Kuya Huwag Po!(SIGE NA NGA!)

Chapter 2

Ilang araw na ang  nakalipas mula ng magbago ang buhay niya. And still nahihirapan parin siyang i absorbe ang lahat. Ilang gabi na rin siyang walang maayos na tulog.

Like now..madaling araw na, gising pa rin siya. Ang dami niyang iniisip.

Hindi parin siya makapaniwala sa lahat ng nangyayari.

Wala na sa kanya ang lahat.

Her soft bed,her air conditioned room...all that was left of her was her favorite hug pillow,a few descent clothes and her phone.

All the signs of her comfortable life is nowhere to be seen.

And worst she can't do anything to change her fate!.

Kung sana nakinig lang siya sa payo ng kanyang mommy noon...to never stop schooling and finish a degree.

But NO...she has to be a hard headed bitch at ginawa pa rin ang gusto niya. Ang mga bagay na akala niya tama.

At 10 she modeled and traveled the world.Nasa isip niya na napakayaman ng kanyang parents and she can simply stop going to school and enjoy life. Kung hindi pa siya pinilit ng mommy niya na kahit mag home school ay di talaga siya makakatapos ng elementary. Hindi naman siya boba, kahit paano ay  may namana naman siya sa businessman niyang ama at beauty queen na ina. But she simply hated school. Then she continued high school still home schooled but by then mas matigas na ang ulo niya. She stopped... kahit ayaw ng mommy niya and Leigh modeled again internationally. Kahit sa napakabatang edad na 14, she loves modelling, traveling,shoes and clothes!.. She enjoyed life very much not even paying attention to her heartbroken mother, and disregarded her own future.

At ngayon, wala na ang mommy niya. 

Itinapon niya ang pagmamahal ng kanyang sariling ina at pati sariling  buhay niya! She wasted it all.

She sobbed...

'Oh Mom...I'm sorry..'

'Kung nakinig lang sana ako sa inyo..If only..."

Ngayong wala na sa kanya ang lahat,saka palang niya narealize kung gaano siya kaswerte.To have  loving parents,to have all the pleasures of the world na wala ang iba...she never appreciated what she had...and now she is left with nothing.

Kahit maayos na edukasyon wala siya!

She relied too much sa kayamanan nila.

Nalimutan niyang tulad ng ibang bagay maaring mawala at maubos yon.

And worst she was so careless and carefree her parents didn't even trusted her! Kahit isang kusing walang iniwan sa kanya. Tumulo lalo ang mga luha niya. She can't blame them though, tama lang sa kanya ang lahat ng ito. She has been a very bad daughter to them.

Mas ginusto ng mga itong ibigay sa mas mga nangangailangan ang kayamanan kaysa iwan sa kanya na sarili nitong anak!

It was all her fault.

Unti unti na niyang naiintindihan.Nangyari ang lahat ng ito para matauhan siya sa mga pagkakamali niya sa buhay!.

Wala na siyang magagawa kundi tanggapin ang kapalaran niya.

She's 24 years old now, old enough para tanggapin ng buong puso ang lahat.

Dapat maging matatag siya.

Kailangan niyang mabuhay para sa sarili at para kahit na nasa kabilang buhay na ang kanyang mommy at daddy...maging proud man lang ang mga ito sa kanya.

Tama...

Kailangan niyang bumawi sa lahat ng pagkukulang at pagkakamali na nagawa niya.

She will turn her life around.

Be a better person.

Kahit wala siyang tamang edukasyon ay may alam naman siya na di alam ng ibang mga kaedad niya...

Like...

Napangiwi siya, modeling lang talaga ang alam niyang gawin. Ang mag pose sa camera, mag emote at rumampa.

Then she remembered!

Kinuha niya ang kanyang bag at may hinagilap sa kanyang wallet.

"Oh my God nandito nga!" Isang Debit Card under her name.

May savings pala siya sa pagmo model niya!Tama!Bakit ba niya nakalimutan!. Naalala  niya that one time na ni require siya ng isang agency for an account para sa lahat ng sweldo niya. At dahil nabubuhay lang siya sa credit cards na binabayaran ng daddy at mommy niya , may inutasan lang siyang mag open and she never checked that account again. 

Oh my God..!

My chance pa palang mabago ang buhay niya! Alam niyang di masyadong malaki ang laman non pero enough na siguro para makapagsimula siya.

Bumangon siya at lumabas mula sa kwarto.

Nadatnan niyang hinampas ng yaya niya ang sariling braso.Natutulog ito sa sofa sa maliit nitong sala dahil siya ang umukupa sa kwarto nito.Kawawa naman ang yaya niya,nilalamok dahil sa kanya.

Lihim siyang nagpasalamat na hindi siya nito iniwan.Mahal niya ang kanyang yaya..ito ang mas umintindi sa kanya.Di siya kailanman iniwan sa ere.

"Don't worry yaya,i wi- withdraw ko lahat ng lamannito .Then mag aaral ulit ako.!At bibili tayo ng aircon !" Napangiti siya. "And then air freshener para bumango naman tong bahay mo!"

"I AM SORRY MA'AM BUT WE CANNOT PROCESS YOUR REQUEST."

Nanlaki ang mga mata ni Leigh sa narinig mula sa bank manager na kaharap niya.

"That's not right,Its my account bakit nyo ako pahihirapan.I can do anything with that money because that's my money!"

"Well ma'am I'm so sorry, this account has been closed by a certain Mrs. Montemayor..?"

"What!Nooo!"

"Ma'am, sorry po talaga..."

She felt weak,helpless and she wanted to shout and cry!.

Bakit ginawa ito ng mommy niya!

Bakit?

Ganon na ba talaga kalaki ang galit nito sa kanya para gawin ito sa kanya?

"Wala na talagang ibang paraan ma'am?"

Sumalga ang kanyang yaya.

"I'm sorry ma'am pero wala talaga."

Pakiramdam niya pinag kaisahan siya ng lahat!

"This is so unfair!"

She finally broke down.

She fainted in grief and hopelessness.

"HUWAG KA NANG MAG ALALA..."Alo ni Yaya Bel sa alaga. "Nandito naman ako..di kita pababayaan."

Hinaplos nito ang kanyang ulo.Nakauwi na sila mula sa bangko matapos siyang mabalikan ng malay. 

Napaluha na naman siya sa sinabi ng ever loyal yaya niya.

"May natabi naman akong pera,magtulungan tayo anak...kaya natin to."

"Salamat yaya...you're the best." Pinigil niya ang luha. "From now own...I'll be strong,  I will learn to live na walang yaman...I will live a simple life with you yaya...I will be a new person and I will fight!Fight Fight!"

"Yan ang alaga ko!" Tinapik nito ang kanyang balikat at niyakap siya.

"Nandito lang ako palagi para sayo.."

Ginantihan niya ito ng mas mahigpit na yakap.

This is it pansit...kailagan na talaga niyang mag move on..Para sa kanyang yaya.Para sa sarili niya.