How I Met My Romeo

♠ ℭhapter ➁➁- Welcome ℋome ℘arty ➊ ♠

1:33 A.M. na nung matapos kaming uminom. Masaya pala silang makainuman! Medyo tinopak ako dun sa tama ng alak, pero di naman gano, kasi di ko naubos, kalahati lang nainom ko, kinuha kaagad ni Kel eh. Pauwi na rin sila kanina, hinatid nila ako sa may kanto ng bahay namin. Sinabi ko kasi, wag na nila ako ihatid sa tapat mismo ng bahay, kasi tumakas lang ako. Umo-kay naman sila. Naging successful naman ako sa pagtakas, walang nakakita sakin, nakaakyat ako sa balcony ng maayos.

Nakahiga na ako. Napatulala ako sa kisame, iniisip yung mga pinagusapan namin ng mga 8 Spades kanina. Gusto ko'ng paniwalain ang sarili ko'ng panaginip lang ang lahat. Gusto ko siyang makita at mag-sorry sa kanya. Gusto ko'ng iexplain lahat. Napatingin na lang ako sa cellphone na katabi ko sa kama. Hinablot ko iyon at priness ang unlock button. Siguro, magtya-tyaga muna ako'ng pagmasdan ang picture niya for three days. Ang saya-saya naming pareho sa picture.

"Sana totoong magkasama tayo sa picture 'no? Ang saya ko, masaya ka...." kinakausap ko siya sa picture. Gusto ko siyang teksan o tawagan, pero pinahintulutan ako nina Lou kanina na huwag ko ng gawin dahil 'di niya maasikaso ang phone niya sa ganitong panahon. Malamang naka-off daw yun o kaya naman naka-stock lang sa cabinet niya. Sinunod ko na lang sila. Ayoko rin kasing dumagdag pa sa iniisip ni Sep ngayon, lalo na't napagsabihan ko siya ng masasakit na salita kanina. Tri-nay ko'ng magtext kina Denise, gusto ko kasing mag-sorry. Pagka-tap ko nung new message, may nakadraft dun.

Message: Hey, dummybabe! >:)  Here's ur phone now. Dnt  get mad anymre. Dnt worry, dat Claudine, tch, I taught hr a lesson already. Well....I....uhh.....Like ur wllpapr?! Well,  its f*ckin' amazin' anway. Em really hndsome! Uhm... Dnt wori, if ur keepin' smethin' imprtnt, I haven't seen those. I din't open or see anythin' besides ur wllpaper, prmise! Ok. Bye nw, tke cre, bem... 

Siopao! Nakakaiyak naman 'to! Talagang giniguilty ako ng mga pangyayari ngayon, parang ako lahat may kasalanan. Eiish! Ito nanaman ako, iniiyakan yung phone ko. Miss na miss ko na siya, and it really hurts me.. Siguro, naiba sana yung twist ng araw ko pag siya pa rin yung pinili ko'ng partner kanina. Masaya siguro ako ngayon. Baka nagtuksuhan o nag-away nanaman kami dahil sa draft na 'to, dahil tinawag nanaman niya ako'ng dummy. But... The bemmy part.... lumevel up ng 50% ang nararamdaman ko. It made me smile. Iba kasi yung feeling pag may sarili kayo'ng tawagan ng isang tao. Feeling mo kasi napakaspecial mo sa kanya dahil may lakas siya ng loob tawagin ka ng kakaiba. 

"Take care din, meaniebabe.." I smiled and closed my eyes. At least, sumaya ako ng konti sa mga nalaman ko. At dahil dun, makakatulog ako ng mahimbing ngayon....

                                                          (Denise Fernandez)

Love is f*ck, a horesh*t and most of all, the d*mnest thing in this world. Maraming napapahamak ng dahil sa salitang yan. Big word kasi, madaling sabihin, mahirap danasin. Why does it have to be us? After all the things we've been through, masisira na lang ng ganun-ganun ang friendship namin? Oh God!