından dolayı sadece hafif bir şaşkınlıkla sağıma döndüğümde içerisinde olduğum durumu yeni yeni fark etmiştim. Başım Jungkook'un kolunun üzerinde, bacaklarım bacaklarında, bedenimse neredeyse bedenine çıkacak şekilde yanında uzanıyordum, farkındalıkla birlikte hamakta olduğumuzu unutarak aniden geri çekilince boşluğa doğru yalpalayan bedenimi Jungkook'un kolları tutmuş, ardından da usulca yatırmıştı beni hamağa.

"Dikkatli olsana, düşüyordun." Jungkook hafifçe gülüp dağılan saçlarımı düzelttiğinde iri gözlerimi daha da açtım, bu normal değildi, bu hiç normal değildi. "N-ne yapıyorsun?" diye mırıldandım, dilime vuran şaşkınlık yüzünden harfler bile uçurumdan yuvarlanır gibi çıkmıştı dudaklarımdan, Jungkook'un yumuşak bakışları usulca benim gözlerimi bulduğundaysa esiri olduğum dudakları şimdi daha güzel bir tebessüme ev sahipliği yapar niteliğindeydi. "Sadece seni izliyordum Asteri," O konuştukça daha da dibine battığım utanç denizinde boğulmama ramak kalmıştı, zira Jungkook sıcak elini yanağıma koyup tenimi okşadığında nefes alabilmek bile bir mucizeydi. "Yüzünün her bir noktasını zihnime kazıyıp seni göremeyeceğim günlere hazırlık yapıyordum."

Yanaklarıma dağılan utancın kırmızı izlerine eşlik ederek gözlerimi kapattım, bu kadar kolay teslim olmak istemiyordum lakin hareketleri uzun zamandır sevgi görmemiş ruhumun ihtiyacını karşılarken kalbimin kıyılarına ördüğüm setlerin bir bir yıkılmasına da karşı koyamıyordum, çünkü her insan gibi sevgiye ihtiyacı olan ruhumu sadece o susturabiliyordu. "Asteri de ne demek?" diye fısıldadım gelişi güzel, zihnimdeki soruları dağıtmalı ve acilen kafamı toparlamalıydım. Jungkook'un naif kıkırtıları günümü daha da aydınlatırken gözlerimi açarak eşsiz gülüşünü seyrettim, bana acılar yaşatan adam da mı bu kadar güzel gülüyordu emin olamıyordum. "Yunanca da yıldız demek," Kelimelerin anlamlarına sığmayacağı şekilde konuştu, gözlerimi kırpıştırıp yüzüne baktığım bir kaç saniyenin ardından Jungkook burnumun ucuna tatlı bir öpücük kondurup hamaktan gülerek kalkmıştı, bense hâlâ bana verdiği anlamlı kelimenin büyüsünde boğuluyordum.

"Bugün sadece ikimiz olacağız Taehyung, sen ve ben." Gözlerimi ona çevirdim aheste aheste, kalbim sözlerinin güzelliğine kapılıp derin hülyalara dalarken bu huzurlu ortamı terk etmek istemesemde içimi kaynatan derin bir heyecanla hamaktan yavaşça kalkıp Jungkook'un yanına vardım. Telefonun klavyesinde hızlı hızlı gezinen parmaklarından sonra aleti cebine koydu ve koyu gözlerinin irisleri bana döndü, ben yeni uyanmanın verdiği mayışmışlıkla ona bakarken Jungkook sargılı elimi kaldırıp beyaz bezin üzerine küçük bir öpücük kondurmuştu bile. "İlk önce otele gidip üzerimizi değiştirelim, ardından da kahvaltı eder ve sana büyüdüğüm şehri gezdiririm Asteri, olur mu?"