She's simple. He's popular.
She's poor. He's rich.
They're opposite. They're different.
But being stranded in an island made them equal and fair.
Paano kung sa hindi inaasahang pagkakataon ay pinagtagpo ang dalawang tao na magkaiba ang mundo?
Paano...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Yesterday was a tiring day, not only because it was the first day of school but also because I had meeting with the board of directors of Delgado Corporation.
Nag-aaral pa lang ako pero sinasabay ko na ang training ko as the future CEO.
Mataas ang expectation sa'kin ng parents ko because I'm one of the heirs of their countless businesses here and abroad. So I don't have a choice but to do a multitasking.
I remember two months ago no'ng nasa bakasyon ako sa Isla Adonis kasama si Franco, I took that vacation to unwind or is it better to say to escape?
Kasi sobrang napi-pressure ako kina Mom and Dad. Hindi pa man din ako graduate ay ako na halos ang pinagmamanage nila sa mga business kapag wala sila but ofcourse with the help of my parent's right hand.
Matapos nila ko makita sa island kung saan na stranded ako for four days with someone I don't even know, pinauwi nila ako agad pabalik dito sa Manila to take care of some business proposals that need approval or rejection.
Sobrang sumama ang loob ko no'n, they did not even ask me how I was feeling or what I've been through. I hate the fact that business is all that really matters to them.
Ganito nila ko pinalaki, ang maging matigas na halos wala na akong natitirang emosyon dahil sa mundo daw namin ay talo 'pag puso ang pinairal.
Yes, in this kind of life nakukuha ko ang lahat ng gusto ko. Name it, I have it but never the time and attention of my parents.
Parehas silang busy sa kakatrabaho mula mga bata pa kami. Kaya nga siguro naging ganito sila ka successful sa buhay. I have a younger brother, He's fourteen years old at tulad ko ay lumaki din siya ng wala palagi ang parents namin but he always has me.
Alam ko ang pakiramdam ng mag-isa at ayokong maramdaman iyon ni Lorenzo, so I stand as his Mom and Dad just to make him feel that he is not alone.
Knock! knock! Knock!
"Good Morning Sir! Nakaready na po ang breakfast sa baba." Mahinahong pagkakasabi ng isa sa mga maid namin dito sa mansiyon. Kahit hindi ko binubuksan ang pinto ko ay alam kong alam nila na gising na ako kaya hindi ko na kailangan pang sumagot sa kanila.
Tapos naman na ako maligo kaya ngayon ay nagbibihis na lang ako ng uniform. Naglagay ako ng favorite channel perfume ko, tapos ay dumiretso na 'ko sa baba para kumain ng breakfast.
"Hindi ako magpapahatid, magdadrive ako ngayon. Paki handa nal ang iyong kotse." Utos ko kay Rudolf na siyang personal driver ko.
