Ölümün Soğuk Sesi

15.Bölüm: Rivayet

Multimedya: Duman - Aman Aman

Güzel ve uzun bir bölüm oldu. Benim hoşuma gitti, umarım sizinde gider. İyi okumalar. ❤️

15.Bölüm: Rivayet

"İki kadeh rakı."

Garson başını onaylarcasına sallayıp yanımızdan ayrıldı. Garson dediğimde Emre'ydi. Kaş göz işareti yapmış, yanımda ki adamın kim olduğunu sormuştu fakat cevap verememiştim. Bakışlarım Korel'in yüzüne tırmandı. Sigarasını çakmakla yaktıktan sonra çakmağı masanın üzerine bıraktı. İşaret ve baş parmağının arasına kıstırdığı sigarayı dudaklarının arasına yerleştirip dumanı ciğerlerine kadar çekti. Gür, ve fazlasıyla uzamış olan saçları bir hayli dağınıktı. Sakalları da saçları kadar vardı. Neden tıraş olmuyordu? Kendime gözlerimi devirdim. Sanki başka derdim yokmuş gibi bunu düşünüyordum.

Ağzına hapsettiği dumanı hızlı bir şekilde dışarıya üfledi. Başını hafifçe bana doğru çevirdi. Baygın bir şekilde bakan gözleri bana babamı hatırlatıyordu. O da böyle bakardı, çok şey anlatmak istermiş de anlatamazmış gibi. Elinde ki sigaraya kaydı gözlerim. Sigara ve içki kullanması canımı sıkıyordu. Ona zarar veren şeyleri içmesini istemiyordum. Tamam, ben de içiyor olabilirdim ama beni umursayan, düşünen kimdi? Babam ile Korel arasında bir fark vardı. Babam, ben küçükken sigara içtiğinde içim içimi yemez, endişe etmezdim. Fakat Korel kendine zarar verecek şeyleri içtiğinde, yüzüne doğru 'Kendini öldürmek mi istiyorsun gerizekalı!' diye haykırmak istiyordum.

Sahi, ne kadar olmuştu babamın arayıp hâlimi hatrımı sormayışı? Tabi, yeni sevgilisini buldu kızını unuttu. Erkek değil mi, hepsi aynı. Hadi beni unutsun, hayatından çıkarsın. Annemi ya, annemi nasıl unutup başka bir kadınla fingirdeşebilir? Hani anneme deliler gibi aşık olan adam? Yok, gitti. Bizden geriye hiçbir şey kalmadı. Ne kadar babamı eskisi gibi sevmeye çalışsam da olmuyordu. Bir kere araya soğukluk girmişti, ne kadar çabalasam da eskisi gibi olmazdı. Aslında en çok canımı yakan da, gözlerim babamın yanında hep annemi görmeye alışmıştı, şimdi ise başka bir kadın vardı. Babamın yanına yakışmayan, absürt kaçan, sevimsiz yapmacık bir kadın.

Tabi, babam sevmiş bir kere. Bana ne demek düşer ki? Annem... Bugün kesinlikle mezarına gitmem gerekiyordu. Onunla konuşup, dertleşmeye ihtiyacım vardı. Düşüncelerimden sıyrıldığımda rakıların çoktan gelmiş olduğunu gördüm. Masanın üzerinde duran kadehi alıp arkama iyice yaslandım. İşe diye girdiğim bara her gün eğlenmeye geliyordum. Oğuz abi beni burada görse muhtemelen kapı dışarı ederdi. Ah Oğuz abim. Onun da yeri bende ayrıydı. Ne zaman birisine ihtiyacım olsa her zaman yanımda bulurdum onu. Bir abi, bir baba gibi korur kollardı beni. Birkaç yıl önce babam ile araları bozulmuştu.

O günden sonra eskisi gibi içli dışlı olamamıştım Oğuz abimle. Bildiğim tek şey her zaman yanımda olduğuydu. Derin bir iç çektim. İçkiden birkaç yudum aldıktan sonra gözlerimi Korel'in gözlerine çıkarttım. Sigarasını kül tablasının üzerine bırakmış, eline içkisini almış beni süzüyordu. Ne düşünüyor olabilirdi? Böylesine dikkatli bakarken, ne düşünüyor olabilirdi. Ne zamandan beridir bir erkeğin düşüncelerini merak eder olmuştum? Ne zamandan beridir bir erkek için endişelenir olmuştum? Ne zamandır bir erkeğe içtenlikle sarılır olmuştum ben? Kendimi tanıyamıyordum. Karşımda oturan adam yavaşça beni değiştiriyordu. Sorun şu ki, ben değişmek istemiyordum.

Cebimde ki telefonun titrediğini hissettim. Bardağı sol elime alıp, sağ elimle cebimde duran telefonumu çıkarttım. Gül arıyordu. Ne Özgür'e ne de Gül'e haber vermeden apar topar buraya gelmiştim. Aramayı reddetip mesaj kısmına girdim. Gül'ün ismini bulduğum da mesajı yazıp yolladım. Mesaj da şöyle yazıyordu; "Merak etme iyiyim. Sadece acil bir işim çıktı. Özgür seni yurda bırakır, ben de gece dönerim. Dikkat et kendine." Telefonu tekrardan cebime koydum. İçkiyi birkaç yudum da bitirmiş, masaya bırakmıştım.