GECE

Elveda Emre...

Bi kitapta okumuştum aşık olacağımız kişiyi kendimiz seçemezmişiz ve o kişi de sana illa aşık olmak zorunda değilmiş. Tek taraflı da olabilirmiş. Babama annemi sorduğumda annen başkasını severdi ona o kadar aşıktı ki beni hiçbir zaman sevmiycek diye çok üzülürdüm derdi. Ben de birine aşık oldum baba ama ben beni sevmiycek diye üzülmüyorum sevdiğim adamın canı bu kadar yanarken sevdiğini bu kadar özlerken ben ondan beni sevmesini isteyemem. Bi adamın kalbin de beynin de dilinde sevdiği kız varsa ondan başkasını sevmesini bekleyemem hala onun adını haykırırken onu bu kadar çok özlerken ondan isteyemem.

Emre evden çıktıktan hemen sonra ben de çıkmıştım onu takip etmiştim o kadar kötü gözüküyodu ki. Sonra bi mezarlığa geldi bi mezara geldi oturdu bazen ağlayıp bazen güldü meryemle olan anılarını anlattı o kadar güzel anlatıyodu ki sanki o anı yaşıyormuş gibi. Ismi okumak için biraz daha yaklaştım. Çok şaşırmıştım cünkü mezarda "Meryem HANCI" yazıyordu. Meryem ölmüştü ve ben Emreye neler demiştim. Sevdiğim adamın sevdiği kız ölmüş nasıl dayandın haa nasıl bu acıya dayandın gerçi şuan o kadar kötü gözüküyosun ki sana sarılmamak için kendimi zor tutuyorum biraz olsun acını hafifletmek için ama sen Meryemi çağırırken ben gelirsem olmaz ki.

Şuan yaptığım doğru değil biliyorum daha fazla düşünürsem biliyorum ki hic görünmeden gitcektim. Ama gidemedim seni bu halde bırakamadım. Elimi Emrenin omzuna koydum hemen arkasını dönüp sarıldı. 

-sevdiğimmm.dedi beni o zannetti ve şuan bu umrumda değil ama beni gördüğünde ne diyecek bilmiyorum naparsa yapsın bu sefer sesimi çıkarmıycam cünkü ona ben de son kez sarılmış olacam artık bugünden itibaren ondan uzak durcam. Onun kalbinde Meryem varken asla ona o gözle bakamam.

Elveda Emre...

Seninle vakit geçirmek güzeldi...

Gece'den

Boşluk. Şu son zamanlarda hissettiğim şeylerden biri. Kendimi bi boşluğun içinde hissediyorum birileri beni ordan kurtarmaya çalışıyo ellerini uzatıyorlar ama o eli bi türlü tutamıyorum. Kafam o kadar karmakarışık oldu ki bi türlü içinden cikamiyorum.

Mert kim? Bana bugün neden öyle şeyler söyledi.

Mira kim? Ve neden abimle aralarında o garip hava var sanki ikisinide ilgilendiren bi şey olmuş gibiydiler tuhaftılar.

Peki Meryem neden gitti. Abimi neden bıraktı. Benim tanıdığım Meryem bunu asla yapmazdı. Bi şeyler var ama benden saklıyorlar.

Batu asıl o kim gerçekten evli miyim ben o fotoğraf gerçek mi sahte mi?

Eğer biraz daha bu soruların cevaplarını düşünürsem kafayı yiyecektim. Derin abimle Mira gittikten hemen sonra gelmişti. Ben de hemen Mira yalnız gitmesin korkar diyip çıkmıştım. Aslında onun arkasından gitmedim o parka gitmiştim. Salıncağa oturup yavaş yavaş sallanmaya başladım kafami zincire yaslayıp yıldızlara bakıyordum. Biraz da yağmur yağıyordu.

-Adının hakkını veriyorsun.

- Ne?

-Gece olunca yıldızlar çıkar ortaya ve çok güzel  parlarlar. Tabi Istanbul da bunu biraz görmek mümkün değil az da olsa görüyoz ama sen gece olunca o kadar güzel parlıyosun ki sanki bi melek gibi bazen senin melek olduğunu düşünüyorum.

- Mert iyi misin sen tokat atınca dilin çözüldü senin galiba uzun zamandır ilk defa bu kadar uzun konuştun.

- Ben iyi değilim Gece. Hiç merak ediyo musun bu adam kim diye ha merak ediyo musun!!!

Mert birden ayağa kalkıp bağırmaya başladı. Delirmiş gibiydi sanki tuhaf davranıyordu. Ben de ayağa kalkıp bağırmaya başladım cünkü gerçekten artık daralmaya başlamıştım.