Płomień Smoka [ Smaug OC]

Rozdział 1

W chwili, gdy poczułaś, jak góra drży pod twoimi stopami, wiedziałaś na pewno, że Bilbo obudził bestię. Działając wyłącznie przez adrenalinę i troskę, rzuciłaś się przez wąskie przejścia, aż dotarłeś do wielkiej sali. Widok, który spotkał twoje oczy, zaparł ci dech w piersiach. Sama sala była znacznie większa niż kiedykolwiek wyobrażałaś sobie. Została zbudowana z pięknie rzeźbionych kamiennych kolumn i byłacwypełniona wystarczającą ilością złota, aby z pewnością kupić cały świat. Nie chciałabyś niczego więcej, niż podziwiać i eksplorować to architektoniczne dzieło przez wiele godzin, ale musiałaś znaleźć Bilba. Nie zacząłaś nawet formułować żadnego planu ratunkowego, po prostu wiedziałaś, że nie możesz go zostawić, by sam stawił czoło gniewowi Smauga.

Kiedy przedzierasz się przez wielki ocean złota i klejnotów, które leżą pod twoimi stopami, przyszło ci do głowy, że coś jest nie tak. Kiedy wcześniej przedzierałaś się przez korytarze, głośne ryki Smauga odbiły się echem tak głośno, że byłaś pewna, że twoje bębenki nie przetrwają długo. Ale teraz przy każdym kroku można było usłyszeć przyleganie metalu. Zamykając oczy i walcząc ze łzami, błagałaś  los, by nie pozwolił smokowi pożreć twojego najdroższego przyjaciela, a potajemnie miłości twojego życia. Nie zajęło ci czasu, abyś zakochała się w włamywaczu . Był słodki, inteligentny, delikatny i uroczo nieśmiały. Nigdy nie miałaś odwagi wyznać swoich uczuć, więc udawałaś, że jesteś zadowolona z bycia jego najbliższym towarzyszem. Gdy otworzyłaś oczy, jaskrawy promień żółtego wypełnił twój wzrok, ale to nie był blask złota, który świeci jasno przed tobą.To było oko twojego przeciwnika, który oddycha ogniem.

Potykając się od szoku, upadłaś i wylądowałaś na swoim tyłku. Ściganie twojego serca waliło ci w uszach, kiedy siedziałaś, łapiąc powietrze.Nie powiedział ani słowa, ale odwrócił się i przechylił swoją masywną głowę, naprzemiennie studiując i wąchając cię. Byłeś oszołomiony tym, jak to ogromne stworzenie mogło się do ciebie przyczepić, nie wydając żadnego dźwięku. Odwróciłaś się od tej myśli głośnym, głębokim głosem, który zaczął wynurzać się z przerażającej szczęki smoka:

-Nikt nigdy nie ośmielił się wejść do mojego królestwa. A dziś otrzymałem dwóch nieproszonych gości. Najwyraźniej staję się bardzo popularny.

Fale dźwiękowe jego głosu wędrowały przez twoją klatkę piersiową, powodując ból. Kiedy chwyciłaś za klatkę piersiową w odpowiedzi, zobaczyłeś, jak jego ekspresja zmienia się na chwilę. Przypominało to niepokój, ale wiedziałeś, że to niemożliwe.

-Przerażam Cię? 

-Słyszałam opowieści o twoich czynach i patrzyłam na ciebie własnym dwojgiem oczu. Byłabym głupcem, aby się nie bać.

W odpowiedzi na jego ustach pojawił się dziwny uśmiech. 

-Pochlebiasz mi. Złodziej, który przyszedł przed tobą, również próbował mnie pochlebić. Nie wyszło mu to tak dobrze. 

- Czy wszystko z nim w porządku ?! -W twoich żyłach płynął zupełnie nowy poziom strachu. 

-Więc nie jesteś złodziejem, jesteś na misji ratunkowej.
 
Nagle uświadomiłeś sobie ruch za tobą.Odwróciwszy się, zobaczyłeś ogon Smauga wijący się po pokoju, by spotkać jego głowę.Łapał swoją zdobycz. 

-Czym on jest dla ciebie, czy on jest twoim partnerem?

Czułeś, że twoje policzki płoną na tę myśl.

-Nie, on myśli tylko o mnie jako o przyjacielu.

W tym momencie Smaug wpatrywał się w twoje oczy. Dym zaczął pojawiać się na całym ciele. Wkrótce pokój wypełnił się dymem tak grubym, że nic nie widać. Trudno było oddychać, ale trzeba było stamtąd wyjść.Zacząłaś biec, ale poczułaś, jak silna ręka chwyta twoją. Ulga spłynęła na ciebie. Byłaś pewna, że ​​to Bilbo wynurza się ze swojej kryjówki. Teraz obaj możecie się stamtąd wydostać. Ale nie przyszedł ruch. Dym zniknął tak szybko, jak się uformował i znalazłaś człowieka stojącego przed tobą. Ale to nie był Bilbo. To był Smaug w postaci człowieka. Smaug mógł być bogiem w swojej ludzkiej postaci. Jego twarz i ciało wyglądały jak wyrzeźbione z kamienia przez te same krasnoludy, które stworzyły piękne kolumny.Jego kości policzkowe były wystarczająco ostre, by wyciąć diamenty, a jego czarne włosy pięknie kontrastowały z porcelanową skórą.