BAD GIRL (Harry Styles Fanficton)

Bölüm 14

Sıkıntı ile şişirdiğim yanaklarımın içindeki havayı tekrar sıkıntıyla dışarı verdim ve kaldırımda oturmaya devam ettim.

Kahretsin.

Cidden çok sıkılmıştım.

Mike ve Lisa'yı zorlukla atlatabilmiş ve Styles'ın arabasını her zaman park ettiği yerde yarım saattir bekliyordum. Bu süre içerisinde Harry'nin Bella'yı becerme fikrinden başka hiçbir şey zihnimi meşgul etmiyordu.

Tekrar kahretsin.

"Ah. Seni unutmuşum."

Düşüncelerimden sıyrılmama arabanın kapısını açan Styles'ı farketmem sebep olmuştu. Ve bahsettiği şu unutma şeysi.

Onu öldürmek istiyordum.

Arabaya umursamazca binip çalıştırdığında sinirle gözlerimi kapattım ve alt dudağımı istemsizce hafif bir şekilde ısırdım. Sanırım dilimdeki kan tadından başkası değildi.

Gözlerimi tekrar açtığımda hızla yanındaki koltuğa geçtim.

Arabayı otoparktan çıkarırken sinirimi olabildiğince yatıştırmaya çalışıyordum.

"Oldukça sıkılmış gözüküyorsun."

Ve buna hiç yardımcı olmuyordu.

Yüzümü yavaşça ona çevirdim ve gülümsedim.

"Sıkılmak mı? Neden yarım saat boyunca oturup seni beklerken sıkılayım ki! Sen içeride aptal sevgilini becerirken dakikalar beni becerdi, tüm olan bu!" diye bağırdım ve ardından derin bir nefes alıp koltuğa yaslandım.

"Tam bir pisliksin."

Bir an gözlerini yoldan ayırıp bana baktı.

"Sen çıldırdın mı? Sadece uzun bir sürede duş aldım. Beni Burgle ile karıştırıyorsun." dedi gözlerini tekrar yola sabitlediğinde.

Ona görmediğini bilsem bile ters bir bakış attım.

"Seni asla Mike ile karıştırmam." dedim sinirle.

Uzun bir sürede duş alması yarım saat beklemediğim anlamına gelmezdi ve hala fazla öfkeliydim.

Bana tekrar kısa bir bakış attı.

"Asla onun yerinde olmak istemem."

Hah. Ben ölüyordum.

"Asla onun yerinde olmanı istemem." dedim gözlerimi yüzünden ayırmadan.

Harry Edward Styles'tan nefret ediyordum.

Çenesinin kasıldığını farketmemem neredeyse imkansızdı.

"Sevindim." diye tısladı dikkatini yoldan ayırmadan.

Söylediğinin ardından ona bakmayı kesip bende gözlerimi yola odakladım ve kollarımı birbirine sararak göğüs altımda birleştirdim.

Yol boyunca süren gergin sessizliğin ardından evin önüne geldiğimizde zaman kaybetmeden arabadan çıkıp "Sağol." diye mırıldandım ve hızla eve yöneldim.

"Gerek yoktu." dedi arkamdan.

Umursamadan evin kapısını açarken bir yanım ona bakmamı söylüyordu fakat bunun hayatımdaki en boktan düşünce olduğunu farkettiğimde hızla içeri girdim. Ardından kapıyı kapattım.

"Aptal."

Benimle çıkmayı asla istemezmiş. Senin için ölüyordum kıvırcık.

31 kromozomlu, Harry Edward Sendromuna yakalanmış varlık!