The Oblige

Panimula:

"Ano nanaman 'bang problema mo?" nang-gagalaiti kong tanong.

Alam kong mas galit na siya sakin ngayon ngunit wala na akong pake sa nararamdaman niya.

"Damn it,maerene! Sinabi ko sayong wag kang lalapit sa lalaking 'yon! But what you did? Hindi mo sinunod ang utos ko!" seryoso niyang sabi.

"Wow,so ako nanaman ang issue dito?!"

Kumuha ako ng sigarilyo sa pouch na dala ko at sinindihan 'yon.

"Stop that!" saway niya at agad na inagaw ang sigarilyong kasisindi ko palang.

"Alam mo..Maghiwalay na tayo! Bukas na bukas 'din ay kukuha na ako ng annulment papers." sambit ko.

Tinignan ko siya ng diretso at nakita ko ang magkakahalong emosyon sa kanyang mata.Magka-halong pagkalito at pagka bigla,gusto kong paniwalaan ang mga nakikita ko sakanyang mata ngunit pagod na ko sa kaaasa.

"No,hindi mo gagawin 'yan." aniya sa malamig na tono.

"Gagawin ko kung ano ang gusto ko,Kristian!"

"Pagod kana,mag pahinga na tayo"

Humakbang siya papalapit sakin ngunit sa bawat hakbang niyang 'yon ay siya 'ring pag hakbang ko papa-likod.

"Sawang-sawa na'ko,kristian!" halos pabulong ko na 'yong masambit. "Pagod na 'kong umasa na mamahalin mo talaga ako,gaya ng pag-mamahal mo kay Mika."

"Let's go to bed,babe."

Natawa ako ng tawagin niya akong Babe ito ang kauna-unahang bese na tawagin niya ako no'n.

"Okay,sige! Mauuna na'ko sa kwarto,sumunod ka nalang."

Tumalikod siya at iilang hakbang palang ay natigil siya nang mag-salita ako.

"You'll never love me,Kristian..And i guess you will never be."

Habang sinasabi ko 'yon ay gusto ng pumatak ng mga luha ko,Pero pinipigilan ko lang 'yon dahil ayukong makita niya akong muli na umiiyak ng dahil sakanya.At ayuko 'ring mag-mukha akong mahina sa harap niya.

Napatikhim siya at nag-pamaywang.

"I'll never love you,yeah! That's what you think" tatango-tango niyang sabi.

"You'll never love me and it will never be.Alam ko naman kasing in the first place si mika talaga ang mahal mo eh,diba?" nanginginig na ang boses ko ng sabihin 'yon.

"Tumigil kana,maerene." utos niya.

"Sabagay..napag-utusan ka lang naman kasi talaga na pakasalan ako,diba? 'yon kasi yung pangako ng lolo mo sa lolo ko,eh. At isa pa..si mika naman talaga dapat yung pakakasalan mo diba? Siya naman talaga yung gusto mong iharap sa altar hindi ang tulad ko..Sino nga ba ko--"

Hindi ko natapos ang sasabihin ng bigla ay hatakin niya ko.Hinalikan niya ako sa labi ngunit agad akong nag-pumiglas at sinampal siya,Parang wala lang sakanya ang sampal na ginawa ko at muli ay hinalikan ako at sinampal ko siyang muli.

"Tumigil kana! 'Wag kang mag-alala,konting oras nalang at mawawala na ang bwesit sa buhay mo!" sigaw ko sakanya.

"Fuck,marene!" halos mapatalon ako ng suntukin niya ang pader. "I love you,i do,when the day i met you,and i will always do until my last breath's end.I fell inlove with you,but your too numb to feel that,to see how much I love you."

Dahan-dahan ang mga luha sakanyang mata ay nag-uunahan ng bumaba sakanyang pisngi.

Nagulat ako sa mga nakita ko.Unang beses ko siyang makitang umiyak sa harap ko.

Gulat sa kanyang sinabi.

Hindi makapaniwala na para bang panaginip lang ang nangyayari.

Para akong statwa na hindi gumagalaw sa kinatatayuan ko.
Hindi alam kung ano o paano mag-re-react sa mga nangyayari sa harap ko.