Bir adam düşünün kapkaranlık ve bir o kadar acımasız!
Bir kadın düşünün acıları masumluğunu çalmış, bedenini kirletmiş, hissizleştirmiş...
İki baba düşünün çabalayıp karanlıktan çıkaran, birde kendiyle sürükleyen...
Bi...
 Gözlerimi açtığımda o kurtarıcı gözleri göreceğim aklımdan geçmiyordu. Yine o gelmişti beni bulmuştu. İlk defa beni özlemişcesine kollarına sardı. Bu adam neden bana bu kadar tutkulu ve bağlıydı. Kalbim hiç bilmediğim uzun zamandır bilmediğim bir ritimle atıyordu? O hiç bilmediğim kokusu ciğerimi dolsun kollarından hiç ayrılmak istemiyordum...
-Geldin? -Geldim Akel yine geldim.
Gülümsemelerin en güzelini ona çoktan vermiştim. O aşk dolu bakışların etkisinde kalıp dakikalarca durmak istiyordum korkudan titreyen yorgun düşen bedenim umrumda değildi...Oda ne Alparslan arkasında hayır böyle bitmemeli.
-Barlas dikkat et arkanda!
Cığlığımla her yeri doldurmuştum. Son hamlesini yapmadan Barlas silahını çıkarmıştı ve yere düşen silahıyla beraber boğuşuyorlardı birden banyodan ikisininde çıkması bir oldu cansız bacaklarımla düşe kalka arkalarından gitmeye çalışıyordum. Son gördüğüm Barlas'ın merdivenlerden yuvarlanışıydı. Aman Allah'ım! Kapaklandığı yerden kalkıp Alparslan'ın sol gözüne yumruk salladı. Düşen Alparslan'ın üstüne çıkıp boğazına yapışan Alparslan uzanıp almaya çalıştığı bıçağı eline alıp Barlas'ın koluna sapladı. Barlas dengesini kaybetmiş elindeki ize baka kalmıştı gözüne dönercesine kalkan Alparslan'a doğru gidiyordu. Ona bir şey olmasına engellemem yarım bitirdiğim işi tamamlamam lazımdı. Ama nasıl? Aklıma banyoda düşürdüğü silah gelmişti düşe kalka yukarı çıkıp silahı aldım. Aşağı inerken boğuşma sesleri içler açısıydı Barlas'ın yaralı eline basıyor ve onu kontrol etmeye başlıyordu bu sefer karavan bir atış yapmamalıydım topla kendini Akel! üstüne çıkmış yumruk üzerine yumruk indiriyordu. Kinim büyüyor ve bütün gün bana yaptıkları aklımdan çıkmıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ona doğru uzatığım silahı görünce gözlerinin büyümesi bir olmuştu. Barlas'ın donukluyla o an içersinde her şey sanki durmuştu.
-Geber!
Akan gözyaşlarıma mani olup bütün sarjoru üstüne boşaltacak kadar sıkıyordum. Ard arda Barlas elimden silahı alıp kendine doğru çekti ve gözlerimin içine bakıp titreyen ellerindem tutu.
-Hadi çabuk gitmeliyiz. Adamlar gelir birazdan.
Ne kadar donuktu ve normal bir şeymiş gibi karşılıyordu.
-Sen git Barlas ben hiç bir yere gitmiyorum. -Saçmalama öldürmek mı istiyorsun bizi birazdan bu picin babası gelicek sana ne yaparlar bir düşünsene! -Umrumda bile değil tamam mı git burdaaann! -Bağırma bana! çocuk gibi davranma işin bitti işte gidelim yürü ne dediğini bilmiyorsun sen.
