PEŞİMDEKİ GÖLGE

6.BÖLÜM

  Anlaşamayız bazen. Mesela en basiti özelliklerimiz birbirine uymaz. tuttuğumuz takımlar, sevdiğimiz renkler... Eğer insanlar anlaşmak istemezse en ufak sorunlar bile onlar için kaos olur.

Peki ben onlarla anlaşmak istiyor muyum?

İstemesem bile mecburum... En azından uzun bir süre onlarla olacağım. Tabii ki sevemediğim, ne kadar uğraşsam da bana uygun olmayan insanlar var. Örneğin; Güneş. Anlaşamıyoruz ve anlaşacağımızı sanmıyorum.

Sahi, neden bana yalan söyleme gereği duymuştu ki? Onun için bir rakip miydim? O benim için kesinlikle rakip değildi. Öyle olması için paylaşamadığımız bir şeyin olması gerekir... Benim onunla paylaşmak zorunda olduğum bir şey yok. Paylaşmak istediğim biri de yok. Ama o aynı şeyleri düşünmüyor sanırım. Sarp'ı çok seviyor ve benden kıskanıyor. Paylaşmak istemiyor. Onu çok iyi anlıyorum ama onun da beni anlamasını çok isterdim.

Çünkü, Sarp ve ben sıcak ve soğuk gibiydik. Uyuşamazdık. Eğer ben rüzgarsam o fırtınaydı. Ben iyiysem, o kötüydü. Ben karıncaya bile zarar veremezken, o çok rahat bir şekilde bir insanın hayatına son verebiliyordu. Zıttık, artı ve eksi gibi. Siyah ve beyaz gibi. Gece ve gündüz gibi...

Bunlar tabii ki aklımdaki düşünceler. Tam bu sırada kalbimin sesini duydum.

'En büyük aşklar zıtlıktan doğmaz mı? Ayın Güneşe vurulduğu, ateşin suya aşık olduğu şu dünyada zıtlıklar en güzel uyumdur.'

   Kulaklığımın tekinin çekildiğini hissettim ve kafamı çevirdim.

"Ortak bir noktamız çıktı. Bende severim bu şarkıyı." dedi Sarp.

Gülümsedim. Kalbimin konuşmasına izin verdiğim için içimden binlerce küfür ettim kalbime. Çünkü şu an deli gibi atıyordu sebepsizce. Kalbimin söyledikleri aklıma kazınmıştı ve her düşündüğümde onun yanında rahat olmamamı sağlıyordu. Ama Sarp gayet rahat bir şekilde gözleri kapalı müziğimi dinliyordu.

Sağ elimle kalbime bastırdım ve derin bir nefes aldım.

Şarkıya odaklan Selin... Dedim kendime. Sözlerine odaklandım kendimi

"Yabancıyım senin cennetine." Sarp'ın sesiyle sımsıkı kapattığım gözlerimi açıp ona baktım. Şarkıdaki kısmı söylemişti ve tek bir mimiği bile hareket etmemişti. Gözleri bile hala kapalıydı.

  Şimdiye kadar ne kadar saçma şeyler düşündüğümü fark ettim. Sarp beni korumak isteyen ve zorunlu bir şekilde yanımda olan insandı. Ve hayallerimdeki insan asla Sarp gibi biri değildi. Zıtlıktan doğan uyum yerine, aynı benim gibi olan birini istiyorum hayatımda.

Bu düşünceler eski halime geri dönmemi sağladı ve Sarp'ın yanında rahat olabildim.

Merdivenlerden Arda ve Güneş'in sesi duyuldu.

"Kızım istemiyorsan çeker gidersin. Sana katlanan biziz daha beğenmiyor ya"

Arda baya kızgındı. Sebebi Güneş' ti...

"Sen çek git be! Sarp burada olduğu sürece ben buradayım." dedi Güneş.

"Ben zaten Sarp'ı da anlamıyorum ki! Kafasına ne düştü de sana baktı. Kızım var ya yüzünü yıkasak içinden ne çıkar Allah bilir."

Dedi ve bahçeye çıktı.

Sarp çoktan kulaklığın tekini kulağından çıkardı ve Güneş'i yanına gitti.

"Ya ben sana kaç kere şu çocuğa atışmayacaksın diyorum? Bak kızım Arda' nın sinirini bozan benim de sinirimi bozar. Hep böyle kediyle köpek gibi didişecekseniz başka biri yere git!" dedi ve Arda'nın yanına gitti.