The Oblige

Kabanata Dalawa:

"Sa tingin ko ay alam mo na ang gampanin mo sa pamilyang ito Clark Kristian Ramos.." ani ng aking ama.

"Hindi niyo na kailangang sabihin pa ang mga 'yon dahil i have no choice to choose,right?" i sarcastically said.

"Clark!" saway ni mommy.

"Sorry." tipid kong paumanhin at tumayo na. "I have to go.."

Nag-lakad ako papunta sa kwarto ko.Kinuha ko ang aking gitara mula sa walk in closet ko na naka-tago.

Ayaw ni daddy na tumutogtog ako ng kahit na anong instrumento,o maski ang kumanta ay ayaw niya.

Ang buhay ko mula bata ay parang isang robot,kontrolado ng aking ama.Minsa'y hindi ko na nagagawa ang mga nais kong gawin at isa na 'ron ang pag gamit ko ng mga instrumental at pag awit.

While i sat down on the floor of my walk in closet,my phone rang.

~Kathrina Calling~

Agad ko itong sinagot.

"Hey.." she greeted happily.

"Hey,what's up?"

"Oh?What's the problem,huh?"

"Nothing..im just tired." i answer dishonesty.

"You sure?"

"Yes,how's your day? Do you have a play or training today?" pag iiba ko ng topic.

"Ah,yeah! We have a training today.Oh sorry I have to go,seeyou soon CK!"

"Okay,galingan mo ah?"

"Sure,for you!"

"Bye."

Ibinaba ko na ang linya ng telepono.

Si Kathrina Ysha Sy ay nililigawan ko,halos mag i-isang taon ko na siyang nililigawan.I met her because our mutual friend introduced me,Unang beses ko siyang makita noon ay nagandahan na ako sakanya.She's a simple and a humble girl And she's a volleyball player.

Ang sabi niya sa'kin ay kapag naka-pasok sila sa pag pe-present ng pilipinas sa ibang bansa ay doo'n na niya ako sasagutin.

Okay na ang lahat samin ngunit hindi pa siya kilala ni mama at papa.Hindi ko pa siya binabanggi sakanila dahil alam ko namang hindi papayag si papa sa gusto ko kaya naman itinago ko nalang at alam 'yon ni Kathrina.

"Son.."

Someone's knock on my door.

"Bukas 'yan!"

When the door got open i saw mom's eyes and i see how i pitiful i am.

"Son,i'm sorry." she whispered.

"You don't have,mom! Besides it's not your fault."

She hugged me tight.I feel that her tears want to drop but she resist not to cry.

"I will be okay,mom! Pakakasalan ko nalang ang babaeng tinutukoy nila dahil wala 'rin naman akong Choice,diba?"

"I'm sorry,kung wala akong magawa para sayo,anak."

"I said it's okay,mom!"

*
"Gusto kong i-background check mo ang babaeng i'yon." utos ko.

"Yes,Master!" sagot nito.

Ibinaba ko na ang telepono at agad na akong tumungo sa sala dahil ay pinapa-tawag ako ng aking ama.

Bumungad sakin ang aking ama na naka-upo na sa sofa,kasama niya si mama at si lola na nag-hihintay sa'akin.

Bahagya akong yumuko upang mag-bigay galang sakanila.

"Ma-upo ka!" utos ni papa.

Na-upo ako sa harap nila.At nasa gilid ko naman ay si lola na alam kong ang tingin ay nasa akin.

"Bukas ay papu-puntahan ko na ang dalagang sinasabi ng ating tauhan.Kailangan mo nang mag handa dahil sa lalong madaling panahon ay kailangan niyo nang mag-pakasal." direkta niyang sabi.

Hindi ako naka-sagot.Tumango nalang ako sa sinabi niyang 'yon.

"Kailangan na nating umalis belinda! Mama..mauuna na po kami." paalam ni papa.

Tumayo ako sa pag-alis nila.Ngunit na-upo 'rin ng mawala na sila sa paningin.

Tumayo si lola at na-upo sa tabi ko.Sinulyapan pa nito ako bago yakapin.

Nangi-ngilid na ang mga luha ko ngunit ayukong makita ako ni lola na ganito.

"Apo,sana ay maintindihan mo ang mga desisyon ng papa mo."

"Parang ang hirap nga pong intindihin lola,eh." malumanay kong sabi. "Bakit po ba kailangan kong mag-pakasal sa taong hindi ko naman mahal at worst hindi ko pa kilala o nakikita manlang."

"Dahil ang lolo mo noon,ang lolo mo ay muntik nang mamatay..ngunit iniligtas siya ng kanyang driver..ang driver niya ang napuruhan,inalok ng lolo mo ang kanyang driver ng pera ngunit tumanggi ito! Sa halip ay ang hiniling niya ay tulungan ang kanyang pamilya.Ngunit nang mamatay ang driver niya ay nawala sa pag-iisip ang kanyang asawa at namatay 'din.Ang anak nilang babae ay hindi na nahanap at wala nang balita sakanya.Pina-hanap ng lolo mo ang batang 'yon ngunit nabigo siya,at bago mamatay ang lolo mo ay sinabi niya sa papa mo na kailangang bayaran ang kabutihang loob ng kanyang tauhan,at ito ang naisip ng iyong ama." kwento ni lola.

"Bakit hindi nalang ho natin bigyan ng pera?"

"Tiyak kaming hindi i'yon tatanggapin ng kanyang anak."

"Maraming paraan para mabayadan ang utang na loob na 'yon lola,pero bakit ito pa?"

Bumuntong hininga si lola at ngumiti.

"Ang lahat ng nangyayari sa buhay mo ay naka-tadhana..Kahit na anong iwas ang gawin mo ay hindi mo mapi-pigilan ito.Mangyayari ang dapat mangyari,sa ayaw at sa gusto mo." aniya.

Napapa-iling nalang ako sa mga nangyayari sa'akin ngayon,hindi ko na alam ang gagawin! Litong lito at para bang gusto ko nalang umalis.

Gusto kong kumawala sa problemang ito,Ngunit hindi ko alam kung pa-paano.

"Paano naman ako?Habang buhay akong mag-babayad ng utang na loob ng aking lolo..ngunit ang kaligayahan ko ay isina-alang alang niyo.." nakatulala kong sambit.

Kung sana'y kilala na nila kung sino talaga ang tunay kong mahal..at sana'y nai-intindihan nila ang nararamdaman ko.Kung gaano ako nasasaktan.