Bir adam düşünün kapkaranlık ve bir o kadar acımasız!
Bir kadın düşünün acıları masumluğunu çalmış, bedenini kirletmiş, hissizleştirmiş...
İki baba düşünün çabalayıp karanlıktan çıkaran, birde kendiyle sürükleyen...
Bi...
Sabahın o güzel ışığına bıraktım gözlerimi. Çok güzel bir uyku çekmiştim. Uzun zamandır ihtiyacım olan huzurlu bir uykudan kalmanın mutluluğuyla kendimi soğuk duşun içine attım. Derin bir oh çekip bütün ağırlığı üstümden aldım. Güzel bir kahvaltı hazırlamanın vakti geldi geçiyordu bille...duştan çıkar çıkmaz aceleyle üstümü giyinip mutfağa yöneldim. Harika bir sofra hazırlamam gerekiyordu. Bunu neden puan düşündüğümü kestiremiyordum. Hızlı hızlı hazırlamalarımı tamamladıktan sonra masayı hazırlamak için salona yöneldiğimde Barlas'ı farkettim o kadar masum uyuyordu ki! Bir an içimde büyük bir kıvılcım oluştu. Nasıl uyandıracağım hakkında bir fikrim yoktu. Usulca yanına sokuldum saçları sabahın ışığıyla birleşmiş uzun kirpikleri muhteşemdi. Kokusu bu zamana kadar hissetmediğim bir kokuydu. Usulca içine çektim o kokuyu. O an dokunmak istedim o kusursuz yüz hatlarına. Tam dokunuyordum ki!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalktı. Elimi geri hızla çektim refleks olarak hafif bir ürktüm.
-Günaydın.
Elini yüzüne kavrayıp toparladı kendini.
-Günaydın. Bu koku ne ? -Kahvaltı hazırlamıştım seni bekliyordum.
Şaşkın bir surat ifadesiyle bana baktı.
-İlginç...
Duymamış gibi yaptım.
-Anlamadım. -Ya ben bi kendime gelim duşa girim. -Tamam.
Hemen mutfağa geçip güzel bir sofra hazırladım. Gayet tatlı ve şık görünüyordu. Sofraya oturmadan onu bekledim. O sırada televizyon izliyordum. Tam dalmıştım ve geldiğini hissetmemiştim arkamdan hızla gelip elimden kumandayı aldı o an ikimizde dona kalmıştık. Dudakları dudaklarıma değecek kadar burnu burnuma yakınlaşa bileceği kadar yakındı.
-Ne...ya-pı-yor-sun... -Kumanda...
Yutkundum.
-Nol-mu-ş k..kumandaya? -Seni küçük tombiş.
Gülümseyip kumandayı elimden aldı. Sersem gibi görünüyordum ne gerek vardı bu kadar heyecanlanmaya. Hemen sofraya geçti o kadar aç görünüyordu ki!
-Bir daha bana tombiş deme nerem tombiş benim! -Yapma Akel senin yaşlılığını düşünemiyorum bille. -Ben hep alımlı bir lady olucam sen kendi halini düşünmelisin bay bunak! -Bay bunak! -Tabiki ne sandın yaşlı halinle beni nasıl kıskanacağını bir düşün...
Bir an ne dediğimin farkına vardım. Yaşlılık ben ve Barlas... büyük sacmalıktı.
-Hayal... -Ne? -Hayal hala kuracak kadar umudun var hayattan. -Senin yok mu?
