"Senin adın Şafak .Zihnimde ihtilalin var."
Onun adı Ayaz Ali Akad .Fısıltısı vurur kimsesiz kıyılarıma.
"Benim adım Şafak zihnimde bir mayın var."
Ölmek üzere olan bir kadının ruhunun güncesini, bir genç adamın kalbinin sapmış pusulasını...
Bölüm Şarkısı:Cem Adrian-Ceylan Ertem:Bu Gece Uyut Beni
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öleceğimi ilk öğrendiğimde bu durum tuhafıma gitmemişti. Zaten herkes ölmez miydi? Öyleyse üzülecek ne vardı? Arkamda üzülecek birini bırakmayacaktım. Bu yüzden gurur duydum kendimle. Benim için her gün kahrolacak birisi olsaydı nasıl ölürken huzur bulabilirdim?
Sonra zaman geçti, hastalığım ilerledi. O kadar hızlı ilerliyordu ki doktorlar şaşkındı. Ben bir şey hissetmiyordum. Üzülmem için sebep yoktu eğer bir hayaliniz yoksa ve sizi hayaller kurdurtan insanlar, ölüm sizi ırgalamazdı. Ölmekten korkmuyordum.
Sonra bir şey oldu. Ayaz Ali Akad hayatıma girdiğinden bu yana ben korkar oldum. O farkında olmadan bende bir yer alırken aslında beni buraya bağladığını bilmiyordu. Sevilmeden ölmekten korkuyordum artık.
Sevgisiz mi ölecektim? Son nefesimde hatırlayabileceğim birkaç tatlı anım olmayacak mıydı? Gözlerimi zar zor açık tutuyordum görebildiğim tek şey kahverengi gözleriydi.Saçlarının rüzgarda hafifçe oynadığını seçebiliyordum.Bana anlamını belki sarhoşluktan belki ayık olsam bile çözemeyeceğim bir şekilde bakıyordu.
Bakışları aşağıya düştüğünde dizlerimde duran ellerimi tuttu.Sağ eli iki elimi birden kapsamıştı.
''Eğer şimdi bu eli tutarsam...''derin bir nefes aldı.''Asla bırakmam bilesin Şafak.''
Kafamı hafifçe salladım.
''Ölüm bizi ayırana dek mi ?''
Göz yaşlarım sicim gibi yanaklarımdan boşalıyordu.Ayaz yüzüme çaresizce baktı.
''Ölüm bizi ayırana dek sarışın.''
Yutkundum.
''Peki ya birimiz erkenden ölürse?''
Ayaz sorum üzerine hafifçe güldü.
''Ölüm her an gelebilir bunu düşünmek saçma.''dedi sakin bir ses tonu ile.Sonra hemen ekledi.''Teklifini kabul ediyorum Şafak Terin herkesin Ayaz'ı senin Ali'n olurum.''
Elimin üzerinde duran eli beni ona doğru biraz daha çektiğinde titrek soluklarımız çarpıştı ve dudaklarımız birleşti.Bu sefer gerçek bir öpüşmeydi.Kalın dudaklarının arasına aldığı çelimsiz dudaklarım eziliyordu.Sıcak tatlı ve sapkın bir his beni bozguna uğratıyordu.Bir eli yüzümü kavrayarak baş parmağı ile yanaklarımda ki yaşları silerken beni şefkatle öpmeye devam etti.
Kırılacak bir cammışım gibi beni öpüyordu nazikti.
Seni öpüyorum Ayaz Ali Akad.Bu cenneti kucaklamak,yetimi sevindirmek,o an ölecek ve tekrar dirilecek gibi hissettiriyor.
